Filerokers

Goedemorgen! Laat ik even een flesje azijn over deze maandagochtend gieten. Graag gedaan! En om de reageerdertjes voor te zijn: nee, ik ben geen verzuurde, gefrustreerde ex-roker. En ja, ik gun iedereen zijn rare gewoontes; zelf heb ik er ook een paar. Maar val een ander er niet mee lastig.

Voor alle duidelijkheid: zo lekker als roken is voor rokers, zo smerig is het voor niet-rokers. Ik was dan ook heel gelukkig toen het rookverbod in de horeca werd ingevoerd. 's Winters tenminste, want het betekent ook dat 's zomers lekker op een terrasje dineren er tegenwoordig niet meer in zit. Rokers kunnen met recht stellen dat ze de tent uit gejaagd zijn, niet-rokers kunnen met net zoveel recht zeggen dat ze naar binnen zijn verbannen. De terrassen zijn het domein van rokers geworden en geloof me, eten met een paar rokers achter je is net zo smakelijk als picknicken naast een Frans snelwegtoilet.

Die scherpe, schrijnende stank van teer en nicotine is zo mogelijk nóg smeriger op je nuchtere maag. En dat brengt me op de weg. Met grote regelmatig sta ik in de file en komt die zure lucht ineens als een bot mes mijn neusgaten in. Nog voor ik het zie, weet ik dan al dat er uit het linker voorraam van de auto voor me zo'n handje met geel uitgeslagen vingers hangt, met een smeulende peuk ertussen. Dan kan ik alleen nog naar de circulatieknop van mijn airco grijpen, maar dat is dan natuurlijk al te laat. De komende minuten zit ik in die weerzinwekkende stank. De enige remedie: wachten tot dat handje is verdwenen en dan de ramen even tegen elkaar open zetten.

Lieve, rokende medemens: ik denk dat je niet eens weet wat je de niet-rokende medemens in de auto achter je aandoet. Nou, hierbij. Als je tijdens het roken nou voortaan het raam van je auto dicht houdt, met de circulatie aan, dan kunnen wij weer frisse lucht inademen.

Dank!