Test: Porsche 911 Turbo (2006)

De nieuwe Porsche 911 Turbo is niet zomaar een gefacelifte versie van het vorige model. Zoals het Porsche betaamt, wordt 't nieuwe model aangegrepen om motor, onderstel en aandrijving flink door te ontwikkelen. Om maar met de eerste te beginnen; de cilinderinhoud is gestegen van 3,4 naar 3,6 liter. Maar belangrijker is de turbocompressor, die een primeur beleeft. De variabele turbogeometrie
wordt al enkele jaren toegepast in dieselmotoren, maar de 911 heeft de eer de eerste benzineauto te zijn met deze techniek. Het zorgt ervoor dat de doorstroming van de uitlaat-gassen door de compressor steeds optimaal is afgestemd op de omstandigheden, zodat de optimale prestaties over een breder toerenbereik ter beschikking staan.

Geweldsexplosie
De cijfers zeggen eigenlijk al voldoende: het fenomenale koppel van 620 Nm is al bij 1.950 tpm beschikbaar en het monster sleurt met die kracht door tot 5.000 tpm. Bijna alles wat je in je leven hebt gereden verbleekt bij de sensatie die je voelt wanneer je de 911 Turbo warm hebt gestookt.

De geweldsexplosie achter je rug is eigenlijk alleen met vierwielaandrijving in de hand te houden en dat heeft deze Turbo dus ook weer. Wij hebben 'n handgeschakelde zesbak meegekregen (vijftraps Tiptronic is optioneel), die zich na enig oefenen waanzinnig snel laat bedienen. Het pedalenwerk heeft meer weg van stampen, maar we weten de auto in 4,13 seconden op de honderd te krijgen, nauwelijks langzamer dan de fabrieksopgave (3,9 s). Pas als de GPS 304 km/h aangeeft, vinden we het welletjes. Net niet de fabrieksopgave van 310 km/h gehaald, maar ach. Hoe leeg, recht en wetteloos dit stuk Duitse autobahn ook is, met dit soort snelheden hoeft er maar iets te gebeuren en de rapen zijn gaar.

Feest
Om al dat geweld in toom te houden is de Porsche 911 Turbo voorzien van keramische remschijven. We meten een gemiddelde remweg van 100 km/h naar stilstand van 33,21 meter, een score die we niet eerder registreerden.
De ophanging van de 911 Turbo is een geslaagd compromis tussen sportiviteit en comfort, maar gerelateerd aan de prestaties eigenlijk wat aan de zachte kant. Niet getreurd, een druk op de knop in de middenconsole en het wordt allemaal een stuk harder. Zó hoort een sportauto van dit niveau aan te voelen. Steeds wanneer de motor uit is geweest, moet je de sportieve stand opnieuw inschakelen, maar na enige tijd is dat routine.
De variabele vierwielaandrijving zorgt ervoor dat de 911 Turbo verbijsterend lang uitzonderlijk goed controleerbaar blijft. En dat is op zijn eigen manier weer link, want je beseft pas hoe hard je rijdt als je iemand passeert.
Veel leuker wordt het nog wanneer je de snelweg verlaat om stevig te gaan sturen. Het stabiliteitsprogramma wacht gelukkig heel lang voordat het ingrijpt. Uitschakelen is daardoor niet nodig om toch veel plezier te hebben. Je snijdt de bocht aan als 'n voorwielaandrijver, maar is de hoek eenmaal ingezet en ga je op het gas, dan krijg je een lekkere dosis overstuur voor je kiezen. Heb je het foefje eenmaal door, dan is het een feest voor berijder en toeschouwer. Maar de waarheid gebiedt te zeggen dat deze 911 Turbo zelfs bij stilstand al een feest is...