Test: Ferrari 12Cilindri - waanzinnig, emotioneel, beangstigend en intimiderend
'We gaan door met de V12 tot het wordt verboden'
126 reacties
Video
Helaas kunnen wij deze video niet weergeven, omdat je niet akkoord bent gegaan met de
cookie voorwaarden.
Onze video speler heeft rechten nodig voor de "Social Media".
Wijzig je cookie instellingen
De nieuwe Porsche 911 GTS is een hybride, de nieuwe Lamborghini Revuelto heeft elektromotoren en Ferrari heeft met de SF90 en 296 GTB plug-in hybrides op de prijslijst. Logisch dat de opvolger van de 812 Superfast ook enige vorm van elektropower zou krijgen. Toch? Néé dus
Al die Ferrari's tegenwoordig, het duizelt wat... Wat is deze 12Cilindri?
De naam verklapt het natuurlijk al, twaalfcilinder. En dat behoor je uit te spreken op zijn Italiaans: Dodici Cilindri. De GT met een V12-motor in de neus. De auto is de opvolger van de 812 Superfast, die op zijn beurt kwam in de voetsporen van de F12 Berlinetta, de 599 GTB Fiorano en de 575 Maranello. Lange neus, veel vermogen en een dikke V12, uiteraard zonder turbo's. En ja, hij lijkt bijzonder veel op een nog oudere voorganger van de hier genoemde auto's: de 365 GTB/4 Daytona. Het design is op die auto geïnspireerd, vooral omdat het idee van het futuristische van toen in de nieuwe Ferrari's moet terugkomen.
Geen ronde achterlichten meer.
Oké V12, vertel! Net als bij de nieuwe Lambo's met elektrosteun?
Nee dus. Zelfs Ferrari schrikt niet van een hybride meer of minder, zie de 296 GTB en de SF90, maar de atmosferische Ferrari-V12 is het meest heilige huisje in Maranello en wellicht zelfs in heel automotive-land. Die motor is de reden dat de belangrijkste (en meest vermogende) Ferrari-klanten keer op keer terugkeren naar hun dealer. De reden om bizarre sommen geld over te maken om elke keer het nieuwe model in huis te halen. En dus is de nieuwe Ferrari 12Cilindri zo puur als het maar kan: een atmosferische 6,5-liter V12 zonder enige ondersteuning van elektromotoren of turbo’s. Dit is wat de klanten willen, dit is wat Ferrari levert. En dat blijft de fabrikant doen, zo lang als het maar kan. Dus néé, dit is ook geen uitzwaaimodel dat als eerbetoon naar de motor vernoemd is, er komen nog meer V12’s. “Zo lang het wettelijk mag, blijven wij ze bouwen”, spreekt men uit tijdens de presentatie van de auto gedecideerd uit.
Dan kom je wel snelheid te kort ten opzichte van de nieuwe top
Ja, dat is zo, maar wie de snelste Ferrari wil, mag een SF90 kopen met zijn ruim 1.000 pk. De 12Cilindri is er voor mensen met passie, die de ziel belangrijker vinden dan de snelste zijn. En bovendien is dat een papieren werkelijkheid, want laten we de specificaties er even bijpakken. De auto heeft 830 pk bij 9.250 tpm, gaat van 0-100 in 2,9 tellen en in minder dan 7,9 tellen rijd je 200 km/h De top ligt ver boven de 340 km/h. Te langzaam? Laat me niet lachen.
De besturing is hyperdirect.
De hamvraag: hoe rijdt zo'n Ferrari 12Cilindri?
