Seat Leon 2.0 T FSI Sport-up (2006)

De Seat is voorzien van een zesbak. De 185 pk sterke T FSI-motor perst er een indrukwekkend koppel van 270 Nm uit, en dat al bij 1.800 toeren. Trekkracht is er dus in overvloed. Het is vooral de enorme soepelheid die indruk maakt. Vanaf nagenoeg elk toerental pakt de turbomotor mooi op. Het enige dat ons opviel was de pulserende opbouw van het vermogen. Bij volgas optrekken loopt het toerental voelbaar trapsgewijs op. Misschien is het exemplarisch, want helemaal natuurlijk voelde dit niet aan. Wat motorgeluid betreft, is de Leon top: een prachtige, diepdonkere roffel uit de uitlaat, en bij snel optrekken is – na het gas loslaten – heel duidelijk de wastegate van de turbo te horen. Klinkt best sensationeel.

Straf onderstel
Veel vermogen is prettig, zolang het onderstel het tempo kan bijbenen. Bij de Leon is dat zeker het geval. Hij is weliswaar iets te hard afgeveerd, maar de balans in het onderstel is goed. Hij gaat heel beheersbaar over van onderstuur naar overstuur. Je hebt altijd het gevoel alles onder controle te hebben. Dat komt ook door de besturing, die voldoende contact biedt met de voorwielen. In principe houdt het ESP de Seat keurig op koers. Schakelen we dat systeem uit, dan blijkt er meer ruimte te zijn voor een beetje glijden en spelen. En snel bochten-werk schuwt de Leon niet.
Die straffe onderstelafstemming van de Leon gaat tijdens snelwegritten trouwens irriteren, zeker met meerdere mensen aan boord. Passagiers ervaren het gestoot als oncomfortabel en ook als bestuurder ga je je eraan ergeren. Het geluidscomfort is niet om over naar huis te schrijven. De herrie aan boord wordt in belangrijke mate bepaald door de brede, platte banden. Afhankelijk van het soort asfalt produceren ze matig tot veel lawaai, en dat is erg vermoeiend.

Weinig uitzicht
De jongste Leon draagt duidelijk de signatuur van zijn ontwerper Walter de'Silva en vertoont veel overeenkomsten met de Altea en de Toledo. De achterkant onderscheidt zich meer, met lichtunits die doen denken aan de Alfa 147 – inderdaad, ook uit de pen van meneer De'Silva. Het ontwerp van de koets brengt één groot nadeel met zich mee: de extreem vlak liggende A-stijlen en voorruit. Die stijlen zitten hinderlijk in de weg en de kijkopening die je als bestuurder hebt tussen hemel en dashboard is opvallend smal. Daarbij ontneemt ook de binnenspiegel een deel van het zicht. Dit alles maakt het lastig om vooruit en opzij te kijken in bochten en bij kruispunten. Nog zo'n grapje van de ontwerper is het weglaten van zichtbare portiergrepen achter. Die zitten onopvallend weggewerkt in de deurstijl. In het kleine, kunststof zijruitje zit een uitsparing waar je vingertoppen precies in passen. De handgreep van de achterklep is opgenomen in het grote merklogo.
In de Leon overheerst de kleur zwart. Dat hij een lid is van de VW-familie zie je er niet in alle opzichten aan af. Seat probeert het sportieve karakter te onderstrepen
door de centraal geplaatste toerenteller. De zitpositie is perfect, net als de stoelen zelf. Echt helemaal goed.