Volvo C40 vs. Ford Mustang Mach-E - Vergelijkende Test

Deze test is daadwerkelijk een kans voor Volvo om zich te revancheren, want in februari 2021 legde de elektrische XC40 het nog af tegen de Mustang Mach-E. Het had dus ook zeker niet de voorkeur om de C40 tegenover deze Ford te zetten, maar in deze tijden van chiptekorten en leveringsproblemen moeten ook wij soms water bij de wijn doen. Bovendien is dit best een interessante manier om te bekijken in hoeverre de C40 wat toevoegt aan wat we al kenden van de XC40. Bij een snelle blik lijkt het antwoord ‘niets’, want de C40 is kort door de bocht een XC40 met een schuin aflopende daklijn en een unieke kont. Aanvankelijk week ook de neus iets af, maar met de facelift van de XC40 is dat alweer verleden tijd.

Toch heeft de C40 ten opzichte van de XC40 een aantal voordelen. Uitgaande van de XC40 die vorig jaar op het toneel verscheen, is de voornaamste daarvan zijn prijs. Die P8 – inmiddels heet hij XC40 Recharge – kostte inclusief opties destijds zo’n € 68.000. De C40 is er vooralsnog alleen als Intro Edition en biedt dan voor € 10.000 minder eigenlijk alles wat Volvo in dit segment in huis heeft, inclusief luxe zaken als een panoramadak, Harman Kardon-audio en elektrisch verstelbare voorstoelen. De beschikbare opties blijven voor deze uitvoering beperkt tot uiterlijkheden als kleuren, bekleding en wielen, en daarmee gaat de prijs nooit ver over de grens van 60 mille heen. Inmiddels geldt datzelfde voor de elektrische XC40, die in zijn nieuwste topvorm Ultimate heet. Evengoed is de C40 ook ten opzichte van de XC40 vrij aantrekkelijk geprijsd, omdat een coupé-SUV bij de concurrentie vaak een forse en rationeel moeilijk te rechtvaardigen extra investering vergt.

LACHWEKKEND SNEL

Ten opzichte van de Mustang heeft Volvo in een jaar tijd hoe dan ook een enorme inhaalslag gemaakt, zeker omdat de Ford Mustang Mach-E in dezelfde periode alleen maar duurder is geworden. Voor de Extended Range AWD-versie, die met 351 pk en vierwielaandrijving het dichtst in de buurt van de Volvo komt, noteerden we vorig jaar nog een vanafprijs van € 67.140. Inmiddels is dat € 69.340. Voor een echt afgeladen auto moet er dan nog een Technology Pack Plus van € 2.400 tegenaan en dan staat er een auto van bijna 72 mille, zelfs als je voor het ‘gratis’ zwart gaat.

Wel zijn er bij Ford meer mogelijkheden om de prijs nog wat te drukken. Zo gaan de meeste Nederlandse kopers voor de versie met achterwielaandrijving, die in combinatie met het grootste accu­ pakket zomaar € 9.000 goedkoper is dan de AWD-versie. Dan klopt de prijsvergelijking dus veel beter, maar is het gat op vermogensgebied nog groter dan nu. Volvo levert de C40 voorlopig alleen als Recharge Twin en dat betekent de aandrijflijn uit de eerder genoemde P8 en de dikste versie van de Polestar 2. Twee elektromotoren verdelen maar liefst 408 pk over vooren achteras en daarmee is de C40 bijna lachwekkend snel. Het 0-100-sprintje is in minder dan vijf seconden gepiept, terwijl de 351 pk sterke Ford daar dik zes tellen voor nodig heeft. Ook dat is op zichzelf natuurlijk lekker rap, maar de Volvo is voor de liefhebber van rauwe snelheid dus wel in het voordeel. Dat wil echter niet zeggen dat hij ook het meeste rijplezier biedt. Ford heeft op dat vlak een naam hoog te houden en een Mustang nog meer. Nu gaan we niet beweren dat de Mach-E een échte Mustang is, maar Ford is er zowaar in geslaagd iets van diens karakter in deze elektrische cross-over te stoppen. De Mustang Mach-E zwaait zelfs in vierwielaangedreven vorm en met ingeschakeld ESP maar wat graag met zijn achterste als het ‘gas’ er halver­wege een bocht stevig op gaat. Dat is best leuk, zeker omdat het eenvoudig op te vangen is met een kleine stuurbeweging. Doe je dat niet, dan maakt de auto zelf soepel en vlot een einde aan de uitsloverij.

Ook zonder dit soort uitspattingen is de Mach-E een leuke auto. Bestuurder en passagier kijken uit over een lange, stevig gewelfde ‘motorkap’, net als in een muscle car. Het stuurwiel is vrij groot, maar de besturing zelf is fijn afgewogen en lekker communicatief. De auto biedt zekerheid, stabiliteit en dus ook de nodige speelsheid, maar is ook een beetje onbehouwen. Vering en demping lijken net niet helemaal lekker op elkaar afgestemd en zo zit er soms meer beweging in de koets dan nodig. Toch vergeven we het hem, want mede door die onbehouwen trekjes is de Mach-E best een karakterbak. Dat is in EV-land zeker niet vanzelfsprekend. De Volvo is veilig en voorspelbaar, maar daarmee ook wat saaier en afstandelijker dan de Ford. Tegelijk biedt hij meer verfijning. De C40 is geen vliegend tapijt, maar werkt oneffenheden wel mooier weg en is ook stiller. Zoals het een goede EV betaamt, is one pedal driving, dus regenereren tot je stil staat, mogelijk. Dit kan in de Ford echter ook.

