Rolls-Royce Silver Seraph (2000)

Het interieur van een Rolls-Royce is uitermate luxueus, maar tussen alle luxe door zijn alle vitale bedieningsorganen makkelijk te vinden. Over hout hebben we vaak een duidelijke mening die vaak neerkomt op verbrandingsprocessen. Maar hier is alles anders. Hier hoort hout. En je ziet dat het echt is. En echt fraai. En dan chroom. Normaal gesproken plegen we te spreken over knopjes voor de spiegel- en raambediening. Kijk voor de aardigheid eens naar de middenconsole. De twee verchroomde joysticks zijn voor de spiegels en de andere vier schakelaars zijn voor de ramen. Het bedienen ervan is een apart gevoel als je plastic gewend bent. Je voelt klikjes en weerstanden die een ongekend gevoel van degelijkheid oproepen. Het starten van de Silver Seraph is een bijzondere gebeurtenis. Iedereen die voor het eerst een Rolls-Royce start zal dat vinden, maar de manier waarop is ook erg apart. Je draait de sleutel tot het moment dat je ergens voor je "iets" hoort. Dan kun je de sleutel loslaten en de rest gaat vanzelf. Wat je zojuist in beweging hebt gezet is een 5,4 liter grote V12. Met twee kleppen per cilinder. Van BMW. Oh, my God!

Verheven

Door het bijzondere formaat van de Rolls-Royce stap je niet zomaar in, maar dien je echt een stapje omhoog te doen om plaats te kunnen nemen. Dat geldt voor zowel de voorste als de achterste zitplaatsen. Blijkbaar zijn de tijden voorbij dat de chauffeur in een Rolls-Royce het ondergeschoven kindje was, want de zitpositie voor de chauffeur is dik in orde. Je zit dus hoog - in de file kun je een Scénic-chauffeur recht aankijken - maar da's voor het overzicht wel prettig. Je moet ook wennen aan de immense motorkap. Maar als je net in de Seraph zit, heb je wel andere dingen om op te letten. Probeer bijvoorbeeld eens een plekje te vinden dat níet met van dat buitengewoon fraaie leer is bekleed. Echt, het zit overal. Zelfs in de kofferruimte. En het is letterlijk tot in de puntjes afgewerkt. Geen stikseltje verkeerd. En zacht. Die Britten weten in ieder geval hoe ze iemand moeten verwennen.
Aan opmerkelijke zaken heb je met deze Silver Seraph geen gebrek. Als je het rijden met een Rolls-Royce associeert met geluidloosheid, heb je er één te pakken. De twaalfcilinder blijkt namelijk een vrij nadrukkelijk geluid voort te brengen. Dat is niet echt onaangenaam maar toch: geluid. Doorgaans zijn we daar dol op, maar in dit geval hebben we onze twijfels. Toch zul je er nooit last van hebben, want bij hogere snelheden overstemt het windgeruis het motorgeluid. Maar het gekke is dat wij die hogere snelheden juist gemeden hebben. U hebt volkomen gelijk met de constatering dat dit erg tegennatuurlijk is - dat vinden we zelf ook wel, maar geloof ons dan in ieder geval als we zeggen dat we geen auto kennen waarvan zo'n rustgevend gevoel uitgaat als van deze Rolls-Royce. We hebben 200 gereden omdat we vonden dat we het moesten doen, maar leuk? Niet dus. Sterker nog: niets aan. Naar ons idee wordt "s lands schatkist slechts gespekt op het moment dat er een Rolls-Royce wordt verkocht en als er motorrijtuigenbelasting voor moet worden betaald. Hoewel hij tot 225 km/h in staat zou zijn, is de Rolls geen bonnenpakker. Dit voor de verandering in tegenstelling tot de Duitse brigade... Hij grossiert echter wel in eervolle vermeldingen. De belangrijkste daarvan is voor het comfort en die komt op het conto van de computergestuurde hydraulische vering (met de vriendelijke groeten van Citroën...). De souplesse van het systeem is werkelijk grandioos en als er toch één gelegenheid is geweest om het woord "zoeven" van stal te halen, dan is het nu wel. Er zijn auto's die dat ook doen, maar tegelijkertijd ernstige vormen van zeeziekte veroorzaken. Zo niet deze Brit. De Silver Seraph is als een wellevende gastheer die er vrijwel ongemerkt voor zorgt dat het zijn gasten aan niets ontbreekt. Hij gunt je de rust, maar is er als je hem nodig hebt.
Zo vaak gebeurt het niet dat je zó door een auto wordt gegrepen dat je ervan in de ban raakt. Neem plaats en je bent van het ene op het andere moment niet meer geïnteresseerd in verbruikscijfers, tussenprintjes en andere gegevens.
Nee, die mythe prikken we dus niet door. Hij valt niet eens door te prikken. Rijden in een Rolls-Royce ís echt van een andere wereld. We proberen het een volgende keer weer, maar voorlopig zijn wij de enigen die door de mand zijn gevallen.