Concepts die hoop geven

26 augustus 2009 om 09:30

Elke autoshow zie je ze weer, gelikte conceptcars met minimaal 20 inch wielen en voorzien van superkleine spiegeltjes en vreemd openende portieren waarmee het zogenaamde voorbodes zijn van productieversies. Een jaar later moet je vaak constateren dat van dat waanzinnige studiemodel nog maar weinig overgebleven is.

Neem de Iroc conceptcar en de uiteindelijke Scirocco. Het stoere front van de studie werd op de productiecoupé bijgeschaafd tot een braaf Golf-frontje. Het kan ook anders. Kijk naar de 308 RCZ studie en de definitieve RCZ. Nu even geen gezeur over het hoge Audi TT-gehalte van de coupé van Peugeot, want het is gewoon een schitterend ding, dat nog als twee druppels water op de studie van twee jaar geleden lijkt.

De Mini Coupé Concept wordt er ook zo een, let maar op. Die gaat nauwelijks gewijzigd in productie. Dat doen ze bij BMW de laatste jaren altijd met de conceptcars die ze op beurzen laten zien. Geen luchtfietserij waarvan het lijkt alsof de designers onder invloed van verdovende middelen achter de tekentafel hebben gestaan, staat er een studiemodel van de BMW Group op een autoshow dan is het menens.

De pretmachines van Peugeot en Mini geven hoop, 2010 wordt een mooi autojaar. Nu alleen nog afwachten wat er overblijft van die andere fraaie conceptcar, de S60 Concept van Volvo. Als de productieversie van de nieuwe S60 ook maar voor 90 procent op de studie lijkt die begin dit jaar in Detroit stond, komt het goed.

Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.

24 Bekijk reacties