Test: Mercedes-Benz B-klasse (2011)

De B-Klasse is wat je noemt een slow starter. Mercedes-Benz schoeide 'm min of meer op dezelfde leest als de A-Klasse, maar de B heeft zich nimmer in eenzelfde populariteit mogen verheugen als z'n kleine broertje, die overigens ook nooit grif van de hand is gegaan. Met de nieuwe A-Klasse, die volgend jaar het levenslicht ziet, zou het straks wel eens heel anders kunnen lopen, aangezien Mercedes het roer bij dit model heeft omgegooid. De nieuwe B borduurt echter in grote lijnen voort op een bekend concept, en is duidelijk als B-Klasse te herkennen. De autobouwer uit Stuttgart gelooft dus duidelijk nog heilig in de B as we know it.

Sandwichbodem

Binnenin heeft de gewijzigde opzet van de koets uiteraard gevolgen; de zitpositie is anders dan we gewend zijn in een B-Klasse. Je hebt veel minder het gevoel op de bok te zitten. Dat klopt ook; de sandwichbodem die de B deelde met de A-Klasse, waartussen delen van de motor en versnellingsbak een plaats vonden, is verdwenen. Overigens heeft Mercedes bij de nieuwe B wel rekening gehouden met de plaatsing van een alternatief aandrijfsysteem. De stoelen staan maar liefst 8,6 centimeter lager dan voorheen, en de zithouding is meer rechtop. Achterin is ruimte te over. Mercedes meldt dat passagiers op de achterbank 976 millimeter beenruimte hebben, en da's meer dan in een E- of S-klasse. De Easy Vario Plus-optie omvat een achterbank die over een lengte van 140 millimeter valt te verschuiven. Hiermee groeit de inhoud van de bagageruimte van 448 liter naar 666 liter. Het vervoeren van langwerpige lading wordt vergemakkelijkt doordat de het easy Vario Plus-systeem tevens een voorste passagiersstoel met neerklapbare rugleuning omvat.

DCT

De motoren-line-up van de B-Klasse bestaat uit een viertal nieuwe turbomotoren; twee 1,6-liter benzinemotoren van 122 en 156 pk en twee 1,8-liter diesels van 109 en 136 pk. Alle zijn voorzien van een start-/stopsysteem. Zakelijke rijders hoeven ongeacht voor welke motorisering ze ook kiezen volgens de huidige regeling twintig procent van de cataloguswaarde bij hun inkomen op te tellen. De Duitsers geven de keuze tussen een nieuwe zesversnellingsbak of de 7G-DCT zeventraps automaat met dubbele koppeling, die in de B-Klasse z'n debuut maakt.

Wij rijden met de B 200 met de grootste benzinemotor. Volgens fabrieksopgave zou de auto vanuit stilstand in slechts 8,4 seconden de 100 km/h aantippen. En inderdaad, zodra de turbo z'n partijtje begint mee te blazen, wil de Mercedes heel wel vooruit. Maar het is even wachten op z'n assistentie; ons iets te lang. Hij komt wel mooi gelijkmatig in. Maar veel meer geduld moet je hebben met Mercedes' nieuwe double clutch transmission. Die voldoet prima zolang je geen haast hebt en legt de versnellingen dan bijna onmerkbaar in. Maar als je de sokken erin wilt zetten, ervaar je dat de bak gewoonweg te veel tijd neemt om het juiste verzet in te leggen. De transmissie kent een Sport-stand, maar hoewel die enig soelaas biedt, nemen in deze modus vooral het toerental en het geluid toe. Mercedes laat desgevraagd weten bewust voor deze afstemming van de bak gekozen te hebben omdat de B-Klasse-rijder niet zit te wachten op een hitsig schakelgedrag. In de nieuwe A-Klasse, die de DCT ook krijgt, zal de automaat veel alerter reageren, zo bezweert de fabrikant ons.

Prestatie

De wegligging is er flink op vooruit gegaan. De B voelt strakker en dynamischer aan dan ooit, maar da's eerlijk gezegd niet zo'n hele prestatie. Mercedes heeft de verbeterde rijeigenschappen bereikt door het zwaartepunt van de auto te verlagen, een nieuwe achteras te ontwikkelen en het ESP anders te programmeren. De ingrepen hebben zoals gezegd hun uitwerking niet gemist. De Mercedes voelt stabiel aan en spoort in de rechte lijn prima. Het veergedrag is solide geworden en op korte oneffenheden neigt het zelfs eens tot straf. In bochten blijft de koets mooi rechtop en de Benz volgt gedwee het ingezette spoor. Enig aandringen heeft voorspelbaar onderstuur tot gevolg, en gas los heeft nauwelijks effect op het spoor dat de achterhand volgt. Die trekt keurig bij, maar begint niet te kwispelen. Met de besturing is weinig mis. Rond de middenstand is de tegendruk van de nieuwe elektromechanische stuurbekrachtiging wat te sterk wat een kunstmatig gevoel geeft, maar hoewel-ie niet haarscherp is, is de mate van communicatie beslist aanvaardbaar.

Op het gebied van veiligheidssystemen geeft de B-Klasse direct bij z'n debuut de toon aan in z'n klasse. Hij heeft namelijk een armada aan assistenten die in z'n segment nog niet helemaal gemeen goed zijn, al is Ford wat dat betreft ook goed bezig met de systemen die in onder meer de C-Max zitten. Meest in het oog springend in de B is een radargestuurd botspreventiesysteem, Collision Prevention Assist genaamd, dat ingrijpt als een ongeluk op handen lijkt. Bij een dreigende aanrijding wordt de bestuurder gewaarschuwd voor het onheil dat 'm boven het hoofd hangt door en harde pieptoon en een rode gevarendriehoek in het instrumentarium. Gelijktijdig wordt pijlsnel remdruk opgebouwd, zodat de ankers op scherp staan voor een noodstop. Collision Prevention Assist is niet louter bedoeld voor in de bebouwde kom, want het werkt ook bij snelheden boven de 30 km/h. Andere systemen die je normaalgesproken alleen in hogere segmenten tegenkomt zijn Pre-safe dat bij dreigende situaties de gordels aanspant, ramen en schuifdak sluit en de stoelen in een positie zet waarin inzittenden de kleinst mogelijke kans hebben zich te bezeren en Attention Assist, dat waarschuwt als de bestuurder te vermoeid raakt.