A2, de Nederlandse Autoroute
Mooi hè, die nieuwe A2? Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik 'm minimaal één keer per week tot achter Eindhoven mag afrijden. Nooit meer vertraging en als een biljartlaken zo strak. Het lijkt Autoroute in Frankrijk wel. Mochten de mannen van Rijkswaterstaat meelezen: deze veer is voor jullie, steek hem gerust in uw bips.
Als je tot voor kort door Europa reed, viel pas op hoe slecht de doorstroming in Nederland was. Duizenden kilometers kon je filevrij doorrijden, totdat je in Nederland kwam. Nu alleen het probleem bij Maastricht nog even tackelen en het feest is compleet. Zelfs de landtunnel bij Utrecht is nu, na jarenlang politiek getraineer, opengesteld. Jammer dat de matrixborden nog op 90 km/u staan. Zwaait u ook even naar de struikrover die als een dief in de nacht vlak na het einde van de tunnel zijn radarapparatuur heeft opgesteld?
Daar ga ik natuurlijk niet over zeuren, iedereen weet zo onderhand dat het flitsen niets met de verkeersveiligheid te maken heeft, maar gewoon een kwestie van cashen is. Scheuren tegen het begrotingstekort! Zoals je op de Autoroute af en toe aan de kant moet om tol af te rekenen, doen wij het met een agent in de berm. Wees blij: dan kan-ie elders tenminste geen schade aanrichten.
Waar ik iets meer moeite mee heb, is dat er een trajectcontrole wordt overwogen op de A2 tussen Amsterdam en Utrecht. Iedereen weet dat het flauwekul is, maar onder het mom van het milieu wordt dat project toch maar opgezet. Dat is het wisselgeld voor het brede asfalt wat we tot onze beschikking hebben gekregen. Inmiddels is er zelfs een petitie gestart tegen de plannen. Vergeet je niet die even te tekenen? Dan kan de A2 onze nationale Autoroute blijven en hoeven we in de toekomst niet op trekschuittempo over een vijfstrooks snelweg.
Nic De Boer
Autojournalist
Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.
