Arme Multipla

De Fiat Multipla is niet meer. Tenminste niet in Nederland. De importeur heeft hem opgegeven. Niemand kocht hem. Wat een roemloos einde voor de meest controversiële mpv die hier te koop was.

Op de een of andere manier doet het me verdriet. Dat verdriet lijkt op de pijn die je voelt wanneer je ziet dat niemand omkijkt naar een lelijk meisje met een mooi karakter. Natuurlijk zag de Multipla er krankzinnig uit. Maar zijn concept was geniaal. Waar vond je dat, zes volwaardige stoelen plus fatsoenlijke bagageruimte op een oppervlak van niks? Rijden deed hij ook goed, hoor ik van twee eigenaars die er samen honderdduizenden probleemloze kilometers mee bij elkaar scheurden. Naar verluidt - want zelf heb ik hem nooit bereden - viel met de Multipla zelfs heel sportief te sturen.

En wat een lef van de fabrikant, zo'n auto op de markt te brengen in het meest burgerlijke vervoerssegment dat er is, de mpv. Alles aan de eerste Multipla was te gek voor woorden. Die rare, bultige vetrand onder de voorruit. Die idiote lichtpartijen voor en achter. De hoge, rechte ruiten. Die anarchistische, centraal geplaatste plastic rotspartij op het dashboard. Lelijk? Ja, maar mooi lelijk. Interessant lelijk. Praktisch lelijk. Een briljante verzetsdaad tegen alle ongeschreven regels van het autobouwen.

Ooit heb ik op het punt gestaan er een te kopen. Ik zag er wel wat in: een mooie zwarte met zwart leer, lichtmetalen velgen en een koelboxje voorin op de plek van de middelste voorstoel. Het leek me knus vakantievieren met zo'n auto. Niet gedaan. Toch spijt.

Helaas: bijna iedereen vond de Multipla een walgelijke auto.

Uiteindelijk boog Fiat voor de druk. De Multipla werd omgetoverd tot een min of meer normale mpv, met doodgewone rechthoekige koplampen, een hopeloze poging om een zwaan te maken van een lelijk eendje. Ik nam het de Italianen kwalijk. Ik vond het hoogverraad aan een wonderkind.

Vanmorgen toch even op Autotrack gekeken om te zien of ze niet ergens nog een leuke zwarte hebben staan...