Test: Suzuki Swift Sport (2018)

Zie hem daar staan: een kleine auto met een guitige uitstraling en een hoge funfactor. De Swift Sport heeft 140 pk dankzij een nieuwe turbomotor. Hij mag voor € 25.000 mee naar huis, bijna net zoveel als een Mini Cooper. De Swift is op en top compleet voor die 25 mille, zelfs de gele lak is standaard. Net als stoelverwarming, de mooie wielen en een uitgebreid multimediasysteem.

De Swift Sport heeft een opvallende verandering ondergaan. Waar de vorige twee versies een gretig toerenblok hadden, heeft de nieuwe generatie een kleine turbomotor gekregen. De 1.4 viercilinder pompt er 140 pk uit, niet dankzij hoge toerentallen, maar dankzij een flinke stoot koppel van 230 Nm. Het autootje voelt hierdoor sneller aan, maar je hoeft ook minder je best te doen om alles eruit te wringen. Dat maakt hem vanzelfsprekend gemakkelijker te rijden, maar wellicht ook wat minder uitdagend. Voor de sportieve beleving was het leuk geweest als hij, ook mét turbo, net even wat meer toeren had gemaakt. Vooral als je tijdens het rijden de limiet opzoekt, loop je eerder tegen de toerenbegrenzer aan dan je verwacht. Maar als je van die limiet wegblijft en slechts even een vlot stukje wilt rijden, merk je juist dat de Swift altijd bij de les is en bij het vloeren van het gas meteen vooruitsnelt. Nu lijkt 140 pk wellicht niet veel in een segment waar alle hot hatches inmiddels naar de 200 pk gaan, maar de Suzuki weegt fors minder dan 1.000 kilo. Dat lage gewicht maakt zeer aansprekende sprinttijden mogelijk.

De Suzuki beweegt behoorlijk op zijn wielen; hierdoor moet hij zich iets zetten in bochten. Evengoed is de kont minder los dan bij de vorige generatie Swift Sport, waardoor de auto iets van zijn brutaliteit heeft verloren. De puber is merkbaar volwassen geworden. Maar als je hem beter leert kennen, merk je dat de auto meer bijt dan je verwacht, zolang je hem maar even de tijd geeft om zijn massa te verplaatsen. Hierdoor ben je al snel heel actief aan het rijden, wat de auto erg leuk maakt. De neus reageert vlot en het gebrek aan massa voel je in elke bocht en tijdens elke remactie.

De zesbak is zeer trefzeker en de koppeling licht en duidelijk. Lol maken: daar gaat het om. Hij rijdt zoals hij eruitziet: plezierig en levenslustig. Hij biedt rijplezier met een basisvorm aan dynamiek en speelsheid waarmee je ook in ons drukke Nederland dagelijks lol kunt hebben. In deze tijd is dat een niet te onderschatten pluspunt. Met zijn vijf deuren en ruimte is de Japanner breed inzetbaar. Het interieur is opgevrolijkt met leuke kleuren her en der, en de sportstoelen houden je goed op je plaats, al staan ze iets te hoog. Verwacht verder geen hoogstaande materialen of naadloze afwerking. De Suzuki pretendeert op dat vlak niets. Het multimediasysteem is er merkbaar op vooruitgegaan en zeker met Apple Carplay of Android Auto kom je aan snelheid niets tekort. En dat alles standaard.