De Astra van Citroën

Of de Mégane. Of de 3 van Citroën. Een Leon-met-Double-Chevrons van mijn part, of een Franse versie van de nieuwe Focus... Ik wil de kakelverse Citroën C4 niet direct alle wind uit de zeilen nemen, maar de levensechte rijfoto's die we laatst op onze site zetten stemmen me alweer niet erg vrolijk. Opnieuw een ietwat bollig ogende vijfdeurs hatchback in het C-segment zonder een echt eigen gezicht; het begint erop te lijken dat ze in die klasse carbonpapier gebruiken! Is het een lelijke auto? Nee, wat mij betreft zeker niet. Stoot-ie iemand tegen de borst? Neuh, de nieuwe C4 past op het eerste gezicht keurig in het huidige straatbeeld. Hij is ook vast lekker ruim vanbinnen, comfortabel, mooi gebouwd, stil, voorzien van een fijne ambiance, en dat soort aardse zaken... Maar dat maakt het hele plaatje wel héél erg verstandig voor een Citroën. Want waar is het onderscheidend vermogen van deze auto? Waar zitten de eigenzinnigheden, de Citroën-factor zo je wilt? Ik mis hem. Of moeten mensen zoals ik die factor voortaan zoeken bij de nóg versere DS4? Die heeft net het levenslicht gezien en vaart – zo op het eerste gezicht – wel flink zijn eigen koers.
De wat gekke vorige C4 was misschien te vreemd voor enorme verkoopaantallen, maar een kenmerkend uiterlijk hoeft succes toch niet in de weg te staan? Nu is de nieuwe C4 weliswaar best een fraai geheel, maar wel allemaal erg doorsnee. En dat is volgens mij het laatste wat je als ontwerper van 'Créative Technologie' wilt: heb je net je best gedaan op een voiture, schuift het publiek – wat uiterlijk betreft – je schepsel in één klap in het rijtje met concurrenten... En toch is dat precies wat ik zie gebeuren met deze C4. Een keurige kar met (dus) meer verkooppotentieel dan z'n voorganger, en daar gaat het ze uiteindelijk allemaal om, maar juist het onderscheidende van die eerste C4 maakte die auto wat mij betreft de moeite waard.