BMW is te duur

De jaarlijkse wijkbarbecue in Koog aan de Zaan. Het gaat over.. auto's. Bijbetalen voor een bekerhouder rechtsvoor, een neerklapbare achterbank als optie. Het premium-merk BMW bakt ze af en toe behoorlijk bruin met geld vragen voor zaken die bij andere merken gewoon standaard zijn - iets waar andere vooraanstaande Duitse merken ook last van hebben trouwens. Daar is iedereen het wel over eens.
 "Maar daar staat tegenover dat ongeëvenaard hoogstaand rijplezier wél standaard is," kaatsen BMW-liefhebbers de bal meteen terug. Daar is moeilijk een speld tussen te krijgen. In de middenklasse is de 3-serie de fijnste auto om te besturen. In de executive-klasse scoort de nieuwe 5-serie alleen maar eerste plaatsen in vergelijkingen. En niet alleen bij ons. De 7 dan. Ongehoord handelbaar voor zo'n grote, zware auto.
Dus als je rij- en stuurgevoel belangrijk vindt, een auto wil bezitten van een voornaam merk met een wereldnaam en -faam dan is BMW absoluut een optie. Rationeel bekeken krijg je bij andere merken meer uitrusting en pk's voor minder geld. Maar dan heb je niet zo'n propellor op je motorkap.
Nog iets: de sneeuwrijke winter van 2009-2010. De eerste auto's op de weg die hulpeloos achterbleven in de witte drab waren... BMW's. Vertwijfeld kwispelend met spinnende achterwielen gleden ze kansloos naar de kant van de weg. Lekker, die achterwielaandrijving! Echt gebeurd maar zelfs dat is iets waar iedereen overheen stapt. Hetgeen BMW het 'sterkste' automerk ter wereld maakt, waar zowel Amerikanen, als Chinezen, als Japanners een beetje van gaan kwijlen. Net als Europese liefhebbers die er verstand van hebben.
Dus 'een BMW is te duur' is té ongenuanceerd. De merkbeleving en de feel tijdens het rijden maken de aanzienlijke financiële inspanning die de klant moet leveren, tot nu toe goed. Een auto is (ook) emotie, weet u nog.