Test: Volkswagen Scirocco

De meetings bij McDonalds. Ze zijn inmiddels een begrip in Nederland. Of de ontmoetingen van tuningclubs en andere auto-enthousiastelingen tegenwoordig überhaupt nog bij de beroemde Amerikaanse keten plaatsvinden, is al niet meer belangrijk. Iedereen weet wat je bedoelt. De clichématige jongens met petjes, GTI's en auto's waaraan zowel optisch als onderhuids flink aan is gesleuteld, maken er de dienst uit. Wij vermoeden dat als je daar komt aanrijden in een nieuwe Scirocco, je veel bewondering oogst. Sowieso zijn producten van de VAG-groep populair in dit soort kringen, getuige de vele Golf GTI's en Seat Leons Cupra van verschillende generaties die structureel aanwezig zijn. En ja, kijk dan eens goed naar de lijnen van de nieuwe Scirocco. Zeker in een beetje lekkere kleur zoals Viper-green of Rising-blue ziet de auto er gewoon retegaaf uit. Overtuig uzelf met de video die wij schoten tijdens de introductie; u vindt hem op www.autoweek.tv. De grille is niet zo overweldigend als de Iroc-concept die al weer anderhalf jaar geleden in Parijs liet zien wat we konden verwachten, maar het front oogt nog altijd buitengewoon agressief. Een iets meer geciviliseerde versie van deze neus – inclusief logo op de motorkap – gaan we waarschijnlijk ook terugzien op de nieuwe Golf IV. De hoge taillelijn, enorm brede schouders en de onzichtbare B-stijl maken de auto helemaal af. Dan nog een verlagingssetje eronder, een boombox achterin en als het even kan neonlampen met dezelfde kleur als de lak aan de onderkant en je bent de held van de dag. Nou ja, nacht.

Maar let wel, dit is zeker niet negatief bedoeld. Deze mensen zijn immers autoliefhebber pur sang en waarderen de nieuwe Scirocco vanwege zijn looks. Volkswagen noemt de doelgroep echter nauwelijks bij naam. 'Jong en dynamisch' komt uiteraard wel voorbij, maar dat gebeurt zo'n beetje bij iedere introductie, net als de wat 'actieve man over de veertig'.

Zakelijke markt

Het merk vindt het evenwel vooralsnog een stuk belangrijker wat er op de zakelijke markt gaat gebeuren. Ze weten nog niet zeker hoe men gaat reageren; die Scirocco heeft immers wel een iets andere uitstraling dan pak 'm beet een Passat. Wij denken dat dat wel snor zit, auto's als de Mini en de BMW 1-serie doen het zakelijk immers ook erg goed. Veelrijders moeten echter nog meer geduld hebben dan de rest van Nederland. De auto is leverbaar vanaf oktober, maar slechts met twee benzinemotoren: een 1.4 TSI (met mechanische compressor én uitlaatgasturbo) met 160 pk en de 2.0 TSI uit de Golf GTI met 200 pk. Pas aan het eind van het jaar komen daar de nieuwe 1.4 TSI met 122 pk en de commonrail-diesel met 140 pk bij. In de eerste helft van 2009 volgt de 170 pk variant van deze dieselmotor. Allemaal beproefde techniek, dus dat belooft wat.

Wij konden in en rond Lissabon vast op pad met de auto. Nog voor je instapt, is duidelijk dat je géén Scirocco moet gaan rijden als je graag anoniem door het leven gaat. Want opvallen zal je, zelfs in een anonieme kleur. Veel fototelefoons, opgestoken duimen en toeterende tieners waren ons deel. Instappen is een aanslag op je lenigheid, je zit namelijk érg diep. In een gewone Golf kan de stoel al lekker ver omlaag, maar in de Scirocco kun je helemaal je lol op. Het dashboard waar we tegenaan kijken, kennen we: het zit ook in de Volkswagen Eos, die niet geheel toevallig in dezelfde fabriek in Portugal wordt gebouwd. De binnenkant past overigens beter bij de Eos dan bij de Scirocco, waar iets stoerders misschien wel op zijn plaats was geweest. In de 200 pk versie die wij reden, zat gelukkig het bekende sportstuurtje uit de Golf GTI, dat scheelt nog het een en ander. Achterin vinden we twee gescheiden zitplaatsen: de Scirocco is een echte vierzitter. De personen die hier daadwerkelijk plaatsnemen, zitten daardoor wel opvallend goed. Wel is de instap naar achteren beroerd, maar wie een gezin heeft, zal in de showroom ook niet lang bij de Scirocco blijven hangen. Of hoogstens tot moeder de vrouw hem meesleept naar een 'normale' Golf. Erg gaaf zijn de open hoofdsteunen achterin, maar ze belemmeren wel het zicht naar achteren, dat dankzij de enorme C-stijlen toch al niet al te best is. Nou ja, dan maar gas geven en vooral naar voren kijken. De kofferbakruimte is op zijn best redelijk, de tildrempel werkelijk gigantisch.

