Porsche 911 Carrera 4S Coupé - Eerste rijtest

‘Waarom onderstuurt deze auto niet?’, vraag ik mezelf af wanneer ik de zoveelste bocht met steeds meer schijnbare doodsverachting in de achteruitkijkspiegel laat verdwijnen. Hoe hard het precies gaat? Geen idee, veel tijd om op iets anders dan het zwarte lint asfalt voor me te letten is er niet. Na een halve dag rijden is de grens nog steeds alleen te vinden als je de auto bewust veel te hard in krappe haarspeldbochten ramt.

Dán pas glijden de voorwielen weg, voordat de alerte elektronica de boel met zachte dwang weer in het gareel duwt. Behalve bij bewuste uitlokkingen laat de nieuwe 911 zich bijna niet van de wijs brengen. De voorzijde lijkt – met dank aan de toegenomen spoorbreedte – wel vastgespijkerd aan het asfalt. Stabiel, voorspelbaar en ongelooflijk goed. De achterzijde uitlokken lukt dankzij het vermogen en koppel van de 3,0-liter boxermotor bijna gemakkelijker, al vergt ook dat doorzettingsvermogen. De balans is nóg beter dan in de afzwaaiende generatie, de informatie die de besturing geeft is nóg helderder en de prestaties zijn nóg overweldigender.

Op alle vlakken gaat de 992 één of twee stappen verder dan de 991. Op zich al een prestatie. De 991 kon zelfs in zijn nadagen de strijd met zijn concurrenten nog zonder schaamte aangaan. Helemaal indrukwekkend is het feit dat de beleving er bij de 992 niet onder lijdt. Op verzoek is dat een dociele, beschaafde GT of juist een hartslagversnellende sportwagen. Nog meer dan z’n voorganger.

KLEINE WIJZIGINGEN

In weerwil van de eerste indruk, is er stiekem best veel aan de 911 veranderd. Geen wereldschokkende dingen die de kern van de auto raken, maar een hele reeks van kleine en minder kleine wijzigingen. Het chassis bevat nu ongeveer 70 procent aluminium, waardoor de basis lichter is geworden is. De spoorbreedte vóór is gegroeid; achter is er geen onderscheid meer tussen de achterwielaangedreven versie en de integrale variant. De achterwielen zijn voortaan een inchmaatje groter dan vóór; de snelheid en variabiliteit van de adaptieve dempers zijn toegenomen.

Het is het soort detailverbeteringen waar een gewoon mens z’n schouders bij ophaalt, maar waarvan Porsche-engineers heel enthousiast worden. Zo enthousiast, dat zij er urenlange Powerpoint-presentaties aan spenderen. Maar het resultaat mag er zijn. In alle comfort kun je van Amsterdam naar Nice rijden en daarna fris uitstappen. Het onderstel is stevig, maar vermoeit nooit. Draai alles naar Sport Plus, en de grip, tractie en vooral de communicatie daarvan lijken van een andere planeet te komen. Geen andere sportwagen legt zoveel contact tussen bestuurder en machine en juist dat maakt het zo fantastisch om hard te gaan in de 911. Je doet het samen. Deels optionele systemen, zoals adaptieve dempers, torque vectoring sperdifferentieel, actieve motorsteunen en vierwielbesturing helpen je, maar ze betuttelen niet.

Ondanks zijn capaciteiten voelt de 992 nooit té goed aan. Mocht je toch willen en durven, dan kunnen hulpsystemen als tractiecontrole en ESP helemaal uit. Dan wordt het spannender, maar wanneer de grens eenmaal in zicht komt, breekt de 911 voorspelbaar en progressief uit. Echt gemeen happen doet de sportwagen niet meer. Zelfs als Carrera 2S niet, hoewel de vierwielaangedreven variant nog voorspelbaarder (en een tikkeltje minder leuk) aandoet. Het tegenover gestelde is de nieuwe ‘wet mode’. Kies je die, dan staan alle systemen op scherp. Zodra de grens opdoemt, begint de elektronica al met bijsturen, zodat crashen bijna een prestatie op zich wordt. Bovendien worden het motorvermogen en de bak afgeknepen; alleen vol gas geven doet de 911 dan nog reageren.

TURBOMOTOR

Het vermogen komt van een aangepaste versie van de 3,0-liter zescilinder boxermotor met dubbele turbo uit de 991. In het begin is-ie er alleen als S, met 450 pk en 530 Nm; dat is 30 pk en 30 Nm meer dan voorheen. Door de toepassing van grotere turbo’s, een ander uitlaatspruitstuk, een partikelfilter voor de emissieeisen en nieuwe interne onderdelen, verandert er ook daar veel zonder dat het netto resultaat wezenlijk afwijkt. De motor hangt in ‘Sport Plus’ aan het gas alsof er geen turbo’s op zitten en klinkt precies zo maniakaal dreigend als een sportwagen dat moet doen.

Het geeft je het tegenstrijdige onderbuikgevoel van spanning en hoop volle verwachting – die volledig wordt waargemaakt: door de aanpassingen komt het maximale koppel weliswaar later vrij dan voorheen, maar door een extra versnelling en kortere eerste overbrengingen maakt ook dat in de praktijk niet veel uit. De PDK-bak komt van de Panamera en heeft zoals gezegd nu acht versnellingen. Die doorloopt de 992 in de meest comfor tabele stand volledig onmerkbaar. De sportievere standen leveren supersnelle schakeltijden op, maar de reactie bij zelf flipperen kan sneller. Kennelijk moest er iets overblijven om te verbeteren.

Nu ja, het interieur blijkt ook niet helemaal foutloos. De grote lijnen kloppen, het is een geslaagde moderne interpretatie van een klassiek sportwagen-interieur. Een centrale, analoge toerenteller en verder beeldschermen die de klassieke klokken nabootsen. Het ziet er allemaal supermooi uit, maar er zit wel veel verstopt in menu’s. Dat maakt het onderweg soms wat lastig om in het juiste menu uit te komen. Gelukkig maakt Porsche niet dezelfde fout die het met de Panamera maakte door ook zaken zoals de uitstroomopeningen digitaal te laten bedienen. Dat was echt een stap te ver – een stap die men nu terugzet. Tegelijkertijd doet Porsche er nóg eentje terug, door essentiële instellingen voor een sportwagen, zoals de demperinstellingen en het geluid van de sportuitlaat, bij fysieke knoppen onder te brengen. De rest van het interieur is prima.

De zitpositie is precies goed, de afwerking staat op een hoog niveau en optioneel valt de 911 als vanouds vol te stoppen met veel luxe en de nieuwste veiligheidssystemen. Bovendien is er genoeg ruimte, zowel voor kleine spullen als voor bagage. In de neus passen met gemak een kleine reiskoffer en een weekendtas en op de achterbank zou je een kind kunnen stallen of een volwassene die je niet mag.

MEER VAN HETZELFDE

Al het bovenstaande laat zich samenvatten als ‘meer van hetzelfde’. Maar dan wel met de nadruk op meer. Met als resultaat een nieuwe Porsche 911 die critici zullen beschouwen als de zoveelste herinterpretatie van hetzelfde; hij weet echter ook iedereen die erin rijdt ervan te overtuigen hoe goed hij als die nieuwste interpretatie is. De 991-generatie hoefde niet echt beter te worden, omdat hij de perfectie al heel dicht was genaderd. Maar het kon nog beter en dat is nu gebeurd. De nieuwe 911 verbetert eigenlijk de perfectie.