Porsche Cayman (2008)

Bij Porsche zullen ze het zeker niet grif toegeven, maar feitelijk is de Cayman een Boxster coupé. Van voren verwar je hem gemakkelijk met een 911 door z'n typische Porsche-koplampen, maar en profil en van achteren zijn de verschillen tussen beide modellen evident. Ondanks zijn buitenmaten oogt de Cayman vooral een stuk vriende lijker dan de 911. Het mag dan wel de 'instap'-Porsche zijn, zeker met z'n 2,7-litermotor, het model zal zeker niet gekweld worden door een twijfelachtige reputatie, zoals de 924 destijds.

De Cayman valt zeer zeker serieus te nemen. In een tijd waarin sportautofabrikanten over elkaar heen duikelen in een pk-race is het opmerkelijk dat Porsche met een zwakkere uitvoering van de Cayman is gekomen. De S peurt uit z'n 3,4-liter boxermotor 295 pk, maar de Cayman in deze test heeft er vijftig minder. Niet dat het daarmee echt behelpen is, want de Cayman sprint nog altijd in 6,4 seconden van nul naar honderd, maar je zou zo graag meer willen.

Vanaf zo'n 80 km/h merk je namelijk dat het gebrek aan pk's en newtonmeters de Porsche parten gaat spelen. Als je de auto in een drift wilt krijgen, vereist de Cayman een kundige hand. Alleen al door dat hij het vermogen mist om zichzelf met behulp van het gaspedaal lomp om te gooien. Eerst moet de Porsche zich zetten alvorens alle 245 paardenkrachten zich mogen manifesteren. Achter je rug hoor je de boxer aan de bak gaan. De motor produceert een prachtige, raspende sound, en hoe hoger je de motor in de toeren laat klimmen, hoe giftiger hij klinkt.

Snaarstrak sturen
Sturen doet de Porsche snaarstrak. Hij is communicatief en geeft veel informatie over wat er onder de wielen gebeurt. Daarnaast spoort de Cayman geweldig. In snelle bochten blijft hij keurig in het gelid en ook rollen over z'n lengteas is er niet bij. Verder blinken de remmen uit. Onder de Cayman zitten niet de prijzige optionele keramische remschijven, maar het standaardspul. Die stopper blijken prima doseerbaar en verlenen een uitstekende vertraging.
Binnenin vinden we maar twee stoelen. Achter de voorstoelen begint het motorcompartiment; de middenmotor is overigens lastig te bereiken. Je moet de dealer bezoeken om hem te laten blootleggen. Achter het stuur ervaar je dat functionele sportiviteit hoogtij viert. De boel ziet er, mede door de donkere kleurstelling, niet echt frivool uit. Het meest hebben de designers zich nog uitgeleefd op het instrumentarium, dat deels is overkapt door een stuk 'gaas'.
De zitpositie in de stoelen, die het lichaam perfect omsluiten, is uitstekend. Je zit lekker laag. Dat maakt een goed contact met de auto mogelijk. Het stuurwiel valt prima te positioneren, maar is op vallend dun. Het laat zich hierdoor niet zo lekker om vatten als je zou willen in een sportauto.
Wie z'n zinnen heeft gezet op een auto met sportieve aspiraties mag traditioneel de knip ver opentrekken. Die vele euro's overhandig je niet aan de Porsche-dealer voor een volgehangen automobiel. Sterker, de Cayman is standaard vrij karig uitgerust. Met leer beklede stoelen, een automatische airconditioning en xenonverlichting, de auto uit Stuttgart moet het allemaal ontberen.