Volvo XC60 - XC90 - V90 Cross Country - Test

MEERWAARDE: DERDE ZITRIJ

De XC90 is zonder meer de grootste van het stel en is meer dan een hogere versie van de V90 CC. Hij is ook langer en breder dan de hoge station, wat zich uitbetaalt in meer binnenruimte. Het levert genoeg ruimte op voor een optionele derde zitrij, wat in deze vergelijking een meerwaarde van de XC90 is. We raden lange volwassenen niet aan om op deze stoelen een reis naar de wintersportbestemming te maken, maar kennen MPV’s waarin het krapper is. Het gevoel van ruimte gaat door in de rest van de auto. Op de tweede zitrij is het prima toeven en merk je hoe hoog de auto is door de ruimte om je heen.

Hij kreeg destijds als eerste het nieuwe infotainment systeem van Volvo met het grote digitale touchscreen, waarover we weinig hebben te klagen. De werksnelheid is hoog en alles is redelijk toegankelijk. Hetzelfde geldt voor het scherm waarop de klokken worden geprojecteerd en de twee knoppen op het stuur waarmee je door alle menu’s walst. Op het eerste gezicht is alles precies gelijk aan elkaar, maar vergelijk de cockpits en je ziet wel wat verschillen. In de XC90 zijn de ventilatieroosters wat vierkanter en oubolliger dan in de overige, waar je een wat moderner design krijgt voorgeschoteld. De iets hogere leeftijd van de grootste SUV blijft daarmee toch niet onopgemerkt. Verder zijn de zijpanelen in de deur enigszins anders vormgegeven. In het algemeen is de Scandinavische sfeer in alle drie de auto’s aanwezig: Volvo weet uitstekend een gevoel van eenheid in al zijn modellen te creëren.

De kofferbak van de V90 CC is met afstand de grootste van dit drietal: klap je alle banken om, dan ga je naar een overweldigende 1.900 liter aan ruimte. Er zijn familieof werkomstandigheden te bedenken waarbij dit formaat kofferbakken van pas komt en in dat geval is deze grote Zweed zonder meer een vriend. Dankzij de aan wezige luchtvering kun je de auto hoger of lager zetten als de omstandigheden dat vereisen. Handig om de auto in te laden of juist om hem over oneffenheden te rijden. Het trekgewicht van de XC90 is gelijk aan dat van de V90, maar het laadvermogen van de XC ligt wel wat hoger. De ultieme caravantrekker XC60 doet het op dit vlak redelijk, maar kan niet op tegen de twee modellen uit de 90-serie.

Het rijden gaat zeker niet zo deinend als in de vorige generatie XC90, maar de auto zit nog altijd aan de comfortabele kant van het spectrum. Het scheelt dankzij de luchtvering een stuk als je de auto in de Sportmodus zet met de verchroomde draaiknop in de middentunnel. Vooral de manier waarop de auto horizontaal blijft, is goed merkbaar. Dynamisch wordt het echter nooit, daarvoor is de auto te zwaarlijvig. Met zijn 1.900 kilo is hij 150 en krap 250 kilo zwaarder dan respectievelijk de V90 en de XC60. Die kilo’s drukken door in elke bocht en bij elke remactie. Daardoor rijd je de auto al snel anders, met iets meer rust en gelatenheid, een eigenschap die meer SUV’s kenmerkt.

De motor is met zijn 254 pk zeker adequaat voor de XC90. De sprint naar 100 km/h gaat in 8,0 s en meer is in een auto als deze niet nodig. De automaat is niet de snelste op de markt, maar irriteert nooit. Wel moet de turbo vaak worden aangesproken, wat effect heeft op het verbruik. Door zijn relatief kleine inhoud vraagt de motor nu eenmaal wat toeren om de vaart erin te krijgen en bij dit soort olifanten betaal je daar een prijs voor. Omdat de V90 een diesel was, wilden we niet te veel nadruk leggen op de onderlinge verschillen in verbruik, maar in alle drie de auto’s zal het lastig zijn om boven de 1:10 te scoren als je niet constant bezig bent met zuinig rijden. Ook geldt: hoe hoger, hoe minder zuinig.

HOGE INSTAP

De V90 Cross Country is de nieuwste auto van het stel, maar dat valt vanbinnen niet zo op, omdat het interieur zo goed als gelijk is aan dat van de V90 die sinds zomer 2016 op de markt is. De auto oogt lang en modern en wordt gekenmerkt door dezelfde statigheid als de XC90 wanneer je hem rijdt. Het design lijkt wat geëvolueerd; vooral de achterkant vinden we aantrekkelijker. Bij de XC90 oogt dat daadwerkelijk stukken hoger, wat hem juist minder vlot doet ogen. De V90 CC is merkbaar minder zwaar dan de SUV, maar lichtvoetig wordt het nooit. Wel is hij prettig comfortabel en de Comfortstand is dan ook de stand die je het beste kunt kiezen. Zijn lagere zwaartepunt maakt hem merkbaar fijner om te rijden, omdat de logheid van de XC90 ontbreekt. Dat de laatste wellicht iets beter zal presteren in het terrein, lijkt voor zo goed als alle Nederlandse kopers ondergeschikt. Maar hoe je de V90 CC ook rijdt: hij is prettiger dan de grote SUV zodra je in beweging bent.

De hogere instap ten opzichte van de ‘gewone’ V90 zal voor veel kopers een van de belangrijkste redenen zijn om de CC te prefereren, hoewel sommige mensen ook vallen op de wat ruigere look met de beschermranden rondom de wielkasten. Ook deze auto kun je door middel van luchtvering hoger en lager zetten. De maximale bodemvrijheid is opvallend genoeg zo goed als gelijk aan die van de XC90: het scheelt maar twee centimeter.

