Ford C-MAX (2015) - Test

Een familiegezicht is het tegenwoordig helemaal in autoland. Het ene merk na het andere zet in op maximale herkenbaarheid: dat kennen we al jaren kennen van bijvoorbeeld Audi, Jaguar brengt nu ook een XE en XF die sterk op elkaar lijken en ook Ford doet enthousiast mee aan die trend. Vrijwel elk model krijgt de scherp getekende neus met trapeziumvormige grille en quasi boos kijkende koplampen; we zagen het bij de Fiesta en recenter de Focus, de komende S-Max en Galaxy tonen dezelfde stijl dus kon de compactere C-Max niet achterblijven.

Het uiterlijk is slechts een deel van de vooruitgang bij de verhoogde Focus. In het interieur is er belangrijker nieuws, in de vorm van een verbeterd dashboard. Dat is niet alleen een claim van Ford, het ging er echt een stuk op vooruit: waar de C-Max vóór de facelift beschikte over een soort kunstzinnig geheel van lukraak rondgestrooide knoppen toont de nieuwe een opgeruimder bedieningselement met veel minder toetsen. Weg is het kleine, ver weg geplaatste scherm met corresponderende knoppen. In plaats daarvan kwam een groot 8-inch aanraakscherm met een heldere indeling, dat bovendien onder handbereik is geplaatst. Een grote verbetering, al is het spijtig dat de hardware beter is dan de software: het invoeren van een navigatiebestemming gaat bijvoorbeeld wat traag en het systeem heeft na een commando best wat bedenktijd nodig, dus perfect is anders. Maar goed, de ergonomie heeft een flinke sprong gemaakt waardoor de vernieuwde C-Max heel wat minder irritatie oproept.

Geen Focus

Ford zegt veel moeite te hebben gestoken in het comfortabeler maken van de C-Max. Zo kreeg de auto onder meer extra isolatie tussen de motorruimte en het passagiersgedeelte terwijl deurstijlen en zijruiten zijn aangepast om rij- en windgeluiden te beperken, al zal je dat pas merken zodra je de facelift direct vergelijkt met de auto van voor de opfrisbeurt. Feit blijft dat de C-Max een bovengemiddeld comfortabele Ford is, die ook in vergelijking met andere compacte MPV's mooi stil is en een hoog comfortniveau biedt.

Dat karakter merken we ook in het rijgedrag, want hoewel verstevigde rubbers in de voorwielophanging ervoor zorgen dat de C-Max nog steeds als een 'echte' Ford instuurt (vrij direct, helder en zonder veel overhellen) voert de souplesse van het onderstel de boventoon. De eerste reactie is dus scherp, maar eenmaal dieper in een bocht merk je dat de C-Max geen Focus is. Dat lijkt een open deur, maar het verschil in carrosseriehoogte zorgt ervoor dat de C-Max minder strak door een bocht gaat dan zijn lagere broertjes, terwijl het extra gewicht eerder zorgt voor onderstuur. De koets gaat dan wat doorduwen op de voorbanden waardoor de auto voorspelbaar naar de buitenkant van de bocht glijdt. Dit gedrag is zeker niet overdreven en de dynamiek is voldoende, maar het is wel een verschil ten opzichte van andere Fords. Al zal menig koper van een C-Max blij zijn met deze onderstelafstemming, want de soepele veren en dempers zorgen ervoor dat er vrijwel nooit onrust in de ophanging heerst. Oneffenheden in het wegdek verdwijnen soepel, de achteras geeft geen harde klappen en toch mist de Ford de weekheid die je bijvoorbeeld in een Citroën C4 Picasso voelt. Hij heeft dus een beetje last van hoogtevrees, maar al met al biedt de C-Max voor dit segment prima rijkwaliteiten.

Viercilinders

Ook op motorengebied is er nieuws: de bekende 1.0 Ecoboost driecilinderbenzinemotor blijft beschikbaar in twee varianten (de 100 pk is een showroomlokker en zouden wij laten staan, de meeste kopers kiezen voor 125 pk) maar het nieuws bevindt zich een trapje daarboven. Voorheen leverde Ford namelijk een 1,6-liter viercilinder turbo, maar die motor maakt plaats voor een iets zuiniger 1.5 vierpitter met 150 pk. Logischerwijs presteert deze krachtbron net even wat gemakkelijker dan de sterkste driecilinder en dat geeft hem meerwaarde, al is het verschil niet schokkend. Wel is het loopkarakter van de viercilinder fraaier, terwijl de motor goed aan het gas hangt, mooi soepel vanuit lage toeren oppakt en vlot in de toeren klimt. Die eigenschappen kennen we van alle Ecoboostmotoren en de nieuwe 'anderhalf' is geen uitzondering. De 125 pk éénliter is voldoende, voor mensen die net dat randje vet aan hun biefstukje willen is de 1.5 een betere keuze.

Ook voor dieselrijders zijn er twee nieuwe motoren en ook in dit geval gaat dat om een 1,5-liter grote machine met vier cilinders. Je kunt kiezen uit vermogens van 95 en 120 paardenkrachten en ook hier adviseren we je om niet de lichtste versie te nemen. Vooral omdat je blij zult worden van de souplesse van de sterkere motor, terwijl-ie – net als zijn minder krachtige broertje – goed is voor 20% zakelijke bijtelling. Dat is echter meteen het enige goede nieuws voor bijtellingsjagers, want afgezien van de twee diesels biedt alleen de plug-in hybride Energi fiscale voordelen (7%, zie kader) maar die versie krijgt de nieuwe neus weer niet…

Hulpsinterklazen

Een facelift betekent dat een auto weer up-to-date wordt gebracht op het vlak van elektronica, en dat geldt dus ook voor de Ford C-Max. Er is een hele rits aan digitale hulpsinterklazen leverbaar, waaronder een radar gestuurde cruise control en een systeem dat helpt met uit- (!) en inparkeren. Ook is de auto te voorzien van Cross Traffic Alert, ofwel ultrasone sensoren in de bumpers die je attenderen op kruisend verkeer voordat jij je überhaupt gezien hebt. Ideaal wanneer je bijvoorbeeld achterwaarts een parkeervak verlaat.

Dat soort systemen is handig en brengt de C-Max op het niveau van concurrenten die in de basis moderner zijn zoals de nieuwe Volkswagen Touran. Daardoor kan de auto er weer een aantal jaren tegenaan, zeker omdat de facelift niets heeft veranderd aan de grootste kwaliteit van deze Ford: zowel de vijfzitter als de zevenpersoons Grand biedt bovengemiddelde flexibiliteit waar praktisch ingestelde familiemensen blij van worden. De C-Max heeft dus op meerdere manieren een familiegezicht: met veel ruimte, goede motoren en een uitgebalanceerd rijgedrag is de C-Max vooral nog steeds een dijk van een gezinsauto.