Rij-impressie Audi R8 V10 Plus

Soms vergeet ik hoe ongewoon het eigenlijk is. De automatische piloot gaat aan en je doet handelingen zonder na te denken. Als iemand na afloop vraagt, 'hoe ga je nu eigenlijk die bocht in?', dan kan ik niet meteen antwoorden. Ik moet dan in mijn hoofd dezelfde bewegingen maken die ik in de auto maak zonder na te denken. Remmen. Terugschakelen, dan een harde beweging de bocht in terwijl ik de rem loslaat. Vervolgens het opvangen van overstuur nog voordat het overstuur zich heeft aangediend. Gewoon omdat je weet dat het gaat komen. Dan vol op het gas om in een lichte vierwieldrift naar de buitenkant van de bocht te zeilen. Je weet gewoon dat de auto grip houdt, dus je kent geen angst. Alsof je op een supersnelle kart zit op een droge baan. Alleen dit is geen kart. Het is een supercar die meer kost dan mijn huis.

Vanzelf

De manier waarop alles vanzelf gaat, tekent en beetje het principe rondom de Audi R8. Zeker in de vorm waarin wij hem rijden – de V10 Plus – is het een auto met beestachtige prestaties. Maar dat betekent in dit geval niet dat je een temperamentvol beest probeert te temmen waarmee je met veel pijn en moeite ook de openbare weg op kunt. Sterker nog, de R8 is toegankelijker dan ooit. Audi heeft zijn enige echte supercar gefacelift. Neus en kont werden iets herzien, en de koplampen bestaan nu volledig uit led-verlichting. Aan de achterzijde een leuke nieuwe gimmick: de richtingaanwijzer knippert niet, maar beweegt zich van het midden naar buiten in een oranje streep. We hebben dat bij ons weten nog niet eerder gezien. De uitlaten zijn ook aangepast. Kon je voorheen aan de uitlaat zien welke motor erin lag (4 ronde pijpen was een V8, twee ovale een V10), nu hebben alle versies twee grote ronde uitlaten gekregen, net als de gelimiteerde R8 GT van de vorige generatie. Jammer, zeker de ovale uitlaten stonden de R8 net wat beter. Bovendien was het een mooie link naar de S- en RS-versies van Audi.

De techniek

Maar goed, dan onderhuids: zowel de V8 als V10 FSI zijn gebleven, wel zijn ze wat zuiniger geworden. Gunstig in ons belastingklimaat. Het vermogen bleef ook gelijk. De V8-versie heeft 430 pk, de V10 houdt zijn 525 stuks. De sprintcijfers worden evenwel iets aangescherpt, en wel als je voor een automaat kiest. Dit is namelijk niet langer de R-Tronic, wat een gerobotiseerde handbak met enkele koppeling was, maar een zeventraps S-Tronic-bak. Oftewel een automaat met dubbele koppeling zoals in de RS5 en RS4. Alle varianten zijn er opnieuw zowel als coupé als Spyder. Met één uitzondering. Audi introduceert met de geüpdatete R8 een nieuwe variant: de R8 V10 Plus. Deze is er alleen als coupé en dient als sportief topmodel. "De R8 GT was veel sneller uitverkocht dan we hadden verwacht", legt een Audi-ingenieur uit. "We concludeerden dat er dus behoefte was aan een sportievere variant. Daarom hebben we de R8 Plus ontwikkeld." Audi heeft deze benaming wel eens eerder gebruikt, en wel voor beide generaties RS6 als afscheidscadeautje. Zover is het met de R8 gelukkig nog niet. De meerwaarde van de Plus zit hem onder meer in het vermogen: je krijgt nu 550 pk. Daarnaast heeft de auto carbondelen aan de buitenkant waarmee je hem kunt onderscheiden van zijn 'gewone' V10-broer. Dit is niet enkel schone schijn, de auto weegt zo'n 50 kilo minder dan de normale V10. Ook krijg je een sportonderstel (adaptieve, dynamische demping is voor de Plus niet verkrijgbaar) en een fijn, met alcantara bekleed sportstuur. Daar komt bij dat opties als sportkuipen en keramische remmen standaard zijn. Dit verklaart de forse meerprijs. Redelijk hardcore dus? Nou, dat valt mee. Zeker omdat de R-tronic is verdwenen, is deze R8 bijzonder handelbaar op de openbare weg. Ja, hij is harder dan de normale versies met magnetic ride, maar hij is niet minder comfortabel dan je van een beetje sportwagen verwacht. Belangrijker is dat de handling bij lage snelheden fors is verbeterd. De S-Tronic schakelt fluweel zacht en de V10 mort niet bij lage toeren. Rustig cruisen op koppel doet de R8 als een echte GT. Dat is in eerste instantie niet alleen prettig, maar ook zorgelijk. De R-Tronic was juist in dit soort situaties langzaam en schokkerig, maar als je ging rammen waren de harde klappen juist onderdeel van de beleving. S-Tronic is hiervoor vaak net even te lief, weten we uit auto's als de RS3 en RS5. Merken als Porsche en BMW laten zien dat dat niet hoeft bij dat type automaat. Gelukkig snapt Audi dat het in een supercar anders moet. Een druk op de sportknop en weg is het lieve karakter. Nog nooit gaf een S-Tronic zulke harde klappen met overschakelen, nog nooit was de respons op de flippers zo goed.

