Test: Skoda Octavia (2004)

De nieuwe Octavia lijkt zó vreselijk veel op de oude, dat het opplakken van een typeplaatje een beetje overbodig is geworden. De Tsjechen zijn wars van de expressieve ontwerpen waar bijvoorbeeld Opel en Renault mee aan de weg timmeren. Voor Skoda hoeft dat allemaal niet zo. Het merk is tevreden met z'n no-nonsense uitstraling. En dus bleven de contouren op het tekenbord van de ontwerpers praktisch hetzelfde.

Het accent van de auto ligt nog steeds op de achterste helft van de wagen. De daklijn loopt lang door, om volwassen achterpassagiers niet te dicht met hun kruintje langs het plafond te laten schuren en om de enorme kofferbak te benadrukken. Achter de grote achterklep gaat een bak schuil die 560 liter meet. Ter vergelijking: een Opel Astra heeft 350 liter en een Mercedes S-klasse kan 500 liter kwijt. Oef!

De ontwerpers hebben zich nauwelijks frivoliteiten toegestaan en dus is het allemaal rechttoe-rechtaan wat de klok slaat. Slechts een paar dingetjes trekken, pas na uitgebreide studie, de aandacht. Als je de motorkap opent, valt plots op hoever de voorspatborden over de neus doorlopen. Dit doet denken aan de Volkswagen Kever.
Een ander herkenningspunt van de Octavia zijn de afgeronde hoeken van de ruiten op de B-stijl. En dan de achterlichtunits. Skoda blééf zich bij de presentatie op de borst rammen over de styling van de achterlichten. Het rode gedeelte vormt zó'n mooie C als de verlichting is ingeschakeld. Een C ja, van de C-klasse van Mercedes. Die heeft praktisch dezelfde achterlichten.

Nieuwe traditie
Technisch is de Octavia voor een groot gedeelte gebaseerd op de nieuwe Volkswagen Golf. Daarmee starten de Tsjechen een nieuwe traditie, want het oude model stond ook al op het platform van een Golf – de vorige natuurlijk. Over dat nieuwe onderstel hebben we het afgelopen jaar al veel geschreven, want ook de Touran, A3 en Altea maken er gebruik van. Belangrijkste eigenschap van dit Golf V-platform is de multilink-achterwielophanging. Naast een meer dynamisch weggedrag krijg je ook een grotere bagageruimte, omdat de constructie veel compacter is dan de oude semi-onafhankelijke wielophanging.
Over de verwantschap met de Golf spreken de Skoda-mensen op de perspresentatie met geen woord. Bij het opsommen van de concurrenten worden praktisch álle middenklassers genoemd – behalve de Golf. De hele auto wordt doodgezwegen, terwijl er zoveel hetzelfde is. Misschien is Volkswagen bang dat de Octavia gewoon te goed is?
Zou goed kunnen, want na twee dagen sturen met de nieuwe Skoda, laat hij een goede indruk achter. Dat goede gevoel begint al als je de auto gewoon eens bekijkt en aanraakt. Hij is behoorlijk ruim van binnen en twee volwassenen zitten prima op de achterbank. Tenzij de bestuurder met z'n lengte flink boven het gemiddelde uitkomt, heb je altijd genoeg plek voor je knieën. Het is alleen even proppen met je schoenen, want onder de voorstoelen is niet bar veel ruimte. Door de aanwezigheid van drie hoofdsteunen en de drie driepuntsgordels is het heus wel mogelijk om met z'n drietjes achterin te gaan zitten, maar da's toch wat overdreven.
De kofferbak is indrukwekkend. We noemden de inhoud al, maar hij is ook nog eens handig van vorm. Door de compactere wielophanging is hij behoorlijk vierkant. Verder vinden we er wat haken op de bodem om een netje aan vast te maken, en zitten er aan de zijkanten nog opvouwbare kapstokjes voor tassen. Want een ruime kofferbak is dan wel echte luxe, als er maar één tas met boodschappen in staat kun je mooi de brokken opruimen als je thuiskomt. De luxere versies hebben twee van die haken, de goedkopere maar een. Het geheel is ook nog eens netjes bekleed.

