Toyota RAV4 (2010) – Mitsubishi Outlander (2012) - Occasion Test

De SUV blijft maar terrein winnen (figuurlijk dan, in de modder presteert hij niet veel) en dat is ook op de occasionmarkt terug te zien. Nog even los van het feit dat de prijzen van gebruikte auto’s in het algemeen behoorlijk zijn gestegen, betaal je voor een tweedehands SUV relatief veel. Kijk maar eens naar deze twee voorbeelden. De Outlander is tien jaar oud en kost toch nog 10 mille. De Toyota is zelfs twaalf jaar en nog duurder. Maar ja, Toyota, hè? De leeftijd in ogenschouw genomen vallen de kilometerstanden nog mee, vooral die van de RAV4. Dat verklaart deels zijn relatief hoge prijs. In deze prijs- en grootteklasse komen we auto’s tegen als de Volkswagen Tiguan, de Hyundai ix35, de Kia Sportage en de iets minder als SUV uitziende Nissan Qashqai. Er is dus genoeg te kiezen.

Belangrijke aankoopargumenten zijn niet alleen de uitstraling en de hoge instap, maar ook de trekcapaciteit. Vergeet niet dat er nog altijd heel veel mensen zijn die elke zomer met een caravan door Europa trekken. Een Renault Mégane Estate van nog geen 1.300 kilo mag met een 1,2-liter benzinemotor of 1,5-liter diesel dan wel 1.500 kilo meesleuren, maar je hebt vast liever een grotere en zwaardere auto om de hut vol proviand mee over de Alpen te trekken. Niet elke SUV biedt dan meteen uitkomst. Zo mag de Hyundai ix35 met de basismotor slechts 1.200 kilo meeslepen, net zo veel (of weinig) als een Renault Clio 1.2 16V uit 2005!

GEBOUWD IN BORN

Zeg je Outlander, dan zeg je PHEV en bijtelling. Daar heeft deze generatie echter nog niets mee te maken, want dit is old skool-techniek, waar de budgetrijder een gasinstallatie in kan laten schroeven. De historie van de eerste Outlander voert ons terug naar 2003 (in Japan was dat model er al in 2001); de testauto is er eentje van de tweede generatie en wel van de gefacelifte variant daarvan. Die operatie vond in 2010 plaats. Toen kreeg hij de bekende ‘jet fighter’-neus, die de Colt, ASX en Lancer ook hadden. Vanaf dat moment werd de Out­lander voor Europa bij Nedcar in Born gebouwd en in de periode 2007-2012 ging hij tevens als Peugeot 4007 en als Citroën C-Crosser door het leven. In 2012, het bouwjaar van de testauto, kwam de derde versie en die werd vooral als plug-in hybrid een groot succes. In de periode 2013-2016 verkocht de Nederlandse importeur bijna 27.000 exemplaren, ongekende aantallen voor het merk. Naast de 2,0-liter viercilinder van onze testauto is er ook een 2,4-liter benzinemotor, altijd in combinatie met 4WD. Daarnaast zijn er twee diesels: de 2.0 DI-D (tot 2010, een Volkswagen TDI) en de 2.2 DI-D van PSA, waarmee de Outlander in combinatie met vierwielaandrijving twee ton mag trekken. Ideaal voor wie bijvoorbeeld een paardentrailer heeft.

WEINIG VERFIJNING

‘MIVEC’ staat er op de afdekplaat van de motor. Dat verwijst naar een Engelse af­korting, die laat weten dat deze motor variabele timing voor de inen uitlaatkleppen heeft. Het maximale vermogen van 147 pk mag worden gezien, maar houdt niet over voor de bijna 1,5 ton zware Mitsubishi. Dat merk je al vrij snel, zeker in combinatie met de continu variabele transmissie (cvt), die de motor flink op toeren houdt tijdens het accelereren. Het maakt allemaal niet zo’n verfijnde indruk. Met de flippers aan het stuur of met de pook kun je handmatig schakelen en heb je de keuze uit zes voorgeprogrammeerde verzetten. Dat kan in de bergen handig zijn. Hoe dan ook, je merkt dat deze auto liever een maatje meer heeft als het op motorisering aankomt. In die tijd hadden de meeste benzinemotoren geen turbo, waardoor je vooral trekkracht mist.