BONT

Als totaalpakket voelt de Volvo veel meer als een premiumproduct, al komt dat ook door het interieur. Het binnenste van de Mach-E is een vrij bonte verzameling aan stijlen en materialen. Op zichzelf werken die doorgaans prima, maar als geheel niet zo. Het enorme, ogenschijnlijk tegen het dasbhoard aangeplakte scherm oogt erg hightech, terwijl de priegelige knoppenclusters op het stuur zelfs in een Fiesta wat ouderwets overkomen. Het dashboard is van boven naar beneden een afwisseling van vrij harde kunststof, de fraaie stof van de optionele B&O-‘soundbar’, nep-carbon en rood stiksel. Ook zijn er hier en daar kleine afwerkingsmissertjes, zoals het feit dat een verticale stiknaad op het stuurwiel onderaan bij deze én de vorige test-Mach-E net niet in het midden zit. Het is allemaal geen ramp, maar voorkomt wel dat je je in de Mustang echt in de watten gelegd voelt.

Anderzijds werkt het allemaal wel heel goed en is de schermcombinatie echt lekker modern. De ‘zwevende’ volumeknop is een mooie vondst, het instrumentarium toont het resterende accupercentage én het rij­bereik en de verticale vorm van het centrale scherm betekent dat er een heleboel informatie op één scherm past, een mogelijkheid die Ford ook benut. In vergelijking met het helder blauwe Mustang-scherm komt het veel bescheidener exemplaar van de Volvo rustig en overzichtelijk over, al is het systeem minder uitgebreid. Volvo bouwt voor zijn elektrische modellen op Android Automotive, de infotainmentomgeving van Google zelf. Dat betekent dat je zelf apps kunt toevoegen, dat de menu­structuur helder is én dat de auto Google Maps aan boord heeft, inclusief een behoorlijk accurate (maar niet zo accuraat als Tesla) voorspelling van het restpercentage bij aankomst. Het scherm achter het stuur is dan weer veel uitgebreider dan bij Ford en kan bijvoorbeeld ook de navigatiekaart tonen. Een misser is dat de Volvo hier ­ alleen het bereik voorspelt als de accu bijna leeg is. Een tabel met cijfers over verbruik en kilometers oproepen kan wel, maar die verdwijnt ook weer automatisch. Bij de Ford past dat allemaal op het grote scherm, keurig onder de navigatiekaart. Knoppen en schakelaars zijn er in beide auto’s niet veel, maar zien er in de Volvo wel beter uit. De afwerking is beter voor elkaar en het Zweedse interieur is tijdloos en rustgevend.

De stoelen zijn fijner dan de wat vlakke zetels in de Ford. Het zicht naar achteren is bij de C40 ronduit beroerd. Om nog iets van hoofdruimte achterin te creëren, is de klep eigenlijk net te kort gehouden. Daardoor is de bovenrand van de toch al kleine achterruit zo laag dat de koplampen van de meeste achterliggers simpelweg niet te zien zijn in het donker. Een achterruitwisser is er trouwens ook niet, al is de combinatie van camera’s en parkeersensoren daarvoor een redelijke oplossing.

VOORUIT INPARKEREN

De Extended Range-accu is bij de Mustang Mach-E met 98,7 kWh serieus groot. Bij de geteste auto wordt er nog 88 kWh echt benut, maar begin 2022 wordt dat 91 kWh en stijgt de opgegeven actieradius dus ook iets. Toch mooi meegenomen. In de ‘oude’ vorm komt de AWD volgens de fabriek 540 km ver en dat is al fors verder dan de Volvo, die het met bruto 78 kWh bij 420 km houdt. Toch komt hiermee het tweede voordeel van de C40 uit de hoge hoed, want het ‘coupé-achtige’ model heeft door zijn betere stroomlijn in theorie een iets lager verbruik en dus groter bereik dan een gelijk gemotoriseerde XC40.

In de praktijk zijn de twee ongeveer even zuinig, maar komt de Ford door zijn grotere batterij wel verder (zie kader). Als het gaat om laden en snel­laden zijn er overigens geen grote verschillen, behalve dan dat de laadopening van de Ford in het voorscherm zit en die van de Volvo achteraan. Dat laatste verdient wat ons betreft de voorkeur, want een toch wel flinke auto als de Mach-E vooruit inparkeren is zelden handig.

Met dik 4,71 meter is de Mach-E ruim 27 centimeter langer dan de Volvo. Een groot gedeelte van die lengte zit in de neus, maar toch biedt de Mustang voor achterpassagiers duidelijk meer beenen hoofdruimte. Vooral dat laatste is een pijnpunt bij de C40, die als derivaat van een auto met verbrandingsmotor ook geen vlakke vloer heeft. De Mustang heeft ogenschijnlijk net zo’n aflopende daklijn als de Volvo, maar achter de vlot dalende raamlijn blijft het dak van de Ford stiekem een stuk verder naar achteren doorlopen. In de bagageruimte kan de Volvo zijn rivaal wel aan, tenminste met de achterbank overeind.

Onder het afdekscherm kun je in de Zweed dan net iets meer kwijt, maar met de bank plat wint de Ford. Wel krijgt Volvo een pluim voor de keurig vlakke laadvloer, want geen bank klapt zo mooi plat als een Volvo-bank. Beide auto’s hebben zowaar nog een opbergruimte in de neus, wat zeker geen vanzelfsprekendheid is. Bij Volvo is het een klein vakje onder een extra kunststof klep. Niet heel handig dus, maar toch fijn. Ford voorziet in een heuse extra bagageruimte, eenvoudiger te bereiken en met 81 liter ook duidelijk groter.