SsangYong Tivoli

Koreans Can Do. Met dat veelbelovende credo presenteerde SsangYong in 2011 de tweede generatie van de Korando – een letterlijke samenvoeging van de drie woorden. De compacte SUV werd dan ook aangekondigd als de definitieve doorbraak van SsangYong in Nederland. Het succes bleef uit. Het is een understatement om te stellen dat de Korando bij ons een rol in de marge speelt: de importeur voor de Benelux wist in heel 2014 slechts drie (!) modellen op geel kenteken te verkopen in Nederland, naast nog enkele tientallen exemplaren van de oersterke Rexton op grijs kenteken. Daarvan kun je niet eens een schoorsteen kopen, laat staan dat hij rookt…

Dat SsangYong, gesteund door het immense Mahindra&Mahindra uit India, niet van opgeven weet, blijkt uit het feit dat het merk nu opnieuw een SUV lanceert. Al is de Tivoli met zijn 4.19 meter een stuk compacter dan de vier meter eenenveertig lange Korando. Het kleinere broertje valt nu precies in het B-segment, waar autofabrikanten tegenwoordig liever spreken van een 'crossover' dan van een SUV. Hoe het ook zij, de Tivoli past qua formaat netjes tussen auto's als de Renault Captur – die een tikkeltje kleiner is – en de Opel Mokka. Eén ding heeft de Tivoli al mee: crossovers van dit formaat zijn mateloos populair.

Budget

De Tivoli moet in de smaak vallen bij het Europese publiek, en om dat plan te laten slagen gebruikt SsangYong eenzelfde strategie als landgenoten Kia en Hyundai – volgens Koreaans recept dus. Terwijl daar een Duitse hoofdontwerper de juiste designsnaar moet raken, contracteerde SsangYong een Koreaanse designer die het kunstje geleerd heeft bij Citroën door onder meer de DS3 voor zijn rekening te nemen. Kijk je naar de Tivoli dan zie je wel dat de beste man enkele stijlkenmerken (neem de haaienvin-achtige C-stijl) heeft 'onthouden', maar dat soort details geeft de compacte crossover in ieder geval wat karakter.

Binnenin heeft de Tivoli een dashboard dat vrij serieus is voor het B-segment. Ergonomisch steekt de boel goed in elkaar maar de gebruikte kunststoffen zijn niet overal even netjes. Zo doet de glimmende middenconsole met zilverkleurig plastic ons iets te veel denken aan een budget-stereotoren van de Blokker, lijken de schakelaars van de interieurverlichting uit een Hyundai Santa Fe uit 2005 en zetten we vraagtekens bij de slijtvastheid van de knoppen. Zo was bij één toets op het stuurwiel van de testauto al wat verf afgebladderd. Al zeggen we daarbij wel meteen dat dit een auto uit de voorserie is, dus de Tivoli verdient het voordeel van de twijfel. De zitpositie valt trouwens niet tegen, ondanks de afwezigheid van diepteverstelling in de stuurkolom.

Raffinement

Ook op andere vlakken vertoont de Tivoli overeenkomsten met producten van Hyundai. De besturing is namelijk precies dezelfde als die in de i30, inclusief de drie standen van de bekrachtiging die je kunt selecteren met een druk op de knop. Een leuke gimmick, maar net als in de Hyundai blinkt het systeem niet bepaald uit in communicatie, gevoel en finesse. Het veranderen tussen 'Sport', 'Comfort' en 'Normal' past namelijk vooral de mate van bekrachtiging aan terwijl de feedback vanaf de voorwielen niet verbetert. Eigenlijk stuurt de Tivoli altijd te licht en afstandelijk, terwijl 'Sport' kunstmatig zwaar wordt.

Voor een fabelachtig stuurkarakter koop je deze SsangYong dus niet. Evenmin als voor een enorm uitgebalanceerd onderstel, trouwens: de vering vangt oneffenheden weliswaar mooi soepel op en zo lang het wegdek strak is rijdt de Tivoli heel behoorlijk, maar op drempels en dwarsrichels zakt met name de demping van de achteras – zeker in onbeladen toestand – een beetje door het ijs. De uitgaande slag is aan de harde kant waardoor de Tivoli soms wat onrustige klappen geeft. Schokkend wordt het nooit, maar zo nu en dan mist de Koreaan wel een randje raffinement.

Motorisch is er voorlopig alleen keuze uit een 1,6-liter benzinemotor met 128 pk in combinatie met voorwielaandrijving. Later dit jaar volgt een 1.6 diesel met 115 paarden en vanaf dat moment zijn beide varianten te voorzien van een automaat en vierwielaandrijving. Onze eerste indruk van de turboloze benzine? Hij is vlot genoeg, heeft voldoende souplesse bij lage toerentallen en draait mooi stil, al is het zeker op het gebied van CO2-uitstoot en verbruik geen wereldverbeteraar.

Moordend

Waar moet de Tivoli het dan wél van hebben? Ten eerste van zijn binnenruimte, want die is bovengemiddeld. Niet alleen voorin zit je goed, op de achterbank is het dankzij uitsparingen in de hemelbekleding en voldoende beenruimte ook prima uit te houden. Bovendien biedt de achterbak met 430 liter een capaciteit waar de SsangYong zich niet voor hoeft te schamen; de tildrempel is wat hoog, maar een Captur is met zo'n 380 liter beduidend krapper.

Een ander sterk punt bij deze auto is zijn verhouding tussen prijs en uitrusting. De vanafprijs is relatief hoog met 'dank' aan de uitstoot, maar de importeur voorziet de Nederlandse versies wel al standaard van cruise control, handbediende airco en vier elektrische ramen. De Quartz biedt voor een krappe 25 mille dan ook nog onder meer 16-inch lichtmetaal, een aanraakscherm met radio, bluetooth en achteruitrijcamera en een knieairbag, terwijl de Sapphire (26.950) over achttien inch, keyless go, een geventileerde voorstoel en automatische airconditioning beschikt. Niet verkeerd voor die prijs, al zijn er voor dit bedrag heel wat andere aangename keuzes op de markt. SsangYong is op de goede weg en de Tivoli vecht aardig mee in het segment, maar mist wel keiharde argumenten waarmee hij zijn tegenstrevers genadeloos in de touwen mept. De concurrentie is moordend.