Wel is de auto iets lager en dat merk je aan de beschikbare ruimte. Een kofferbak van 560 liter vinden wij evengoed best groot en ook de zit achterin is zeer riant. Het gebrek aan een derde zitrij betekent vaak dat je op de tweede rij beter zit en dat is hier ook het geval. De bank zelf zit prettiger en de beenruimte is overdadig. Op kleine details na, zoals de luchtroosters en de deurpanelen, verschilt de cockpit niet veel van die van de XC90. Wel vinden we het beige leer in onze V90 CC mooier dan het zwarte XC-interieur, maar dat is een optie die ook op dit model is te verkrijgen.

De instap is zelfs op de laagste stand prettig hoog, zonder dat je aan boord hoeft te klimmen, terwijl de zithouding minder een SUV-gevoel geeft dan in de XC90. Je zit wat minder op de bok, je merkt dat het een verhoogde station wagen is. Dit is geen voor- of nadeel ten opzichte van de XC90, maar vooral een smaakkwestie. De diesel in onze testauto is merkbaar minder verfijnd dan de benzinemotor, maar de bakken met koppel zijn wel prettig. We kennen de variant met de T5motor goed, en gezien de prestaties van de motor in de XC90 mag het niet verbazen dat hij ook prima functioneert in de V90 Cross Country. Het formaat van de auto zorgt er wel voor dat de 2,0-liter aan de bak moet als je een beetje wil doorrijden, zodat we hem met de beste wil ter wereld niet zuinig kunnen noemen. Zo erg als in de twee SUV’s is het echter niet.

LEREN VAN DE VOORLOPERS

De XC60 volgde in 2017, toen het succes van de 90-serie een beetje was ingedaald. Al bij de lancering van het model bleek dat Volvo niet op zijn lauweren was gaan rusten na het grote succes van zijn S-, Ven XC90. De XC60 bleek een strakke, volwassen SUV die opvallend goed reed. Zijn voorganger was geen verkeerde auto geweest, maar vooral eentje waarin rust belangrijker was dan dynamiek. De nieuwe XC60 deed dat duidelijk anders, was de conclusie. En ook nu blijft de auto met de keuzestand in ‘Dynamic’ goed vlak en schrikt hij duidelijk minder van bochten dan zijn twee broeders uit de 90-serie in deze test. De XC60 is onze duurtester met T5-motor.  Zijn enorme 22-inch wielen doen zich flink gelden bij het rijden en halen naar onze mening te veel comfort weg. Een maatje kleiner gaan, is ons advies. Dan hoef je je meteen wat minder druk te maken over stoeprandjes.

Ongeacht de wielmaat rijdt hij beduidend anders dan de twee 90-modellen. Met 1.650 kilo is hij de lichtste auto van het stel en dat verschil is te voelen. De auto is lichtvoetiger en scherper dan de andere twee Volvo’s, dus opvallend genoeg ook dan de lagere V90 CC die merkbaar zwaarlijviger is. Omdat het comfort erg goed is, is de balans tussen comfort en scherpte bij de XC60 beter in orde dan bij de grotere twee modellen. Hier geen luchtvering om de auto hoger of lager te zetten, maar je kunt wel de demping aanpassen en de gevolgen zijn zeker merkbaar. De auto wordt wat harder en helt minder over. Dat is prettig bij een bochtig parcours, zoals een bergpas; bij dagelijks gebruik voelt de Comfortstand natuurlijker aan. Met een T5 met 254 pk is de auto de snelste van het stel. De T6 voegt weinig toe; we zouden deze motor voor geen van de drie auto’s overwegen. Een keuze voor de T8 plug-in hybride ligt dan meer voor de hand.

De cockpit lijkt ook hier sterk op die van de andere twee auto’s. Als we moeten kiezen, oogt de binnenkant van de XC60 het beste, al zijn de materialen in de 90-modellen iets mooier, uiteraard afhankelijk van de gekozen uitvoering. Het multimediasysteem is identiek, zodat je opties niet wezenlijk anders zijn dan in de duurdere auto’s.

Je merkt dat de auto iets smaller is, bijvoorbeeld aan de middentunnel. Je zit er gelukkig niet krapper door. Achterin is de beenruimte in orde, maar de overdadigheid van de V90’s is hier afwezig. Ook valt op dat het op de achterbank minder luxueus is afgewerkt dan in de grotere auto’s. Toch houden ook volwassen kerels het hier prima uit als je een keer met vrienden op wintersport wilt. Met het vervoeren van bagage komt de XC60 een heel eind; een kofferbak met een inhoud van 505 liter is heel behoorlijk, al is duidelijk dat je hier het grootste offer maakt ten opzichte van de aanwezige concurrenten uit eigen huis.

Dat de XC60 minder ruimte biedt dan de ander twee auto’s, is een inkopper. Maar je ziet vaak dat zaken als rijeigenschappen en verfijning ook beter voor elkaar zijn in grotere auto’s. Hier blijkt dat echter niet het geval. De wet van de remmende voorsprong zorgt ervoor dat de nieuwere XC60 beter in balans is dan zijn grotere broers. Ja, hij is krapper, minder breed en je mag minder gewicht trekken. En de derde zitrij van de XC90 is lastig te vervangen als je regelmatig een groot gezelschap wilt vervoeren.

Maar verder zijn de nadelen van de XC60 bijzonder klein. Als je ziet hoeveel goedkoper hij is dan de rest bij gelijke uitrustig, doe je jezelf een hoop geld of extra opties cadeau. De keus is dan snel gemaakt.