Volvo S40 2.4 (2004)

Volvo's middenklassesedan maakt gebruik van dezelfde bodemplaat als de Mazda3, de Ford Focus C-Max en de volgende generatie Focus. Maar hij doet absoluut niet denken aan een Ford of Mazda. Aan de merkidentiteit is in de verste verte niet getornd. De S40 is duidelijk het kleine broertje van de S60; de vormgeving is zonder meer geslaagd.
In het vooronder vinden we een vijfcilinderkrachtbron van 2.435 cc, die we kennen uit de grotere Volvo-modellen. 't Gamma van de S40 omvat twee versies van de 2,4-litermachine: een met 140 pk vermogen en een die 170 paardenkrachten produceert. Wij reden de 140 pk-versie, die 220 Nm trekkracht levert. Volgens Volvo heeft de S40 een topsnelheid van 205 km/h. Wij klokten voor de sprint een tijd van 0 naar 100 van 10,7 seconden. Bij de tussenacceleraties moeten er voor de Volvo hier en daar nog wat tienden van seconden te winnen zijn, want ons testexemplaar had nog maar weinig kilometers.
De vijfversnellingsbak schakelt probleemloos, maar van ons zou hij best wat communicatiever mogen zijn. De S40 ligt stabiel op de weg en helt niet over in bochten. Tegen het snellere bochtenwerk heeft de S40 geen bezwaar.
Om op koers te blijven, krijgt hij standaard een stabiliteitssysteem mee. Het stevig afgestemde onderstel geeft af en toe een richel of een andere korte oneffenheid duidelijk voelbaar door, maar meestal vervoert de Volvo z'n inzittenden in alle comfort.

Hoogwaardig interieur

De S40 mag in de categorie 'middenklassers' worden ingedeeld. Het design zorgt dat de S40 er krachtig en gedrongen uitziet. Het interieur ademt de Volvo-sfeer: het leefgedeelte straalt tegelijk eenvoud en kwaliteit uit. De kunststof die binnen is toegepast maakt een hoogwaardige indruk. Het dashboard is rechttoe rechtaan, met het instrumentarium onder een koepeltje. Toch ontbreekt het niet aan beschaafde luxe accenten in de vorm van houteffect of metaalkleurige afwerking. Daarbij valt vooral de middenconsole op. Er zitten veel draaiknoppen en druktoetsen op, maar dankzij slimme styling, waardoor de knoppen en toetsen ook een decoratieve functie hebben, ziet de console er toch overzichtelijk uit. Een groot deel van de knoppen is samengebracht in de 'Centre Stack', een langgerekt paneel in het midden van de console. Het contactslot zit niet aan de stuurkolom, maar rechts naast het stuur op het dashboard.
Bestuurder en voorpassagier zitten op stevige, sportief gevormde stoelen. Door de verstelmogelijkheden van stoel enstuur kan de chauffeur een optimale zitpositie vinden. Toch heb je voorin niet zoveel bewegingsvrijheid. Opbergruimte? In de dikke deuren is maar heel weinig plaats voor portiervakken. Losse spullen kun je kwijt in een vak in de middenarmsteun en achter de middenconsole. De achterpassagiers zitten nogal hoog en beschikken over voldoende beenruimte en een redelijke hoeveelheid hoofdruimte, maar niet veel meer.
Het spreekt vanzelf dat de achterbank is berekend op drie personen en dus voorzien is van drie in hoogte verstelbare hoofdsteunen en drie driepuntsgordels. Maar toch is de bank 'opgedeeld' in twee zetels met daartussen een brede baan met een armsteun en een opbergvakje.
In z'n gewone doen meet de S40-kofferbak 404 liter. De kofferbak is regelmatig van vorm. Maar het deksel is erg kort, wat het beladen niet makkelijk maakt. De achterbank is in ongelijke delen neerklapbaar. Ook de rugleuning van de passagiersstoel kan voorover, zodat ook écht lange voorwerpen mee kunnen.