Alles benut
Voor in de Octavia hebben we ook niet te veel te klagen. De bestuurderstoel is goed te verstellen en het stuurwiel is uiteraard ook in de diepte te bewegen. Het dashboard is bekleed met mooie materialen en de afwerking is goed. Geen rammeltjes, geen kieren, geen ongelijke naden – gewoon heel netjes. Als je dorst hebt kun je gebruikmaken van een van de vele bekerhouders die het interieur rijk is. Van kleine chocomelblikjes in de middenconsole tot literflessen in de deur; er vast wel ergens een gat waar je drankje in past. Opbergvakjes vinden we ook genoeg: in het plafond, aan de zijkant van de stoel, boven op het dashboard, werkelijk elk gaatje is benut. Wij voelden ons al gauw thuis in de Octavia en wat ons betreft is 'ie comfortabel genoeg voor een fikse rit.
Voor het motorenaanbod keek Skoda eens goed wat er op de schappen lag bij Volkswagen. Allemaal bekend spul. Het begint met een 1,4-liter van 75 pk. We konden hem bij de introductie niet proberen, maar als hij zelfs met de kleinere Fabia al moeite heeft, dan zal het in de Octavia zeker géén toppertje zijn. De meeste mensen zullen gaan voor de 1.6 van 102 pk, of de sterkere 1.6 FSI met directe inspuiting. Sportievere automobilisten moeten het doen met de 2.0 FSI van 150 pk, voorlopig de sterkste motor. Dieselen kan met een van de twee TDI's. Een 1.9 van 105 pk die het op de zakelijke markt goed zal doen, en een krachtige tweeliter van 140 pk.
Wij reden de 1.6 FSI en de 1.9 TDI. De FSI die we als eerste probeerden is niet adembenemend snel en je zal bij niemand de vouwen uit de pantalon rijden, maar hij doet heel goed wat hij moet doen: je in relatieve rust en met gemak door het verkeer loodsen. Hij pakt al bij lage toeren goed op en het koppel is goed verdeeld over de toerentallen.
De diesel voelt gretiger aan dan de FSI, maar onder aan de streep is hij praktisch even snel als de benzinemotor. Hij verliest in de lage toeren wat tijd, wanneer hij even op gang moet komen. Maar zodra de toerenteller de 1.800 tpm voorbij is, wordt hij ineens wakker en maakt hij de verloren tijd weer goed.

Soepeler dan Golf
Het weggedrag is dik in orde. De Octavia slikt hobbels en kuilen wanneer ze plots opdoemen, hij is stevig en strak als het asfalt fonkelnieuw is. Hij maakt het onderscheid tussen goed en slecht wegdek beter dan bijvoorbeeld de Golf, die stugger is. In snelle bochten komt de Octavia weliswaar iets verder uit de veren, maar hij blijft mooi neutraal. De elektromechanische stuurbekrachtiging is snelheidsafhankelijk en geeft een prima gevoel.
Het rempedaal heeft een vrij lange slag en daardoor verlies je relatief veel tijd met het intrappen van het pedaal. De remkracht is verder heel gemiddeld. Schakelen doen beide Octavia's voortreffelijk. De slagen zijn lekker kort en de pook is lekker dik. Met precies de juiste weerstand schuif je 'm in het gewenste verzet. Een vijfbak is in principe standaard, alleen de 2.0 TDI en 2.0 FSI hebben standaard een zesbak. De 1.6 FSI heeft een zesde verzet als optie. Op de diesels is ook het veel geroemde Direct Shift Gear bestelbaar, een soort sequentiële zesbak.

Nog geen prijzen
Skoda levert de Octavia in drie uitvoeringen. Het begint met de Classic, die vier airbags, een neerklapbare achterbank en een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel heeft. De luxere Ambiente voegt daar nog elektrisch bedienbare buitenspiegels, stootstrips en een boordcomputer aan toe. De meest luxe Octavia is de Elegance, die een halfautomatische airco heeft, lichtmetalen velgen en een armsteun met koelvak.
De exacte uitrustingsgegevens zijn pas bekend als de auto daadwerkelijk naar Nederland komt. En dat is pas in oktober, dus daar moeten we nog even geduld voor hebben. De Combi zal dit najaar op de tentoonstelling in Parijs worden getoond. Ook het allerbelangrijkste gegeven van de auto is nu nog niet bekend: de prijs. De importeur waagt zich nog niet aan een indicatie, dus moeten we zelf maar een beetje rekenen en gokken. De grootste vijfdeurs concurrenten in deze klasse beginnen zo tussen de 18 en 19 duizend euro, dus denken we dat Skoda dat voor de 1.4 Classic ook gaat vragen. De 1.6 FSI met Ambiente-uitrusting zou wat ons betreft ongeveer 21.000 euro mogen kosten.
En zo keren we even terug bij het begin van het verhaal. Want de verwantschap met de Volkswagen Golf is door de hele auto te bespeuren. Maar hier en daar pakt Skoda het net even slimmer aan. Veel meer ruimte, een net iets comfortabeler weggedrag en zeer waarschijnlijk een iets betere prijs. Dat moet de Duitsers pijn doen.