Test: Renault Austral

Leentjebuur spelen bij een andere fabrikant komt vaker voor in de autoindustrie. En het is ook zeker niet per se slecht. Soms heeft het puur te maken met de markt. Zo rijden er op andere continenten een hoop Dacia’s rond met een Renault-logo. Maar soms heeft een merk een heel eigen gamma met een heel eigen gezicht en dan duikt er ineens een vreemde eend op. De logo’s kloppen, maar verder is alles anders. Denk maar aan de eerste generatie Opel Speedster, de Lancia Voyager, of de Mercedes Citan. Dat zijn respectievelijk auto’s van Lotus, Chrysler en Renault, waar op de logo’s na maar bar weinig aan is veranderd.

Renault doet het ook vaker. Zo was de eerste Koleos een Koreaanse Samsung en de Kadjar was een Nissan Qashqai. Je kon het zien aan knoppen en interieur, die niet in lijn waren met de andere Renaults van dat moment. Nu is zo’n manier van werken altijd beter dan een goedlopend segment compleet links te laten liggen, maar evengoed zijn dit soort auto’s vaak niet de beste op de prijslijst. Daarvoor staan ze simpelweg te ver af van de basis van het merk in kwestie. Maar inmiddels gaat dat anders. De tweede Renault Koleos kwam uit eigen stal, ook al was hij onderhuids erg gelijk aan de X-Trail. Het was deze keer in ieder geval niet te zien in het interieur, de auto voelde als een Renault.

Austral gebruikt nog wel platform Qashqai

En met de gloednieuwe Austral doen de Fransen nu hetzelfde. Deze auto is de opvolger van de Kadjar en moet het opnemen tegen hardlopers als de Peugeot 3008, Kia Sportage en Toyota RAV4. Hij staat op het platform van de nieuwe Nissan Qashqai, maar oogt hypermodern en gaat mee in de nieuwe Nouvelle Vague-designtaal van Renault die we eerder al hebben gezien op de volledig elektrische Renault Mégane E-Tech. Design was al niet het zwakste punt van Renault de afgelopen jaren en ook de Austral oogt best modern. Het is een druk geheel, maar de auto klopt wat ons betreft beter dan de nieuwe Qashqai. Schuin van achteren zit er een vleugje Range Rover Evoque in, helemaal als je hem in two-tone kleuruitvoering bestelt.

De Renault Austral heeft optioneel een verschuifbare achterbank

Tot 575 liter bagageruimte

Ook al is de wielbasis gelijk aan die van de Qashqai, de buitenmaten zijn iets groter. Dit komt logischerwijs ten goede aan de binnenruimte. Zo heb je 500 liter bagageruimte, maar met als optie leverbare verschuifbare achterbank kun je dit oprekken tot 575 liter. Bij de hybride versie heb je overigens iets minder bagageruimte door de 12-volt accu die naar achteren is gezet. Achterin zit je als volwassene meer dan uitstekend, met afdoende hoofdruimte en prima beenruimte. Maar ook in de breedte voelt het goed. Ook voorin is het ruim (al zou de zitting wat langer mogen zijn), bovendien heeft het interieur een forse upgrade gehad ten opzichte van auto’s als de Espace en de Talisman. Ook hier wordt de lijn van de nieuwe Mégane doorgetrokken. Je ziet het duidelijke tft-scherm voor je neus en het grote, verticale touchscreen met het nieuwe multimediasysteem met google-software. Dit systeem werkt vrij vlot en soepel, waarmee het een enorme verbetering is ten opzichte van zijn voorganger in de Talisman en Arkana. Een van de grootste nadelen van de uitgaande Renaults is daarmee verdwenen.

Binnen zien afwerking en materialen er erg goed uit, waarbij de kanttekening dat we enkel hebben kunnen rijden met de dikke Esprit Alpine-uitvoering. Deze vervangt ­zowel de RS-line- als Initiale Paris-versies bij Renault, dus reken erop dat je de A van Alpine in de toekomst ook op andere nieuwe Renaults terugziet. Dat betekent niet dat de auto ook de sportiviteit van een A110 heeft. Het gaat enkel om uitstraling: dus dikke wielen, een net andere bumper en leuke interieurdetails. Dit voelt wat ­geforceerd en het merk negeert zijn ­uitspraak bij de onthulling van de A110 dat Alpine en Renault ieder hun eigen identiteit zouden houden. Maar goed: nieuwe CEO, nieuwe regels.