Automaten

Volkswagen maakt zijn verschillende DSG-versnellingbakken uiteraard ook leverbaar op de Scirocco. De 122 en 160 pk TSI's krijgen de gloednieuwe zeventraps automaat met droge platen (goed om zuinig te rijden!), de 2.0 TSI en de TDI, de vertrouwde zestraps-DSG.

Als je gaat zitten, voelt het direct goed in de Scirocco. De auto pakt je in, het stuur kan ver naar achter en het slechte zicht rondom draagt eigenlijk alleen maar bij aan het sportieve gevoel. De bochtige kustwegen rondom Lissabon zijn perfect om eens flink met de auto te gaan stoeien. Standaard is de auto voorzien van een sportonderstel, wat al érg goed is. Als optie kun je echter Dynamic Chassis Control aankruisen, het systeem wat onder meer in de Passat CC verkrijgbaar is. Hiermee kun je kiezen tussen normaal, sport en comfort. Het verschil is duidelijk merkbaar: op sport wordt de auto echt spijkerhard, terwijl kiezen voor comfort ook echt verschil maakt. Sterker nog, de comfortoptie is misschien wel van meer toegevoegde waarde dan 'sport', gezien de hardheid van het standaard onderstel. Het zwaartepunt van de auto is ook lekker laag, zodat het gripniveau erg hoog is. De auto heeft bovendien nauwelijks tijd nodig om zich te zetten, zodat je verrekte hard door bochten heen gaat. Het laat verschijnende onderstuur is gemakkelijk te corrigeren zonder dat de auto rare dingen gaat doen.

Scherpte

Wel missen we een beetje scherpte en directheid in het stuur; het is niet van het niveau van bijvoorbeeld een Ford Focus. De reactie van de auto is nét iets te indirect, wat jammer is. De Scirocco heeft daardoor iets klinischer rijgedrag dan je zou hopen, net als bijvoorbeeld een Audi TTS of Audi S5. Zeer goede auto's, maar… Tsja. Typisch VAG eigenlijk. Hierdoor ontbrak bij ons wel een beetje die glimlach op het gezicht waar we altijd naar op zoek zijn tijdens autorijden. De combinatie tussen de TSI en DSG maakt gelukkig een hoop goed, zowel bij op- als terugschakelen wordt je getrakteerd door diepe blaffen uit de uitlaat. Deze zijn zo leuk, dat we zelden in de buurt van de toerenbegrenzer komen, je wilt lekker met de flippers spelen. De trekkracht van beide benzinemotoren is zo breed beschikbaar, dat je iedere keer meteen een duw in je rug krijgt. In de praktijk bleek trouwens de 1.4 TSI met 160 pk nauwelijks onder te doen voor de 2.0 TSI. Je rijdt de auto echt niet zomaar los. Omdat die eerste wél met (de fijnere) zeventraps DSG verkrijgbaar is en de tweede niet, maakt dat de keuzen tussen deze twee motoren een stuk minder gemakkelijk dan je zou denken. Zeker omdat je tijdens normaal woon- werk verkeer met de 1.4 TSI waarschijnlijk stukken zuiniger rijdt. De ingewikkelde combinatie tussen compressor en turbo zal deze motor evenwel niet erg goedkoop maken. Alle Nederlandse prijzen heeft Volkswagen pas op zijn vroegst ergens in augustus, tot dat moment moeten we het doen met een vanafprijs voor de 122 pk TSI. Nog even geduld dus.