Renault 18 GTL (1984) - Klokje Rond klassiek

Wanneer zag jij voor het laatst een Renault 18?

Vrijwel alle ‘gewone’ auto’s van vroeger zijn uit het straatbeeld verdwenen, uitzonderingen daargelaten. Want zeg nou zelf: wanneer zag jij voor het laatst een Renault 18? Mocht je überhaupt al van zijn bestaan weten. Voor Richard is een leven zonder deze Renault ondenkbaar. Hoe ontstond die liefde? “Mijn geschiedenis met de Renault 18 gaat terug naar 1978. Ik was 9 jaar en ging altijd met mijn vader naar de garage als onze Renault 12 onderhoud nodig had. In 1978, terwijl we moesten wachten, demonstreerde een verkoper ons de nieuwste Renault: de 18. Ik zag voor het eerst van binnenuit verstelbare spiegels. ‘Pa, hoe werkt dat?’ En dat logo, dat juist heel stijlvol niet in het midden op het stuur stond. Ik was verkocht! Mijn vader ook, maar onze 12 was nog niet afgeschreven.”

Richards vader overleed een paar jaar later. Maar de Renault 18 kwam er. Toen zijn oudere zus haar rijbewijs had gehaald, kocht Richards moeder in 1987 een vijf jaar oud exemplaar. “Ik stond daar op mijn zeventiende aan te klussen en mijn hele studententijd door vergezelde de ‘Sahara metallic’ Renault 18 mij bij alle reizen en trips die ik maakte.” Twaalf jaar later kreeg Richard een vaste baan en werd 2.500 kilometer per maand een beetje veel voor een auto op leeftijd. Een nieuwe Clio nam het stokje over, maar hij kon van de 18 maar geen afscheid nemen. “Dus die bleef voor zon- en feestdagen. In 2002 maakte hij moe en roestig de laatste rit naar de opslag voor een latere restauratie.”

Slechts 250 kilometer

Nadat de 18 al 18 jaar in de opslag stond, vond Richards vriendin het zo langzamerhand tijd om er iets mee te doen. Of verkopen. “Dat laatste was geen optie, dus het werd zoeken naar onderdelen.” Tijdens die zoektocht kwam Richard op Marktplaats een identiek exemplaar tegen. Zelfde kleur, zelfde uitvoering. Die auto was bovendien roestvrij, had 25 jaar in een showroom gestaan en in die tijd maar 250 kilometer gereden. “Daar kun je niet tegenop restaureren. Na een proefrit en wat wikken en wegen, haalde ik op 1 augustus 2020 de auto op uit de Noordoostpolder.”

Richard ontdekte op het originele garantiebewijs dat de auto ooit in Den Haag is verkocht en de eerste jaren slechts twee kilometer van zijn huidige woning heeft ‘gewoond’. “Dus de Renault is nu weer thuis.”

De eerste paar jaar eigenaarschap ging niet over rozen. Richard kende veel gedoe met pakkingen, lekke krukaskeerringen en een motor die allerlei rare kuren vertoonde. Uiteindelijk bleek de carburateur de oorzaak van veel problemen. Een membraan was volledig verteerd en benzine sijpelde rechtstreeks uit de vlotterkamer het inlaatspruitstuk in. “Na een volledige revisie van dat ding loopt hij nu weer keurig binnen fabrieksspecificaties. Iemand had ergens in de geschiedenis een ongeventileerde tankdop gemonteerd. Dat bleek de verklaring waarom het soms leek of de auto een vapor lock in het brandstofsysteem had: hij zoog langzaam vacuüm.”

Mengelmoes

Zo kon het gebeuren dat de HP-73-FR nog altijd ergens in een garagebox staat, nu als donor voor onderdelen. “Er zijn al heel wat spullen van mijn eerste 18 inmiddels gereviseerd op de nieuwe 18 gekomen. Bijvoorbeeld de dynamo en de startmotor, het contactslot, maar ook onderdelen die er mooier uitzagen, zoals de handgreepjes van de portiersloten.” Zodoende wordt deze 18 langzaamaan een mengelmoes van beide exemplaren. Verder zit er een nieuwe radiateur in en nieuwe remschijven op en staat de auto nu op mooie gerestaureerde lichtmetalen wielen van de GTX uitvoering.

Een deel van het werk aan de auto doet Richard zelf. “Wordt het ingewikkelder, dan gaat de 18 naar een garage in Den Haag van een oudere monteur die ooit bij Renault heeft gewerkt.” Ondanks de uitstekende staat van de koets, kwam Richard er bij het opkrikken een keer achter dat de roestduivel toch stiekem zijn tanden aan de binnenkant in de krikpunten had gezet. “Die zijn dus gelast. Verder is naast het rijden in de auto ook het puzzelen altijd een leuke uitdaging. Bijna alles is mechanisch, dus met wat logica en de werkplaatshandboeken kom je een heel eind.”

Zijn jongste zoon is nu bijna net zo oud als toen Richard voor het eerst een Renault 18 zag. “Hij vindt de auto helemaal geweldig. Ik maak regelmatig roadtrips met hem, hij helpt met olie peilen en wassen en poetsen. Dus zo wordt het ook een vader-zoonproject en rijdt hij straks ook op zijn achttiende in een 18.”

Geschiedenis Renault 18

De Régie Renault ziet de 18 als een consumptieauto voor de gewone man. De marktintroductie heeft plaats in 1978, terwijl de productie in 1986 alweer eindigt. De 18 verschijnt eerst als sedan, vanaf 1979 ook als Break. De techniek is conservatief, met als basismotor een 1.4 met 64 pk. In principe is het een doorontwikkelde Renault 12, met een starre achteras en weinig poespas. De 1.647 cc-motor met 73 pk van de GTL is een doorontwikkelde Renault 16-motor uit 1965. Vanaf 1980 is er een 2.1 diesel (67 pk) en een 1.6 turbo benzine (109 pk, vanaf herfst 1982: 125 pk). Die krijgen de voortrein van de Fuego, die zit vanaf 1983 ook onder de andere versies, herkenbaar aan de wielen met vier in plaats van drie bouten. In het najaar van 1983 verschijnt de Break 4X4. De Turbo heeft het dashboard van de Fuego, dat vanaf 1984 ook in de GTS zit. Van de ruim twee miljoen geproduceerde exemplaren zijn de meeste weggeroest. Juist omdat de 18 zo gewoontjes is, zijn er nog maar weinig exemplaren over. In Nederland zijn er nog 29 stuks met een geldige apk en WA-verzekering. Volgens de kentekengegevens van RDW zouden er in totaal 155 moeten zijn.