Authentiek

Op tournee in youngtimerland stuit ik op een van de gaafste oudere jongeren die me ooit onder ogen kwamen. Een BMW 730i van 1995 met nauwelijks kilometers op de teller, een van de vroegste E38's. De velgen en bumpers zijn schaaf- en krasvrij, de lak is feilloos, het interieur zonder gebruikssporen, het prachtig gematteerde hout als nieuw. Er zijn ook minnen. Geen elektrisch verstelbare stoelen. Geen navigatiesysteem. Draaiknoppen voor de thermostaat van de airconditioning. Stoffen bekleding! En die drieliter achtcilinder is natuurlijk geen partij voor een 740 of 750. Een Golf GT of Seat Cupra R veegt de vloer met 'm aan. Xenon en een schuifdak heeft hij dan weer wel, maar kaler kon je 7-series vijftien jaar geleden niet krijgen. Hoe komt het dat het geen bezwaar is? Omdat die eenvoud zijn aantrekkingskracht niet vermindert maar verhoogt. Door de zelfbeheersing van de eerste eigenaar kan dit nooit een ordinaire tweedehands worden. De petjes willen een 740, de spekkopers leer en een stoelgeheugen. Deze is nostalgisch, net waar de liefhebber voor gaat. Een op leeftijd geraakte, mooi oud geworden grote auto voor grote mensen, toonbeeld van matigheid in een mateloze tijd. Dit is, denk ik, de Duitse dienstlimo zoals een echte Derrick hem graag had. En anders ik wel. Jammer dat 't geen diesel is.