Retourtje Berlijn per Nio met accuwissels: sneller dan laden maar gek dat je niet kunt uitstappen

‘Nicely done! Now you can tap to start parking into the power swap station’. Nomi, het blije robothoofdje op het dashboard, is kennelijk wel te spreken over de manier waarop we de ET5 Touring in het enorme vak voor het wisselstation hebben geparkeerd. Vanaf hier gaat alles automatisch: de auto parkeert zichzelf in het wisselstation, kondigt het begin van het wisselproces aan, valt even grotendeels uit en laat even later weten dat het tijd is om weer naar buiten te rijden. Het totale proces neemt van het Engelstalige compliment tot het wegrijden zo’n vijf minuten in beslag, en in die tijd ging de accu van 16 naar 90 procent. Beter gezegd: de accu ging in die tijd uit de auto en in het wisselstation, en een aldaar gereedstaand en al opgeladen exemplaar werd onder de auto geschroefd. Nio opende het eerste Power Swap Station van Europa al begin 2022, maar inmiddels zijn er 43 te vinden op ons continent. Ze staan in Scandinavië, Duitsland en Nederland, dus voor dat ritje Italië zullen we nog even geduld moeten hebben. Tussen Berlijn en Nederland is echter goed te rijden op alleen accuwissels, in theorie althans.

Zo leeg mogelijk

Met de grote, 100 kWh-accu zou ‘onze’ ET5 560 kilometer moeten kunnen rijden. Van huis naar de luchthaven Brandenburg, de eindbestemming, is in ons geval zo’n 670 kilometer. We rijden echter in de avond, willen naar bed en zijn benieuwd of het wisselstation inderdaad van EV-rijden een diesel-achtige ervaring kan maken. Lees: we hebben haast. Flink doorrijden is in theorie ondanks de hogere laadfrequentie sowieso sneller op zo’n lange rit, maar in de praktijk valt dat door het omrijden, aankoppelen en weer afkoppelen toch vaak tegen. Wisselen zou snel moeten gaan en dus wegen dat soort factoren minder zwaar. Bovendien is het zover mogelijk leegrijden van de accu nu helemaal niet meer nadelig, bedenken we terwijl de kilometers onder de forse Nio-wielen door razen. Als we immers toch gaan swappen in Kirchlengern, op net geen 300 kilometer van huis, dan kan die batterij maar beter zo goed mogelijk zijn benut. Waar doorrijden je bij een snellader nog een paar minuten extra laadtijd oplevert, maakt het bij wisselen precies niets uit. Met 16 procent is de accu bij aankomst uiteindelijk verre van leeg, maar geloof ons als we zeggen dat we ons best hebben gedaan. 

Op naar het volgende accuwisselstation

Daarna gaat het direct door, op naar het volgende wisselstation! Dat gaat dankzij het inmiddels uitstekend werkende Nio-navigatiesysteem kinderlijk eenvoudig, want voor de geplande tussenstops kun je eenvoudig kiezen tussen snelladers en/of wisselstations. Daar zie je ook meteen hoeveel accu’s van elke soort het station in huis heeft, of er drukte moet worden verwacht en of de aldaar aanwezige accu’s voldoende zijn opgeladen. Toch dient zich nu een probleem aan, want het volgende laadstation is volgens het autoscherm dicht voor onderhoud. Dat geldt ook voor die erna en dus moeten we alsnog met snelladers aan de slag, waardoor de zo snel begonnen reis al snel afzakt naar het tempo dat we van ‘normale’ EV’s gewend zijn. Jammer. Sowieso zijn de Swap Stations vooralsnog niet 24/7 open in Europa, maar sluiten ze om 22.00 uur.

Accuwisselstations onbemand maar 's nachts dicht

De wisselstations worden weliswaar niet meer bemand, maar tijdens het gebruik moet de helpdesk wel bereikbaar zijn. Met de zeer lage frequentie waarmee de stations momenteel worden bezocht, is nachtelijke bezetting van die lijn volgens Nio niet te rechtvaardigen. Op termijn moet de 24/7-dienstverlening er echter wel degelijk komen, net als de mogelijkheid om van een 75 kWh- naar een 100 kWh-te wisselen. Dat heeft wat fiscale voeten in de aarde en brengt ook logistieke uitdagingen voor Nio met zich mee, maar het merk wil toch proberen om deze flexibiliteit te bieden. Na twee laadstops (de tweede voor de zekerheid, om niet ‘leeg’ aan te komen) doen we uiteindelijk zes uur en drie kwartier over 667 kilometer. Prima, maar zeker niet bijzonder.

Vreemd inefficiënt om achteraf te stoppen voor koffie of toiletbezoek

Voor de terugweg vertrekken we om 8 uur ‘s morgens. Dat betekent meer drukte en wie overdag in Duitsland zo hard mogelijk wil rijden, brengt zichzelf en anderen alleen maar frustratie toe. We laten die wens dus lekker varen en rijden vlot met het snelste groepje mee, maar gaan niet lopen ‘trappen’. De laadstations zijn nu echter allemaal operationeel en dus komen we thuis zonder ook maar één keer een snellader in te pluggen. Dat is voor de verstokte EV-rijder sowieso al een bijzondere ervaring, maar maakt de reis ook lekker vlot. Over dezelfde afstand doen we nu weliswaar 7,5 uur, maar we durven de stelling aan dat het met een benzine-of dieselauto nagenoeg precies even lang zou hebben geduurd. Voor de accuwissels moet je weliswaar even van de snelweg af, maar buiten dat is het ‘volladen’ even vlot gepiept als tanken. Wel blijft het wat onwennig dat je tijdens het wisselen in de auto blijft zitten. Wie direct weer doorrijdt hoeft nooit meer uit te stappen, maar na twee of drie uur sturen zou het praktischer zijn om die paar minuten wisseltijd te benutten voor een toiletbezoek en misschien een kop koffie. Dat doen we nu maar achteraf, maar dat voelt vreemd inefficiënt. EV-rijders zijn immers gewend om laden te combineren met dit soort pauze-activiteiten, om zo geen minuut extra te spenderen aan de vleselijke behoeften. Anderzijds: als het Nio-swappen alsnog sneller is – en dat is het – wat zeuren we dan?