Test: Subaru Outback

Amerikaanse autokopers namen in 2020 153.294 Subaru’s Outback af, en deze neemt daarmee de twintigste plek overall in op de verkooplijst. Europeanen zullen ook nauwelijks bevatten dat Subaru in de VS ruimschoots groter is dan Volkswagen. Specifiek voor Nederland is dit soort enorme verschillen tussen ‘hier’ en ‘daar’ vooral toe te schrijven aan ons belastingklimaat, dat meedogenloos voorkomt dat auto’s van dit formaat een kans maken op een topnotering. Dat zegt niet alles, want ook binnen z’n categorie is de Outback hier een muurbloempje. Subaru houdt echter vol en breng de nieuwste versie van het model gewoon naar Europa, zij het een paar jaar na de introductie aan de overkant van de oceaan.

Het is de zesde generatie van de Outback, gebaseerd op de zevende generatie van een Legacy die hier in 2015 wél ten onder ging aan tegenvallende verkoopcijfers. Uiterlijk blijft de auto in grote lijnen trouw aan die voorganger. Het is nog steeds een robuust en functioneel ogende kar, maar duidelijk nog stoerder en imposanter dan voorheen. Een ‘opgehoogde stationwagon’, een functionele alleskunner, ruim van binnen. Op de achterbank is het goed toeven, hoofd- en beenruimte worden in riante hoeveelheid aangeboden en standaard is de achterbank te verwarmen.

Meer koppel

Subaru waagt zich voor de Outback nog niet aan hybridetechniek en voorziet het vlaggenschip nog gewoon van een 2,5-liter viercilinder boxermotor zonder elektrohulp of turbo. Wel is die krachtbron stevig vernieuwd. De enige leverbare aandrijflijn levert net even minder vermogen dan voorheen, maar heeft wel meer koppel. Samen met een cvt die schokvrij schakelmomenten nabootst, levert dat een prettig rustige rijervaring op. Tegelijk is de Outback ten opzichte van de genoemde voorganger opvallend veel strakker gaan rijden. Het steviger onderstel levert in bochten meer stabiliteit op, maar dat betekent ook dat inzittenden de oneffenheden nadrukkelijker krijgen te voelen. Met name op lagere snelheden is het effect van die stevige demping duidelijk merkbaar. De grote kracht van de Outback is en blijft gelukkig dat je er ook buiten de gebaande paden mee uit de voeten kunt. Dat voel je bij het rijden, ook omdat de auto robuust overkomt. De enorme bodemvrijheid, de hoge banden en de permanente vierwielaandrijving maken hem hiervoor geschikt.

Het markantste nieuwe aspect aan de binnenzijde van de Outback is het 11,6-inch verticale touchscreen dat in het midden van het dashboard prijkt. Dat scherm is in Nederland standaard en neemt een groot deel van de functies voor zijn rekening, zodat evenzoveel fysieke knoppen konden verdwijnen. Dat ruimt lekker op en het zorgt ervoor dat het Outback-dashboard duidelijk strakker en moderner oogt dan voorheen, zonder dat het nu meteen een designparadijs wordt. Subaru voorziet gelukkig nog in knoppen om de binnentemperatuur te regelen; de traditionele Outback-koper zal dat, net als wij, ongetwijfeld waarderen. Toch heeft de knieval voor de mode nadelen. Het scherm reageert niet al te snel, is onoverzichtelijk ingedeeld en is te vaak nodig voor belangrijke functies, zodat je noodgedwongen dagelijks wordt geconfronteerd met die nadelen. Bovendien heeft alleen de topuitvoering navigatie (TomTom), de andere twee moeten het doen met wat je telefoon projecteert.

In de VS is de Outback is vanaf omgerekend € 22.000 te koop, hier komt hij minimaal op € 58.995, een indrukwekkend verschil. Onze ‘Field’ is met € 60.995 nog duurder, maar biedt dan wel een extra stoere aankleding. Een koopje is het dus niet, al moet gezegd dat de standaarduitrusting royaal is. Een zeer uitgebreid pakket veiligheidssystemen en rijhulpjes: adaptieve ledverlichting, elektrisch verstel- en verwarmbare stoelen, stuurverwarming, het grote scherm en natuurlijk de vierwielaandrijving zijn allemaal standaard. Wel is er naar Japans gebruik weinig te kiezen; een Field met schuifdak of het Harman Kardon-audio­systeem van topuitvoering Premium is niet mogelijk.