En we zien het overvloedig gebruik van dit soort sportlabels ook bij andere merken, denk maar aan AMG-, FR- of ST-pakketten en -uitvoeringen.

Mooie interieurdetails in de Austral. 

Twee versies voor Nederland

In Nederland wordt de Austral leverbaar met twee verschillende aandrijflijnen. Nog zonder stekker, al volgt later vermoedelijk een PHEV. Voor nu is er een mild-hybrid met een gloednieuwe 1.2 driecilinder ­turbomotor met 130 pk en 48 volt ondersteuning, en een full-hybrid met 200 pk. Wij reden met die laatste. Die kent een ­gelijke set-up als de Clio en Arkana Hybrid, alleen heeft hij dezelfde nieuwe 1.2 turbomotor in plaats van de atmosferische 1.6, en een grotere accu.

Daarbij zijn er weer twee elektromotoren. Een kleintje dient als starter maar vooral als generator, waarmee de 1.2-motor stroom opwekt voor de grote elektromotor. Mocht je op hogere snelheid meer vermogen vragen dan de grote elektromotor kan leveren, dan wordt de motorkracht ook direct naar de wielen gestuurd. Een viertrapsautomaat met rechte vertandingen voor de benzinemotor en een tweetraps variant voor de ­grote elektromotor leveren samen, door software gestuurd, de ideale combinatie van verzetten en motorkrachten om alles zo ­efficiënt en zuinig mogelijk naar de wielen te krijgen. Dit is een ingewikkelde set-up, die in de Clio erg onrustig was. We merkten gelukkig in de Nissan Juke Hybrid eerder dit jaar al dat het geheel flink was verbeterd. In de Austral is letterlijk elk onderdeel van deze aandrijflijn nieuw, alleen de set-up is gelijk, en het resultaat is daar. Omdat je met 200 pk veel vermogen hebt, bieden de motoren je bijna altijd een golf van koppel. Pas als je echt alle kracht gaat vragen bij extreem sportief rijden, merk je dat het ­geheel soms even moet nadenken. Of dat de motor raar lang hoog in de toeren blijft als je van je gas gaat, zodat je niet de remwerking hebt die je verwacht. Daarmee heb je dus niet volledige controle over wat er gebeurt. Dit is een hard nadeel, hoewel we ons afvragen of een koper in dit segment zijn auto zo zal uitknijpen.

Juist omdat je nu veel vermogen hebt, werkt het systeem veel beter. In ieder geval moeten we in Nederland kijken of de auto de papieren zuinigheid kan waar­maken die deze set-up belooft.

De Renault Austral heeft in Nederland altijd een hybride aandrijving, mildhybrid of full hybrid. 

Austral biedt goed comfort

Het onderstel van de Austral biedt een ­comfortabele rijervaring, maar dan een met goede wegligging. Geholpen door vierwielsturing op onze testauto reageert de koets uitstekend op insturen. En het geheel blijft mooi vlak in bochten. Het bewijst maar weer eens dat comfort niet altijd gelijk hoeft te staan aan een weke wegligging. Voeren we het tempo op, dan kunnen we best hard gaan voordat de Renault over zijn voorwielen gaat wegglijden; de achterkant doet geen rare dingen en dat wil je ook niet in deze klasse. De besturing is licht en direct genoeg, maar verwacht niet al te veel gevoel of echte dynamiek. Het geheel is een brave middle of the road. Maar dan wel zonder de ergernissen van, opnieuw, de Talisman waarvan de vierwielsturing zorgde voor een onevenwichtig geheel. Ook dat is weer een voorbeeld van een minpunt dat Renault heeft kunnen afstrepen.

De Austral voelt af en compleet en heeft wat ons betreft meer uitstraling dan zijn broer van Nissan. De hybride aandrijflijn is complex maar werkt goed en ook het ruimteaanbod is on par. De concurrentie in dit segment wordt wellicht niet omver ­geblazen door deze nieuwkomer, maar er zijn tijden geweest dat Renault zijn zaken minder goed op orde had.