Seat Toledo 2.0i GT 16V (1995)

Als volwaardige stiefbroer van de oerdegelijke VW Vento heeft de Seat Toledo een prima reputatie, maar sportief, nee dat niet écht. Met zijn 90 pk is de meestverkochte, ruim 1000 kilo wegende Toledo 1.8 gewoon een redelijk vlotte middenklasser. Hij stuurt prettig, gaat strak over de weg en valt in zijn klasse vooral op door een flink ruimte-aanbod en goede kwaliteit voor een zeer redelijke prijs.
Maar dat het ook anders kan, bewijst de 2,0-liter Toledo GT, die met een zestienkleppenkop, verhoogde compressie, flink wat krukastoeren en multipoint-inspuiting vlotjes naar de 150 pk piekt. Daarmee haalt die GT volgens de fabriek een top van 215 km/h en accelereert hij van stilstand naar de 100 in 9,5 s. We reden de 16V net voor de facelift, maar aangezien er technisch niets is gewijzigd, maakt dat niet uit. De gefotografeerde Toledo is overigens geen 16V.
Uiteraard is de auto aan die prestaties aangepast. Ter verhoging van de stabiliteit bij hoge snelheid heeft hij een spoiler achterop, de vier door ABS geassisteerde schijfremmen zijn inwendig geventileerd, de op brede banden geschoeide wielen zijn gegroeid tot 15' en ten slotte is de spoorbreedte voor en achter een centimeter toegenomen. Dat alles heeft weliswaar geleid tot een ruim 100 kilo hoger gewicht, maar dat zal de GT een zorg wezen. Want er zit genoeg fut in de zestienklepper om er uiterst vlot mee van leer te trekken.
Het bleek dat de testauto het sprintje met staande start zelfs nog wat sneller afraffelde dan de folder vermeldt en op de snelweg raakten we nog méér onder de indruk van wat zo'n Spaanse VW Vento met zijn tweelitermotor kan presteren. Want al inhalend in 8 seconden optrekken van 80 naar 120 is érg rap; zó rap dat je zelfs even in de mening verkeert dat de Spanjaarden een turbo onder de motorkap hebben gefrommeld...
Maar nee hoor: met het zestienkleppenconcept en een uitgekiend motormanagement bereikt de Toledo GT een vergelijkbaar resultaat: de sowieso al lekker soepel vanuit de onderste regionen opklimmende viercilinder gaat vanaf zo'n 3500 toeren
nog eens extra stevig duwen en zorgt zo voor een authentiek GT-gevoel. Dat hebben we ons dan ook talloze malen met groot genoegen laten overkomen en we beschouwen het als een compliment voor de motorbouwers, dat het benzineverbruik bij al die geestdrift beperkt bleef tot een keurige 1:10.
Bij dat alles is goed te merken dat het onderstel van de Spaanse GT op dat potentieel is berekend. Een 'gewone' Toledo gaat ook al niet verkeerd een hoek om, maar de GT schuift het neutrale grensgebied nog een beduidend stukje op. Met meer dan genoeg reserve onder het rechter pedaal kan je zo onbekommerd heel hoge bochtsnelheden bereiken met het gevoel alsof je met een dure vierwielaandrijver aan het spelen bent. Juist als je afvraagt wanneer het einde in zicht komt, geeft de Toledo GT met een vleugje onderstuur aan dat de koek op is. Even iets liften en de zaak is weer in balans: het kenmerk van een vergevingsgezind en veilig karakter.

Ruime uitrusting

Afgezien van zijn rijkwaliteiten heeft de snelle Spanjool trouwens nog wel meer in huis: behalve het standaard ABS zijn dat twee airbags, elektrisch bedienbare ruiten, dito spiegels en meer van dat fraais, alsmede een stel stevig zittende, in alle richtingen verstelbare stoelen en een ondanks de airbag prettig aanvoelend, verstelbaar sportstuur. Bij al die verzorging valt het extra op hoe buitengewoon ongelukkig de schakelaars voor de ruitbediening zijn geplaatst: helemaal onderaan de middenconsole.
Toch hebben we veel plezier aan de bescheiden Spaanse furie beleefd. Buiten zijn sportieve karakter heeft hij veel van zijn nuttige eigenschappen behouden, zoals een solide bouw, flink wat goed toegankelijke binnenruimte en een kofferbak als een verhuiswagen. Ok‚, hij veert wat stugger dan de gezinsuitvoering en hij gebruikt ook wat meer benzine, maar hij maakt nauwelijks extra lawaai, is verre van nerveus en bezit een berg toegevoegde waarde.
Dat blijkt ook wel uit de prijs, die ondanks een fikse recente verlaging van 4000 gulden toch dicht in de buurt van de 50 mille komt. Weliswaar is deze Seat in gezelschap van andere GT's in deze klasse zeker niet te duur, maar de GT biedt toch niet het onbetwistbare prijsvoordeel dat de 'gewone' Toledo-modellen zo aantrekkelijk maakt.