Van de eerste Outlander kunnen we ons herinneren dat die verrassend goed stuurde, maar helaas is dat bij deze niet het geval. Je hebt totaal geen gevoel, het systeem is opvallend wollig en daarbij is het stuur niet in diepte verstelbaar. Samen met het soepele veergedrag maakt het de Mitsubishi niet tot een fijn rijdende auto. Waar hij wel punten scoort, is op het vlak van ruimte. Het interieur en de kofferbak zijn van royale proporties en dat maakt het een ideale gezinsauto. Hij zit ook goed in de opties, tot aan een elektrisch bedienbaar schuifdak aan toe.

TOT 2009 ALTIJD 4WD

Toyota was er qua SUV al vroeg bij, want de RAV4 is al bijna twintig jaar onder ons. De afkorting staat voor Recreational Active Vehicle, de ideale auto voor mensen met een actieve levensstijl, zeg maar. Bij ons is de eerste generatie beter bekend als Funcruiser en midden jaren 90 was dit toch echt wel iets bijzonders. Toyota toonde zich een ware pionier, als we de Suzuki Vitara even niet meerekenen. Vergelijk je die eerste versie met de RAV4 zoals we die nu kennen, dan hebben we het echt over een totaal ander model. De auto die het in deze test tegen de Mitsubishi moet opnemen, is van de derde generatie, na de eerste facelift van 2009, toen er een voorwielaangedreven variant aan het gamma werd toegevoegd.

Inderdaad, tot dan had een RAV4 altijd vier wielaandrijving, ook de Funcruiser. In 2010 herziet Toyota hem andermaal, om uiteindelijk in 2013 te worden afgelost door editie vier. Sinds 2019 staat de huidige RAV4 in de showroom, die er sinds 2021 ook als plug-in hybride is. Er is keuze uit een 2,0-liter benzinemotor (152 pk of vanaf 2009 158 pk) en een 2,2-liter diesel (136, 150 of 177 pk) en altijd een vijfdeurs koets, waar Toyota zijn voorganger ook als kortere driedeurs leverde.

LICHTVOETIGER

De RAV4 is maar liefst 33 centimeter korter dan de Outlander en dat is duidelijk te zien en tijdens het rijden is het ook goed te merken. Het is zelfs een totaal andere auto, ook al is hij maar tien kilo zwaarder dan zijn concurrent, iets waaraan de vierwielaandrijving deels debet is. Toch doet hij lichtvoetiger aan, dankzij stuggere veren en dempers en een veel directere besturing. Waarmee gezegd is dat deze Toyota prettig rijdt, zeker wanneer je net een rit in de Mitsubishi hebt gemaakt. Het interieur ziet er ook mooier en moderner uit. De technische lay-out is hetzelfde: een 2,0liter motor die is gekoppeld aan een cvt, in dit geval met zeven voorkeuzetrapjes.

De viercilinder levert 158 pk en bijna net zo veel koppel als de motor van de Outlander. Hij maakt een levendige indruk en op het sprintje vanuit stilstand naar 100 km/h is de RAV een beetje sneller. De ruimte op de achterbank valt niet eens tegen, ondanks de compactere buitenmaten. We zien vooral wanneer er een andere auto dicht op de jouwe staat, kan de klep nauwelijks nog open. Goed nieuws voor degenen die een caravan, aanhanger of fietsendrager hebben: beide occasions hebben een trekhaak. De Toyota mag 1.500 kilo trekken, de Mitsubishi nog eens 100 kilo meer.

Dat de Outlander die wij rijden destijds de duurste versie was (afgezien van de motor), zien we terug in de uitrusting. We noemden het schuifdak al en ook leren bekleding, stoelverwarming, een multimediasysteem met subwoofer en navigatie zijn aanwezig. De Toyota stelt daar zijn vierwielaandrijving tegenover, in combinatie met een heuvelassistent (een systeem dat ABS en ESP koppelt, zodat je zonder zelf iets toe hoeven doen een glibberige helling kunt afdalen) en zelfs een differentieelslot voor het echt ruige terreinwerk. Dankzij een usb-poort, die beide auto’s hebben, kun je de verouderde systemen nog een klein beetje upgraden door de smartphone eraan te koppelen. Ook best modern voor die tijd zijn de led-achterlichten, een optie die zelfs nu nog geen gemeengoed is. Het hoge gewicht van de auto’s drukt een stempel op de vaste lasten en met een praktijkverbruik van rond de 1 op 10 ben je ook aardig wat aan brandstof kwijt. Afgaande op ervaring van de gebruikers vallen de onderhoudskosten juist heel erg mee. Hoe dan ook, rijden met auto’s als deze vormt een grotere aanslag op je budget dan met kleinere en lichtere exemplaren, maar daar staan enkele sterke pluspunten tegenover.