Seat Altea 2.0 TDI 170pk FR (2006)

Deze Seat Altea FR is voorzien van de 170 pk sterke TDi uit onder meer de Volkswagen Golf. Met deze motorisering hebben de Spanjaarden de allersnelste Seat-diesel ooit op de markt gezet. De naam FR staat voor Fórmula Racing, sportieve Seats, maar net niet potent genoeg om als Cupra door het leven te gaan. Toch is een FR ook geen auto waar je je op sportief gebied voor hoeft te schamen. De scherpe, dynamische lijnen van de Altea lenen zich sowieso voor dit soort exercities. Goed, de Altea is geen echte MPV, maar wel een stuk hoger dan een gewone hatchback en dan is het toch knap dat de auto zo'n dynamisch voorkomen heeft. Bij de FR wordt dat nog eens extra geaccentueerd met een grote grille, een gladdere en dikkere voor-bumper, vloeiendere achterbumper, grijze kappen op de buitenspiegels en mooie lichtmetalen 17-inchwielen. De FR staat zeven millimeter dichter bij het asfalt dan de gewone Altea.
Instappen gaat bijzonder gemakkelijk, waarbij de voordelen van een wat hogere koets meteen blijken. Alleen door de hoge wangen van de sportstoelen moet je je zitvlak net wat hoger tillen, maar dat ongemak betaalt zich daarna dubbel en dwars terug door de uitstekende zit die de stoel biedt. Doordat de zitting erg diep is, zit je in de laagste positie van de stoel niet zo hoog als je zou verwachten. Het komt het sportiviteitsgevoel in elk geval ten goede, terwijl iemand die graag wat meer overzicht heeft de stoel simpelweg hoger zet. De stoelen, de pookknop, de toerenteller en het stuurwiel zijn voorzien van het FR-logo. Het zijn details die het interieur net wat extra geven, want een feestzaal is het interieur niet.

Wennen
De zitpositie is in het begin wat onwennig, maar daar ben je gauw overheen. De versnellingspook is goed gepositioneerd. Ondanks het respectabele koppel van 350 Nm moet je schakelen in deze auto serieus nemen. De 170 pk TDi is een krachtige, maar rauwe en onbehouwen beul. Vooral bij wegrijden vanuit stilstand merk je dat; aanvankelijk gebeurt er weinig, maar vanaf 2.500 tpm is de turbo wakker en dan beukt het geweld er ineens vol in. Daar moet je op bedacht zijn, zeker in een bocht op nat asfalt. Ben je eenmaal op gang, dan moet je er bij het schakelen gewoon alert op blijven dat de naald van de toerenteller steeds boven de 3 blijft, dan heb je aan deze machine een heerlijk scheurijzer. De 170 pk-versie is behoorlijk rumoerig, vooral als je het gas vol intrapt. Het stuur ligt lekker stevig in de hand, ondanks de rare vorm die je bijna dwingt tot de kwart-voor-drie-houding, en de besturing is prettig direct zonder zwaar te worden, maar het hoge koppel en vermogen op de voorwielen zorgt wanneer je stevig rijdt voor meer onderstuur dan wenselijk is.
Dat de FR lager ligt en strakker is opgehangen dan de gewone Altea, merk je vooral op slecht wegdek. Op goed asfalt is de Altea FR comfortabel genoeg om het predikaat 'grande routière' in de wacht te slepen. Het uitrustingsniveau is netjes. Zo is er automatische airconditioning en een radio/cd-speler met bediening vanaf het stuur, sportstoelen met uitgebreide verstelmogelijkheden en de achterbank is veertien centimeter naar voren of achteren te verschuiven, voor meer bagage- of beenruimte.