Nat en droog

Om te voorkomen dat de lokale wetshandhavers overwerk hebben, kunnen we met de R8 Plus het Italiaanse circuit van Misano op. Het is droog, maar de baan is nog kletsnat van nachtelijke buien. Niet verkeerd, want het gladde asfalt geeft ons de mogelijkheid snel de grenzen op te zoeken. Het middenmotorkarakter is niet verdwenen. Op een stuk gemeen vals plat heuvelaf kom ik met iets meer snelheid dan gepland op een krappe bocht aan. Onderstuur, dus ik lift iets. Zonder een moment van pauze komt de achterkant opzetten. Tegensturen en een stoot gas en de kont duwt iets door. Dan voorzichtig gas houden en mikken op de buitenkant van de bocht. De voorwielen gaan meedoen waardoor de sliphoek minimaal is. Je glijdt met bijna rechtstaande voorwielen over vier wielen naar de buitenkant van de bocht. Maak niet de fout om vol op je gas te gaan, daarvoor is het nog te nat! Eerst je stuur recht en boem! De V10 raast in de toeren, tot voorbij de 8.500 tpm! Een korte klik en zonder pauze begint de motor opnieuw. De stappen in snelheid zijn gigantisch, 550 pk in een sportsedan of een veel lichtere sportwagen als deze R8, dat scheelt weldegelijk.

Door de felle zon droogt het circuit snel op. Ik pas me te langzaam aan en rijd na een koffiepauze als een racecursist braaf mijn lijntjes. Nu hebben de achterbanden massa's grip en lijkt de R8 minder spannend. Lijkt... Ik besef dat een andere aanpak nodig is. Ik leg mijn rempunt fors later en ram op het rempedaal. Aangekomen bij de bocht is de snelheid nu veel hoger en ik geef een ruk aan het stuur. Zo smijt de ik de R8 de hoek om waarbij de kont laat zien dat de achterbanden tegen dit gedrag niet op kunnen. Nu tegensturen en vol op het gas! Het quattro-systeem wordt nu optimaal benut. Alle 550 paarden zoeken hun weg naar het asfalt en op de grens van de grip knal ik de bocht uit. Zo hoor je een supercar te rijden! Ik verleg het 'trucje' naar de snellere bochten, zodat ik bij 185 km/h ineens een tegenstuur-reactie moet maken. Ik denk er niet eens bij na. Het gaat vanzelf, geen moment is het eng. De R8 is de toegangspoort naar supercarland. Hij laat als een ambassadeur laat je zien wat een auto kan, en dat je als je je een beetje leergierig opstelt, helemaal niet bang hoeft te maken om dit soort auto's er eens flink van langs te geven.

Ik rol weer de pits in. Sportknop indrukken en de R8 gaat terug naar zijn lounge-modus. De kleppen in de uitlaat gaan dicht, hij reageert rustig op het gas en de dubbele koppeling voelt als een (moderne) volautomaat. Klaar om naar huis te sukkelen. Machtig.