Menu
De introductie van een nieuwe Range Rover is een uniek evenement. Dit is immers pas het derde compleet nieuwe model in 32 jaar. Er werd dus gezocht naar een locatie waar perfect álle capaciteiten van de Range Rover zouden kunnen worden beproefd. Zo kwam Land Rover terecht in het noordelijkste deel van Schotland, Sutherland. Een gebied dat niet echt bekend staat om zijn vlakke landschap én om zijn rustige weer. Ideale omstandigheden dus om deze 'all-terrain'-auto voor te stellen. Daar werd enkele weken lang Skibo Castle afgehuurd. Dit is de locatie van de bijzonder exclusieve Carnegie Club en ook de plek waar Madonna vorig jaar in het huwelijk trad met de Schotse filmregisseur Guy Ritchie.
Een nadeel van het Schotse weer is dat bij extreme weersomstandigheden het lokale vliegveld van Inverness sluit. 'Niet acceptabel' vond men bij Land Rover en derhalve werd contact gezocht met het Britse ministerie van Defensie of gebruik mocht worden gemaakt van de nabijgelegen, altijd open blijvende Airforce-basis Kinloss. Een verstandige keuze, want daags voor onze aankomst stond er bijvoorbeeld een stevige windkracht 12 en was Inverness gesloten. Wij kwamen daarentegen aan in slechts een 'matige' sneeuwstorm.
Het dak op
Na een korte presentatie in een oude hangar gaan we op pad voor een circa 200 kilometer lang traject dat grotendeels door het terrein zou voeren. Een collega van een 4x4-blad maakt voor vertrek nog een opmerking over de Goodyear 'all-terrain'-banden: 'goed op de weg, maar dat wordt straks niks in het terrein' – hij zou 's avonds zijn woorden meer dan eens terugnemen... Als aftrap worden we eerst door een instructeur van Land Rover meegenomen voor een rondje over de basis. 'Over', ja. Letterlijk. Want eenmaal buiten gaat het driemaal rechtsom en stuurt hij subiet tegen het circa 40 graden hellende dak van de (betonnen) hanger op. Rustig tokkelend trekken de 177 paardenkrachten (130 kW) van onze 3,0-liter Td6-diesel de 2.510 kg zware Range Rover omhoog. De afdaling aan de andere kant is al even probleemloos. Met de afdalingsremregeling HDC (Hill Descent Control) ingeschakeld rolt de Range Rover gecontroleerd omlaag. Na een korte verdere uitleg over alle systemen, zoals de Dynamische Stabiliteits Controle DSC, de 'one touch demist' (met één schakelaar op het dashboard schakel je zowel voor- en achterruitverwarming in en gaat de airco op maximale voorruitontwaseming – handig!!) gaan we zelf op pad.
Trekkracht? Mwah...
'Boys will be boys', dus het eerste wat we op de openbare weg testen, is hoe vlot de nieuwe Range Rover Td6 van kiet wil. Nou, dat is niet spectaculair, maar met een door de fabriek geclaimde acceleratie van 0-100 km/h in 13,6 tellen best goed voor zo'n zware mastodont. Want vergeet niet: die 177 pk van de 3,0-liter Td6 moeten wel ruim tweeënhalve ton voortsleuren! Als we de volgende dag met de 285 pk (210 kW) sterke 4.4 V8 op pad gaan, worden we echter niet teleurgesteld. Die 108 extra pk's geven de Range Rover vleugels: 9,2 tellen van 0-100 km/h en een top van 208 km/h. Daarbij schakelt de automaat zelfs met kickdown zo zijdezacht over, dat je totaal geen schakelschokken voelt – alleen een sensatie van naadloze, sportieve versnelling.
Tijdens het rijden op de weg valt voor het eerst op hoe 'compact' de auto aanvoelt. Waar de vorige, en iets kleinere, Range Rover wat groot en lomp aandeed, is deze veel prettiger. Een echte 'rijders-auto', die je precies kunt zetten, die alert reageert op stuurcommando's en een verrassend goede wend- en handelbaarheid tentoonspreidt. Overhellen, wiebelen, vaag stuurgevoel, gekraak, gerammel, gedreun en al die andere zaken waar je een terreinauto op de weg aan herkent, ontbreken ten enen male. Dat is voor een groot deel te danken aan de enorme stijfheid en sterkte van de zelfdragende 'monocoque' carrosserieconstructie met geïntegreerd chassis. Het koetswerk is zo sterk dat je zonder problemen, verticaal, drie BMW's X5 aan de trekhaak kunt hangen. Overigens blijkt de auto bij terreinrijden toch niet helemaal kraakvrij, want onder ons horen we een subtiel geritsel: het blijkt echter het 'Oxford'-leer van de uitgebreid verstelbare en verrassend goed zittende 'contour'stoelen te zijn... Er is meer dan voldoende been- en hoofdruimte, voor- en achterin. Ook de achterbank zit prima. Volgens een P.R.-vrouw van Land Rover die we later spreken heeft men voor de achterbankleuning van de nieuwe Range Rover precies dezelfde hoek gekozen als bij de Mercedes S-klasse. Het enige (kleine nadeel van de zitpositie voorin is dat je ondanks het brede interieur als bestuurder wat dicht tegen het portier aan zit. Daar blijkt echter een reden voor te zijn, zoals u verderop zult lezen.