Weergaloos en spraakmakend. Het is waanzinnig, emotioneel, beangstigend en intimiderend. Je hebt 830 pk op de achterwielen en om die te bereiken, moet je de toerenteller boven de 9.000 toeren per minuut zien te krijgen terwijl je vol gas geeft. Dat is een hele opgave op de openbare weg, want het gaat zó snel zó godsgruwelijk hard dat je én gaat short shiften én niet vol gas geeft… Ervaringen uit het verleden leren dat dit altijd een kwestie van tijd is. Je moet de auto leren kennen en hoe meer je vriendjes wordt, hoe meer je eruit durft te peuren. Maar goed, nu hebben we slechts een paar uur en geen dagen. We moeten dus een knop omzetten en gewoon gáán. De V12 brult het uit. Door strengere regelgeving over geluidsnormen en partikelfilters vanuit Europa is de sound minder rauw dan in zijn voorgangers, maar daar staat tegenover dat die de 9.000 tpm niet haalden. Vandaag wel. Het brullen gaat over in een krijs en we kunnen tot 9.500 door. De achttraps bak met dubbele koppeling is nog eens 30 procent sneller dan de (al bizar snelle) zevenstraps bak in de 812 en het is zowaar te merken. Daar ging het al snel, maar dit voelt qua snelheid nog meer als de V8’en van Ferrari, die door de lagere massa van het vliegwiel sneller kunnen werken. Maar nu ram je hem in het volgende verzet met echt gruwelijke snelheid en geweld. Het terugschakelen is zo nodig nog indrukwekkender. De verzetten zijn ook korter, zodat je nóg sneller naar de toerenbegrenzer gaat. Een hairpin toont hoe goed de turn-in is, en in standje CT/off van de manettino komt de kont meteen om als je het op gas gaat. Door de directe besturing is het heel gemakkelijk op te vangen, zeker omdat de Side Slip Control je stiekem helpt de auto in een drift te houden. Het voelt allemaal zo natuurlijk en dat is de grootste kracht van de Ferrari. De prioriteit van de techniek aan boord zijn niet de prestaties, maar om de rijbeleving zo intens mogelijk te maken. Je wordt geholpen met rijden, je voelt het schakelen, de motor, elke stuurbeweging.
De gelijkenissen met de 365 GTB Daytona zijn duidelijk.
Gaaf. Verder nog nieuwe zaken?
Aan de binnenkant is het verschil met de vrij minimale 812 gigantisch. De kwaliteitssprong die Ferrari maakte met de Roma en 296 is doorgetrokken en daar profiteert de 12Cilindri van. De materialen gingen erop vooruit en de bouwkwaliteit is duidelijk beter. Voor je neus het grote digitale scherm, maar opvallend genoeg ook op de middenconsole een nieuw multimediasysteem. Dit ontbrak bij de Purosangue, waar je alle info, inclusief kaarten en Apple CarPlay, voor je neus had. Dat was niet prettig, mede door de priegelige bediening met de knopjes op het stuur. Die knopjes zitten er nog, maar nu hoef je daar enkel te zijn voor je dagteller of de instelling van je ruitenwissers. De rest zit nu in het midden en is daar goed te bedienen. Navigatie ontbreekt nog steeds, maar daar heb je toch je smartphone voor, vindt Ferrari. Ook voor de passagier is er optioneel een eigen scherm, zodat die goed kan zien hoe hard je rijdt terwijl hij of zij doodsangsten uitstaat.
Veel mooiere cockpit dan in de 812.
Oké, ik ben om, waar kan ik hem kopen?
Naast de plek waar je je organen verkoopt om aan het benodigende budget te komen. In Nederland kost de auto minimaal een half miljoen euro en dan moet de optielijst nog komen. En dan ben je er nog niet. De GT-twaalfcilinders zijn bij bestaande Ferrari-kopers zó in trek dat de orderboeken al zo goed als vol zaten al voordat hij op de markt kwam. Officieel is hij daarmee niet per se uitverkocht, maar ja… Als, áls, je nu nog een productieplekje via je dealer kunt bemachtigen, verwacht dan niet dat je hem binnen drie of vier jaar hebt. En dan heb je nog mazzel. Maar ja, dit is de absolute top. Geen twijfel.
Lezersreacties (126) (gesloten)
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.