De auto van Ome Frans

19 augustus 2008 om 09:21

Dit is de auto van Ome Frans. Tenminste, in de jaren '60 werkte hij mee aan de bouw van het voertuig. Inmiddels is de krasse Amsterdammer 89 jaar oud en het grootste gedeelte van het archief van zijn leven ligt inmiddels veilig bij het Stadsarchief in de hoofdstad. Deze foto is een van de weinige plaatjes die hij heeft overgehouden. Op verzoek pronkt hij er graag mee. Ook ik kreeg hem op een avond, gezeten aan de toog, onder mijn neus.

In de jaren '60 klopte Ome Frans het plaatwerk voor deze raceauto. Daar had je in die tijd geen Fioravanti, Pininfarina of Zagato bij nodig. Ook in een Amsterdamse garage kon die klus worden geklaard. De racer is gebouwd op basis van een vooroorlogse Riley. Het buizenframe is gemaakt van elektrapijp; dat toen nog van metaal werd vervaardigd. Kennelijk heeft er in de jaren '60 dus iemand brood gezien in een raceauto met dertig jaar oude techniek om mee over het circuit in Zandvoort te boenderen. "Veel succes heeft hij er niet mee gehad. De auto heeft nooit een behoorlijke snelheid ontwikkeld," vertelt Ome Frans. Da's geen heel schokkende verrassing.

Zijn rol bij de bouw is een ondankbare geweest. Op de foto is de auto net voltooid. "Hierna ging de auto naar de spuiterij, daarna heb ik 'm nooit meer gezien." Deze foto is het enige wat van de auto rest. "Aan de voorkant had hij een Mercedes-achtige grille. Eigenlijk leek hij nog het meest op een raceauto van Mercedes van voor de oorlog."

Zou de auto van Ome Frans nog bestaan? En wat zou er van dit Hollandse staaltje carrosseriebouw zijn geworden? Het lijkt me niet dat je een speciaal op bestelling gebouwde auto zomaar op de schroot rijdt of na een tijdje voor een habbekrats verkoopt. Misschien is hij ooit na een ongeluk verloren gegaan of is de carrosserie later gebruikt op een raceauto die wél succesvol was. "Je weet maar nooit wat er in de loop van de tijd gebeurt. Ik kan me voorstellen dat je die auto, omdat –ie het op het circuit niet goed doet, gewoon een schop geeft." Want Ome Frans bekijkt de zaken graag nuchter.

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

3 Bekijk reacties