Het lijkt er na de eerste kilometers op dat Land Rover niets te weinig heeft gezegd: de nieuwe Range Rover rijdt inderdaad als een topklasse sedan. Al voortzoevend geeft eigenlijk alleen de hogere zit je het idee dat je in een Range Rover rijdt en niet in een BMW 7-serie.
British Motor Works?
Die naam BMW gebruiken we niet toevallig. Want er zijn toch wel de nodige details in de nieuwe Range Rover die aan voormalige eigenaar BMW doen denken. De al eerder genoemde 'contour'-stoelen vindt je ook in de 5-/7-serie en de X5. De toetsen op het dashboard zijn Beierse items en zo zijn er wel meer bekende spulletjes, waarbij de motoren (overigens door Land Rover aangepast) eveneens Zuid-Duitse componenten zijn. Niet zo verwonderlijk, want BMW heeft voor nieuwe Land Rover-eigenaar Ford de technische ontwikkeling van de auto afgemaakt. Modern Brits ontwerp en gründliche Duitse techniek – dat lijkt een perfecte combinatie. Want de vorige Range Rover stond niet echt bekend om zijn betrouwbaarheid, maar wel om zijn karakter. En Duitse auto's onderscheiden zich door betrouwbare degelijkheid, maar missen vaak een 'ziel'.
Voor een auto met een vanafprijs van € 85.250 voor de Td6 SE en € 100.550 voor de V8 SE mag je eigenlijk wel perfectie verwachten. Overwegend krijg je dat ook. Alleen is het bijvoorbeeld storend dat het standaard tv-scherm/navigatiedisplay van de door ons gereden Vogue-uitvoeringen (€ 103.900 / € 119.900) is voorzien van een reflectiereducerend polarisatiefilter. 'Mooi toch', zult u denken – en dat is het ook. Behalve als je een polaroid-zonnebril opzet, want dan oogt het display pikzwart... Verder bleek de automatische bandenspanningscontrole niet naar behoren te functioneren. Reden dat een aantal collega's met lekke banden reed, maar er niets van merkte - zegt overigens wel iets over de perfect compenserende luchtvering. Land Rover liet desgevraagd weten dat het systeem tijdelijk uit de standaarduitrusting wordt gehaald totdat alle problemen zijn opgelost. Verder werd er – op vragen over de betrouwbaarheid van de elektronica in de nieuwe BMW 7-serie – gemeld dat de elektronica in de Range Rover is gebaseerd op het wél betrouwbare systeem van de vorige '7'.
De prut in
Een van de noviteiten van de nieuwe Range Rover is dat de Steptronic-functie van de standaard automaat in zowel hoge als lage gearing werkt. Ook kun je de lage gearing al tijdens het (langzaam) rijden inschakelen. Dus zodra het navigatiesysteem aankondigt dat we weldra de gebaande weg moeten verlaten, minderen we vaart, schakelen met de wipschakelaar achter de automaatpook 'low' in en karren meteen verder: een modderig en hobbelig, diep uitgespoord karrepad op.
De volgende uren brengen we door in de natuur. Door de overvloedige sneeuw- en regenval in Schotland is een deel van de route onbegaanbaar geworden. Maar na enig aandringen wil Gordon, de bestuurder van de begeleidende Defender, ons wel even meenemen de échte prut in. Hij gaat ons voor door een schijnbaar vlakke, half onder water staande weide. Maar schijn bedriegt, want enkele meters van het pad verdwijnt hij al tot de assen in de modder en neemt variërend kantelhoeken links en rechts aan die er niet om liegen. Daar moeten wij dus achteraan. Met een auto die bijna 120.000 euro kost. Slik. Voorzichtig sturen we hem na. En ja, ook wij zakken weg en hellen ver over. Maar... het gaat probleemloos, perfect zelfs – zo moeiteloos dat het bijna niet leuk meer is. Want terreinrijden hoort toch iets avontuurlijks te hebben, van ruig de wereld verkennen, blootstaan aan ontberingen. Terwijl na enkele meters in deze modderprut onze grootste angst niet is om vast te komen staan, maar juist dat we niet zó schuin gaan dat de koffie uit de in de bekerhouders gestalde mokken over onze broeken morst. Hobbelend en deinend, een vieze moerasachtige moddergeur achterlatend, tokkelen we zo naar een meertje. Door het water, tot zo'n halve meter diep, gaat Gordon ons voor naar een volgens hem prachtige fotolocatie. Zoals u op sommige foto's zult zien: hij heeft niet gelogen.
