Test: Alpine A290 - Feest voor Jean Modaal

Wat is de Alpine A290 voor een auto?

De Alpine A290 is de sportieve versie van de elektrische Renault 5, een elektrische hot hatch dus. Op papier een auto die de visie van Alpine-oprichter Jean Rédélé perfect vertaalt naar het elektrische tijdperk. De eigenwijze Fransman richtte zich immers niet op idioot krachtige circuitmonsters, maar juist op lichte, compacte auto’s, voor maximaal plezier op slingerende bergwegen. Hoewel de 1.579 kilo wegende A290 grofweg anderhalf keer zo zwaar is als de A110 is het voor een moderne EV een vedergewicht. De nieuwe elektrische Mini Cooper E is kleiner en weegt toch enkele tientallen kilo’s meer. Tel daar de compacte buitenmaten, de dempers met hydraulische bumpstops en het niet al te belachelijke vermogen bij op en dit zou wel eens een bijzonder leuke auto kunnen gaan worden.

Op de 220 pk versie van de Alpine A290 zitten Pilot Sport 5s-banden. De remmen zijn fantastisch voor een betaalbare auto.

Hoeveel vermogen heeft de Alpine A290 in deze test dan?

Motorisch valt er te kiezen uit twee aandrijflijnen voor de Alpine A290, hoewel het verschil louter in de software zit. De elektromotor levert in de instapper 180 pk en 285 Nm. Spaar je door voor de A290 GT Performance, dan neemt het vermogen toe naar 220 pk en het koppel stijgt naar 300 Nm.  Dat is de aandrijflijn in deze test. De batterij is in beide gevallen hetzelfde: een 52 kWh-exemplaar dat met 11 kW wisselstroom of 100 kW gelijkstroom is bij te laden. Hoewel de 220 pk versie €3.000 duurder is, zouden we die toch aanbevelen. Zelfs met de topversie is het vermogen al niet overdadig. Hoewel het voor de openbare weg meer dan voldoet, is 180 pk gezien het tamelijk briljante onderstel eigenlijk zonde, zeker omdat de GT Performance gelijk Pilot Sport 5-banden krijgt in plaats van Pilot Sport EV’s. Nepgeluid is aanwezig, maar gelukkig niet te nadrukkelijk en het helpt wel om je gehoor te betrekken bij het bepalen van de tractielimiet. Hou er overigens wel rekening mee dat je met echt enthousiast trappen al na 150 kilometer met een lege batterij staat. Alles voor het relatief lage gewicht.

Vertaalt het lage gewicht van de Alpine A290 zich dan in een leuk rijdende auto?

Absoluut, de Alpine A290 is een enorm leuk ding geworden! De Drive Mode gaat in Sport en de bochten rijgen zich als vanzelf aaneen. Hoewel 1.500 kilo aanzienlijk is, valt het naar moderne maatstaven heel erg mee en op een bochtige bergweg voelt de A290 lichter, mede omdat de koets mooi stijf is. De besturing werkt niet te direct en dat geldt ook voor het gaspedaal. Daardoor kom je heel gemakkelijk in een flow, waarna het mooi uitgebalanceerde onderstel een glansrol opeist. De voorkant zoekt gemakkelijk de binnenkant van de bocht op en door de stand van het gaspedaal te veranderen, kun je de achterkant mooi in harmonie laten meebewegen. Zo wild overstuurd als de Mini Cooper SE is hij niet, maar het is echt leuk om met een ambitieus tempo bochten te pakken. De remmen laten zich mooi doseren en raken niet oververhit. Pas als we later op de dag een paar rondjes op een circuit tekeergaan, wordt de boel te heet en gaan de banden smeren en knijpt de motor het vermogen af. Maar Alpines horen op de openbare weg te excelleren en dat doet de A290. Het is lachen en gieren, maar uiteraard niet brullen, want een verbrandingsmotor is er niet. Een sperdifferentieel trouwens ook niet en hoewel dat begrijpelijk is, is dat wel jammer. Zeker in krappe bochten waar nog wat water op het asfalt ligt, moet de elektronica soms wel heel nadrukkelijk aan de slag om al het koppel op de voorwielen in goede banen te leiden. En die blijft ook aan de slag, want zelfs als het ESP volgens het scherm uit staat, voel je net te nadrukkelijk dat er op de achtergrond wordt bijgeregeld.

Met het Alpine Telemetrics kun je allerlei data over de Alpine A290 uitlezen.

Hoe is het interieur van de Alpine A290?

Gelukkig is het dagelijkse verkeer ook geen straf aan boord van de Alpine A290, zo blijkt uit de test. De veren en dempers zijn niet overdreven hard en hoewel je wel voelt dat er potentie in het onderstel zit, voelt de Alpine nooit alsof hij continu wild aan zijn lijn trekt. De sportstoelen staan wat hoog in de auto, maar zitten lekker en op wat gadgets en knipogen na is het interieur gelijk aan dat van de Renault 5, zeker geen schande. Die gadgets zitten bijvoorbeeld op het stuur, waar een blauwe draaiknop zit om de mate van recuperatie te regelen en een grote rode knop waar OV op staat. Niet van openbaar vervoer, maar van overtake. Druk op die knop en je krijgt het volle vermogen, al kun je daarvoor natuurlijk ook gewoon het gaspedaal vloeren. In beide gevallen wordt op het digitale instrumentarium een soort warp-effectje afgespeeld. Net als het vermogen is ook de recuperatie meer een gimmick dan een nuttige toevoeging. Flippers achter het stuur werken immers ook prima. Maar ja, dan was er geen ruimte geweest voor die overtake-knop. Nuttiger is het Alpine Telemetrics dat op de hogere uitvoeringsniveaus standaard is en optioneel op de instapper. Daarmee kun je van veel sensoren de data in realtime uitlezen en zien hoe het staat met de temperatuur van bijvoorbeeld banden en remmen. Uiteraard is de ruimte aan boord van de Alpine A290 gelijk aan die van de Renault 5. Dat betekent dat het achterin redelijk krap is, maar dat je er als volwassene wel een plekje kunt vinden. In de kofferbak past een redelijke 326 liter.

Fraai interieur, al zijn sommige knoppen en schakelaars van de Alpine A290 meer een gimmick.

We waarderen het als je wilt bijdragen door het bijhouden van de AutoWeek Verbruiksmonitor of door een gebruikersreview te schrijven waarin je jouw ervaringen met de auto deelt. Daarmee help je potentiële kopers echt vooruit!