Opel Adam (2012) - Test

De Adam is er snel gekomen. Er zat slechts drie jaar tussen het starten van de ontwikkeling van de auto en de daadwerkelijke presentatie. Dat is niet bijster veel voor een gloednieuw model. Je merkt aan alles dat er snel besloten is dat er iets drastisch moest gebeuren. Een nieuwe Corsa, een facelift van de Astra: dat soort dingen zijn al jaren vooruit gepland. Maar de Adam is nieuw. Buiten de gebaande paden. En dus was er een apart ontwikkelingsschema.

Opel plaatst de Adam met hart en ziel in het A-segment, maar het is duidelijk dat het model in praktijk een beetje tussen A- en B- zal invallen. Op die manier kan hij concurreren met zowel goedkope uitvoeringen van de Mini als met de Fiat 500. Dat laatste model heeft overigens wel heel erg als voorbeeld gediend voor de auto. Niet alleen qua concept, maar ook qua uiterlijk. Zo is er geen greintje Opel te herkennen in de neus als je het logo weghaalt, maar des te meer Fiat. Best opvallend voor een merk dat nogal met familieneuzen in de rondte strooit. Evengoed geldt hier 'beter goed gejat dan slecht verzonnen', want naar onze mening smoelt de Adam gewoon erg goed. Dit ongeacht de hoek van waaruit je de auto bekijkt. Hij meet een kleine 3 meter 70. De auto is ondanks zijn kleine formaat klaar voor 18 inch wielen, wat al aangeeft welke kant Opel met de auto op wil. Uitbreiden, versieren, personaliseren: met de Adam kan je alle kanten op. Voorbeeld: af fabriek zijn er al 31 verschillende wielen verkrijgbaar. Vervolgens kan je aan de slag met gekleurde clips om je wielen mee te, uhm, 'verfraaien'. En dan hebben we alleen nog maar het schoeisel behandeld. Zo kan je de auto tweekleurig bestellen, iets wat Opel aanmoedigt. In dat geval krijg je dak- en deurstijlen in een andere kleur dan de carrosserie.

Dan het interieur. Opel stapt ook hier volledig af van wat we kennen uit ander modellen. De gezinscockpit met de massale hoeveelheid knoppen zoals in de Astra, Mokka en Insignia is verdwenen, in plaats daarvan een groot touchscreen met daaronder de knoppen voor de klimaatregeling. De kleur van de buitenkant wordt aan de binnenkant doorgezet. Niet alleen op het paneel, maar optioneel bijvoorbeeld ook op het stuur. Die panelen voor het dashboard kunnen overigens apart worden besteld, zodat je ook na aankoop door kunt gaan met aanpassen. Per seizoen een ander kleurtje bijvoorbeeld. Het stuur is van zichzelf lekker dik en ligt prettig in de hand. De klokken voor je neus zijn stijlvol maar slecht afleesbaar. Optioneel is een lichtpakket voor de deurvakken, middenconsole en beenruimte. Met een druk op de knop kun je zeven verschillende kleuren selecteren om de sfeer van het interieur te veranderen. De lijst om te personaliseren gaat vervolgens verder en verder, maar één ding willen we niet onvermeld laten: je kunt met ledjes een sterrenhemel in het dak laten zetten. Tsja…

Geen turbo

Het basisaanbod qua motoren is beperkt: vooralsnog zijn er slechts twee benzineversies beschikbaar. Een 1.2 met 75 pk en een 1.4 met 100 pk. Helaas zijn beide niet zuinig genoeg voor 14 procent bijtelling. Wij gingen op pad met de 100 pk variant en deze voldoet prima. Motorisch is Opel de laatste jaren niet al te sterk, maar dat geldt vooral zodra turbomotoren op het toneel verschijnen. De 1.4 kan wellicht niet op tegen de geblazen 1.2 turboblokken van Renault en Volkswagen, maar ons eraan storen deden we geen moment. Veel belangrijker nog: de versnellingsbak is de beste die we in tijden in een Opel gehad hebben. Mooie korte slagen met behoorlijk wat gevoel.

Ondersteltechnisch heeft Opel wel een goede naam en ook hier laat de Adam geen steken vallen. Sterker nog, gecombineerd met goede directe besturing blijkt de Adam en snel een bijzonder leuke auto om te rijden. Waar bij het uiterlijk goed naar Fiat is gekeken, zijn bij het verfijnen van de rij-eigenschappen duidelijk verschillende Mini's uit elkaar geschroefd. En je kan slechtere auto's als benchmark nemen. De auto duikt goed naar binnen als je instuurt en blijft mooi neutraal. Van overhellen is niet noemenswaardig sprake en voordat de auto over de voorwielen doorglijdt moet je flink je best doen. De verfijning van een Mini haalt de Opel niet, maar het kruip-door-sluip-door karakter wat ervoor zorgt dat Mini's niet alleen op het circuit maar ook in de stad excelleren, heeft de Adam ook. Erg belangrijk voor deze klasse.

Gaan we nog even achterin zitten, dat is dat de plek waar het pijn doet. De ruimte is zo beperkt dat er eerder sprake is van een 2+2 dan een echte vierzitter. De kofferbak houdt eveneens niet over. Ook op dat vlak mag de Adam zich dus een volwassen hippe auto noemen: meer betalen voor minder ruimte is in die klasse bijna een verplichting.

Opel neemt een duidelijke gok met de Adam. De smaak van het publiek is altijd een nukkig iets. Mini lukt. Fiat 500 lukt. Lukt Opel Adam ook? Wij durven ons niet aan een voorspelling te wagen. Wel vinden wij de auto designtechnisch geslaagd, en de rij-eigenschappen blijken voor dit segment uitstekend. De zaken waar het merk invloed op heeft, zijn daarmee in ieder geval voor elkaar.