Tandje erbij
Na een koffiestop gaat er wat terreinrijden betreft nog een tandje bij: de modderhellingen worden nog steiler, de uitgesleten sporen nog dieper – waarbij de regen inmiddels met bakken uit de lucht valt. 'Please switch on your HDC', zegt Gordon. Ook deze beproeving verloopt pijnloos. Te makkelijk eigenlijk. Net als een Defender banjert de Raro overal over- en doorheen – maar dan comfortabeler, gemakkelijker, haast zelfverzekerder.
Echte prestaties
De volgende dag gaan we op pad met een V8-uitvoering. De ruim 100 pk verschil met de diesel zijn goed merkbaar. Als een GTI sprint de Range Rover weg, daarbij ergens op de achtergrond decent, licht-sportief brullend. Officieel staat er vandaag een 400 km-sprint naar de Schotse westkust op het programma. Maar na ruim 100 kilometer hebben we het wel gezien. Dit rijgedrag is gewoon top. Land Rover heeft niet gelogen: hij heeft écht het rijgedrag van een limousine - maar het is ook een échte terreinwagen. Dus zodra we ergens een interessant pad tussen onder water gelopen velden zien, kunnen we ons niet bedwingen: we gaan weer het terrein in. Allengs wordt het pad slechter. We komen in een soort brandgang tussen twee bospercelen. We waden door ondiepe beekjes en volgen - heuvel op en heuvel af - een spoor dat steeds slechter wordt. De fotograaf en ik kijken elkaar eens aan: 'Is dit nog wel verantwoord?' Maar het is ook ontzettend leuk! Dus gaan we door. Nu ontdek ik waarom je in de ruime cabine nog steeds met je rechterarm (we reden rechtsgestuurde exemplaren) ietwat krap tegen het portier zit: zo kun je bij terreinrijden goed de zijkant van de auto overzien en naar het voorwiel kijken – een ontwerpaspect dat een Land Rover-ontwerper later zal bevestigen. Dan ligt er een omgewaaide boom van eergisteren (windkracht 12) over het pad. Jacco sleept hem weg. Dan ligt er een tweede, hij hangt op ruim twee meter hoogte over het pad. We kijken, meten, breken wat losse takken af en kunnen er daarna net onderdoor. We komen verder en verder in het bos. Dan ligt er een grootmoeder aller bomen over het pad. Nee, dat redden we niet, helaas. Even overwegen we om de boom met de Range Rover weg te slepen. Als er drie X5-en aan kunnen hangen, dan is zo'n boom natuurlijk een peuleschil. Maar we hebben geen kabel of lier, dus gaan we terug. Ook achteruit werkt het HDC, gelukkig maar, want omdraaien kunnen we voorlopig niet. Na een kleine kilometer achteruitrijden is er iets meer ruimte. Met onze gewone banden kost het wat moeite om uit de diepe sporen te komen, maar uiteindelijk lukt het. En voorwaarts keren we terug naar de bewoonde wereld.
Een échte
We kunnen niets anders constateren dan dat de Range Rover weer een échte Land Rover is. Een terreinbeul zonder weerga. Maar het is óók een perfecte wegauto, met een limousine-achtig rijgedrag. Wederom is er een tegenstelling op autogebied geslecht. En dan is er nog het gevoel van betrouwbaarheid en kwaliteit. Of het ontwerp met tal van klassieke Range Rover-details en het interieurdesign met ontelbare (198) combinatiemogelijkheden van kleuren in het interieur. Een auto ook zonder echte concurrenten, want de Mercedes M-klasse, BMW X5 en Lexus RX300 zitten eigenlijk allemaal een klasse lager. Land Rover mikt voor een groot deel op rijders uit de 'limousine-klasse': BMW 7-serie, Mercedes S-klasse, Lexus LS430, Audi A8. Mensen die minstens drie andere auto's hebben. Pikant detail: Land Rover zegt zelf dat de nieuwe Range Rover voor de kopers eerder concurreert met een tweede (of derde) huis of de aanschaf van een boot... Land Rover Nederland krijgt dit jaar 550 Range Rovers van de fabriek en denkt die probleemloos te kunnen verkopen. Gezien het feit dat er inmiddels al ruim 200 'weg' zijn, zou dat best wel eens kunnen gaan lukken. En met recht. Want de nieuwe Range Rover is inderdaad een onvergelijkbaar kroonjuweel.
