Rij-impressie Volkswagen Touareg

"Dit is de eerste hybride SUV, van een Europese fabrikant, die zich ook daadwerkelijk leent voor serieus terreinrijden." Ja, zo lusten we er nog wel eentje. Volkswagen laat in haar persinformatie voor het gemak even buiten beschouwing dat er al verschillende andere merken zijn die hybride SUV's in het gamma hebben. Meest prominente voorbeeld is uiteraard Lexus die duidelijk een pioniersrol speelt met de RX450h, maar ook Mercedes levert in onder meer de Verenigde Staten een hybrideversie van de ML, en BMW snoept sinds kort uit hetzelfde potje met de X6. Dat we dat even duidelijk hebben…
Deze lichtelijk vrije interpretatie van feiten neemt overigens niet weg dat de Touareg Hybrid de eerste hybride productieauto is van Volkswagen. Het is natuurlijk niet verrassend dat die eer naar een SUV gaat, want dat type auto ligt nog steeds onder vuur en kan een beetje positiever imago wel gebruiken. En vooral in Amerika lijkt die tactiek aan te slaan, want daar staat het typeplaatje 'Hybrid' bijna gelijk aan een vrijbrief om SUV te blijven rijden. Onder het mom van 'big, but not bad' – groot, maar wel met oog voor de wereld om ons heen. Wie de (prestatie-) cijfers van de Touareg Hybrid er echter bij pakt, zal maar moeilijk kunnen geloven dat het bij deze auto om het milieu gaat. Een vermogen van 333 plus 47 pk, 'n gecombineerd koppel van 580 Nm, sprint van nul naar honderd in 6,5 seconde en 'n top van 240 km/h zijn immers geen waarden die je direct verbindt aan ontluikende tulpenbollen.

Schade beperken
We moeten de Touareg Hybrid dan ook niet zien als een wereldverbeteraar; met 193 gram per kilometer zet-ie geen records op het gebied van CO2-uitstoot, en z'n geclaimde gemiddelde brandstofverbruik van 8,2 liter per honderd kilometer is zonder meer netjes, maar heus niet wereldschokkend. Waar een RX450h duidelijk mikt op een zo laag mogelijke uitstoot, gebruikt Volkswagen de hybridetechniek vooral om de 'schade' bij het topmodel van de Touareg te beperken. Immers; je hebt nu wel de kracht van een V8 met het verbruik van 'n kleiner blok. Hoe we het ook wenden of keren; dat is vooruitgang.
Als motorische basis heeft de vierwielaangedreven Hybrid de 3,0-liter V6 compressormotor aan boord die we onder meer kennen uit de Audi S4. Met 333 pk bepaald geen stakker, maar in de hybride Touareg krijgt-ie nog eens hulp van een elektromotor, die tussen de verbrandingsmotor en de automatische versnellingsbak in zit. Dit parallelprincipe zorgt ervoor dat je de Touareg ook zuiver elektrisch kunt rijden – maximaal 2,5 kilometer achter elkaar – zolang je onder de vijftig kilometer per uur blijft. Dat werkt, al moet je het gaspedaal behandelen als een broze Ming-vaas om de V6 niet aan te laten slaan. Wil je dus emissievrij door de stad rijden? Zet de cruise op 45 en zoeven maar! VW heeft het principe heel redelijk onder de knie, al verloopt het schakelproces tussen motor en elektromotor in de Lexus RX – daar heb je 'm weer – beduidend minder schokkerig en nerveus.

Niet zo boeiend
De Hybrid is verreweg het heetste nieuws aan de Touareg II, maar voor Nederland is-ie niet zo boeiend. Bijtellingvoordeel kun je namelijk vergeten en de meerprijs van de Hybrid ten opzichte van de 'normale' V6 benzine (zo'n 18.000 euro) is dermate groot dat de Nederlandse importeur verwacht dat slechts drie procent van alle verkochte Touaregs in ons land een Hybrid is. Nogmaals, niet meer dan 'n leuke imagoversterker. Voor ons land zijn de 3.6 FSI en 3.0 TDI van groter belang, terwijl we verstoken blijven van de 4.2 V8 TDI. Beide zescilinders zijn altijd – net als de Hybrid – gekoppeld aan start/stoptechniek, een regeneratief remsysteem en 'n nieuw ontwikkelde achttraps automaat, die mooi vloeiend van verzet wisselt. De FSI heeft met 280 pk riant voldoende kracht om de Touareg lekker met het verkeer mee te laten komen. De TDI hebben we helaas niet aan de tand kunnen voelen, die volgt binnenkort.
Onlangs schreven we nog dat het weggedrag van de eerste generatie Touareg achterhaald was. Z'n opvolger ligt dan ook duidelijk strakker op de weg, maar is – ondanks het flink afgenomen gewicht van 208 kilo (!) – nog steeds geen toonbeeld van lichtvoetigheid. Onze testexemplaren waren allemaal voorzien van de optionele luchtvering (in drie standen instelbaar) en die maakt de Touareg zelfs in de zachtste stand wat springerig op korte hobbels. Op beter wegdek voert comfort juist de boventoon, terwijl de neus in bochten vrij snel de buitenkant van de weg opzoekt. Duidelijk bedoeld voor ontspannen reizen, een beetje Amerikaans zelfs. Dat geldt ook voor de besturing en remmen; het is allemaal wat indirect en niet heel communicatief, maar het levert wel een soepele auto op. En dat is waarschijnlijk toch waar de meeste kopers van dit type auto op zitten te wachten.

Toua-drek
In de eerste alinea van dit verhaal vertelden we al dat Volkswagen claimt dat de Touareg over goede terreineigenschappen beschikt. Standaard is de auto namelijk al uitgerust met een offroad-knop op de tunnelconsole, maar die past eigenlijk alleen de werking van het ESP, ABS en de tractiecontrole aan op rijden in het terrein. Voor mensen die écht met hun Touareg de drek in willen, heeft VW het Terrain Tech-pakket ontwikkeld. Hiermee krijgt de auto een sterkere tussenbak met lage gearing en de mogelijkheid om het middendifferentieel voor de volle honderd procent te sperren. Daarnaast kun je met de knop tussen de stoelen ineens kiezen uit vijf terreinprogramma's, met als resultaat dat je een Touareg vrij eenvoudig hellingen van 45 procent op krijgt. Het Terrain Tech-pakket is ook te combineren met de Hybrid, dus dat biedt wel degelijk een meerwaarde ten opzichte van een Lexus RX. Die heeft immers alleen vierwielaandrijving wanneer de achterste elektromotor in actie komt.
Wat dat betreft voegt de Touareg Hybrid wel wat toe, al is de meerwaarde voor onze markt simpelweg beperkt. De FSI en TDI zijn minder vooruitstrevend, en met die motoren vormt de Touareg eigenlijk niets meer dan een prettige, nieuwe, moderne grote SUV.