IJspret

Op 3 december stond ik al op ijs, een record, zo vroeg. Maar niet lang, ik had in januari al gezwommen. Zwemmen met schaatsen aan gaat even makkelijk als met doorspinnende zomerbanden in de sneeuw vooruitkomen.

Elke winter is het raak, op de weg. Alsof we niets hebben geleerd van de vorige. Hele volksstammen lijken als automobilist tot de domste dingen in staat. Op Joetsjoep zien we nu leuke filmpjes van automobilisten op glas ijs. Bijvoorbeeld een Subaru ergens in Amerika, die - op zomerbanden! - volgas tegen een besneeuwde weg opscheurt, maar vlak voor de top met spinnende wielen tot stilstand komt en de hele weg terugglijdt - met geblokkeerde wielen - om onderaan door geparkeerde auto's opgevangen te worden. Amerikanen kunnen/kennen alleen maar gas geven of remmen, maar ook veel Nederlanders hebben niet door dat stationair wegrijden en low throttle + high gear (dus: het nieuwe rijden) op sneeuw en ijs de enige manier is om tractie te houden. Die tip ontbreekt helaas bijna altijd in de wintertips die ANWB en autobladen ons zomerbandenrijders dezer dagen meegeven.

De jonge Alfa turbodiesel-rijder die ik vorige week in een doodlopende verijste straat bezig zag had blijkbaar helemaal geen idee van winterse natuurwetten. Eerst probeerde hij aan het eind van de straat te keren. Met veel gas gleed hij schuin weg tegen mijn bekraste BX-bumper, die daarvoor gemaakt is. Keren lukte zo niet, dan maar achteruit. Dat resulteerde in een fantastisch caramboleerpartijtje tot het eind van de straat, want zijn Alfa werd nu achterwielaandrijver, zonder ASR o.i.d. De jongeman was blijkbaar bang voor afslaan, gaf krachtig gas en spinde van de ene rij geparkeerde auto's tegen de andere. Moest geregeld even vooruit steken omdat hij dwars kwam te staan. Zelden zo'n triest gebrek aan voertuigbeheersing gezien.

Anders dan in Scandinavië worden onze rijschoolkandidaten niet op winters rijden getraind of getoetst. Daarom heb ik mijn kinderen eerst les in stationair wegrijden en – parkeren gegeven, en in slippen op sneeuw nadat ze hun rijbewijs hadden gehaald. Daarom ga ik elke winter op een groot parkeerterrrein in de Katwijkse duinen met mijn ouwe BX oefenen in high speed driften, sturen en remmen-zonder-ABS. Dat zou iedereen moeten doen, vooral vrouwen die bang zijn voor sneeuw en mannen die denken dat al die elektronica hen wel zal redden. Met mijn Citroen Ami-6 maakte ik in 1971 al pirouettes op het RAI-parkeerterrein, spannend met overal lantaarnpalen.....

Jammer dat de meeste wintertips niet beginnen met de belangrijkste (groene) tip:

EERST KRABBEN, DAN STARTEN! Negen van de tien automobilisten staan elke ochtend in eigen en buurmans uitlaatgassen (met veel benzeen en onverbrande dieseldeeltjes) minutenlang hun ruiten te krabben, alsof dat de leukste klus is. Tip twee moet dus zijn: gebruik een ijsdeken/ijsfolie (of hoe die dingen ook heten), een dakhoes of desnoods karton om te voorkomen dat je elke winter nodeloos tientallen liters brandstof en dito uitlaatgassen de lucht injaagt tijdens die kouwehandenklus. In mijn buurt zie ik hooguit 3 op de 100 'daklozen' met (anti)ijsfolie beschermd. Zijn die overige 97% echt zo dom, blind of druk met wat anders?! Daarom geef ik graag weer mijn top 10 wintertips, in aanvulling op ANWB en Autoweek:

Tip 0: Laat de auto lekker staan en neem de fiets voor korte ritjes. Koude starts en koude ritten vreten brandstof (+300% bij vorst, kijk maar op je boordcomputer!) en verkorten de levensduur van motor en uitlaat aanzienlijk. Bij ijzel sowieso thuisblijven....