Test: Porsche 911 Carrera Cabriolet (2002)

Aaaahhhrrrgg!! De motor van de Porsche 911 Carrera brult het uit. Hij is luid en duidelijk aanwezig als hij stevig op z'n staart wordt getrapt. En dat hebben we gedaan. Net sukkelden we nog met een gangetje van tachtig achter een vrachtwagen, maar toen kregen we vrij baan en het rechterpedaal ging meteen tot op de bodem. En daarmee werd het beest in de 911 gewekt. In een machtige push stuwden de achterwielen de 320 pk-sportwagen voorwaarts en binnen 5,5 seconden zaten we op 120 kilometer.

Porsche zet niet in op comfort; de 911 heeft een flink stug afgestemde vering en demping. In een woonwijk met verkeersdrempels heeft hij het helemaal niet naar z'n zin; ook al omdat hij laag op de weg ligt. Hobbels en kuilen worden zonder genade doorgegeven. En de korte wielbasis van de 911 – 2,35 m – helpt ook al niet om oneffen-heden glad te strijken. Dan zit je maar liever op het strakke asfalt. Past natuurlijk ook beter bij een wagen die puur op snelheid is ontworpen. Dus gas maar weer. Die zescilinder boxer doet wel wat. Het is niet alleen dat hij een smak vermogen op straat legt. Z'n plaatsing achterin is en blijft alles behalve ideaal. Dus voel je de Porsche van achteren een beetje werken als het gas er goed op gaat. En wanneer de snelheid toeneemt, wordt hij van voren lichter. De voorwielen gaan een beetje 'zoeken' en dat merk je aan minieme bewegingen in het stuur. Dat zijn we niet meer gewend met al die voorwielaangedreven auto's met de motor voorin.

Maar Porsche heeft alles onder controle; met de nauwkeurige en beslist niet zwaar werkende besturing houd je de wagen perfect op koers. We duiken een bocht in; de 911 volgt gewillig het spoor. Dat is met die Porsches wel anders geweest. Auto's met achterin geplaatste motor zijn in principe 'staart-lastig'; de achtersteven heeft de neiging om uit te breken. Maar er is de laatste jaren hard aan het onderstel gewerkt om dit soort gedrag onder controle te krijgen.

Gas, weer. Het geluid van de motor zwelt aan tot gejubel en op het instrumentenpaneel gaan piepkleine rode lichtjes één voor één aan. Ze geven aan welke versnelling de Tiptronic S gekozen heeft. Inderdaad; deze 911 Carrera is uitgerust met automatische transmissie. Verbazingwekkend hoe goed die het motorgeweld aan kan en bijna zonder dat je het merkt van gang wisselt. Èn hoe hij zich aanpast aan je rijgedrag. Vol gas, en hij trekt ver in de versnellingen door. Weinig gas, en hij zoekt al gauw de hoogste gang op waarin je rustig kunt rondtoeren. We klikken de keuzehendel van de Tiptronic naar links, en we kunnen zelf schakelen; met knopjes op het stuur. Klik aan de bovenkant om op te schakelen; klik aan de onderkant en je gaat een gang lager. Kans dat je per ongeluk een verkeerde versnelling inschakelt en de motor in de soep draait, is er niet. Daar let de elektronica op. We gaan weer op het gas, spurten vooruit. De naald van de kleine snelheidsmeter neemt grote sprongen. Gelukkig is er ook nog een digitaal uitleesscherm. Het getal van drie cijfers in het display wordt in rap tempo hoger. We stuiven op een bocht af, laten de machtige schijfremmen vol aangrijpen, schakelen flitsend terug met de knopjes op de spaken van het stuurwiel en dirigeren de 911 de bocht in.

In de 911 Carrera Cabriolet gaat het er niet superluxueus aan toe. Het karakter is – relatief gezien dan – Spartaans. De zetels hebben een sportief karakter en de hoofdsteunen vormen een vast onderdeel van de rugleuningen; je kunt ze niet verstellen. Wel verstelbaar is het stuur; maar alleen in de hoogte. Door het stuurwiel heen heb je als chauffeur zicht op een behoorlijk uitgebreid instrumentenpaneel, met prominent in het midden de toerenteller. Links daarvan de snelheidsmeter en de accuspanningsmeter; rechts een gecombineerde meter voor tankinhoud en motortemperatuur en nog een aparte meter voor de oliedruk. De snelheidsmeter, waarvan de schaal tot voorbij de 300 km/h doorloopt, is wat klein uitgevallen en neemt 'stappen' van vijftig kilometer. Dat is wel even opletten bij een sportwagen die er zo vlot vandoor kan gaan.
De cabrioletkap laat zich makkelijk elektrisch openen en sluiten. De kapruimte gaat iets ten koste van de ruimte achterin. Ook de bagageruimte in het vooronder van de Carrera Cabriolet moet er – voor een deel – aan geloven. Bij dichte kap wordt het windschot hier opgeborgen. Maar wat geeft het. Voor een auto als dit heeft het geen zin te proberen een rationele afweging te maken. Het gaat immers om 'fun'. Boven-dien, moeten (jongens)dromen niet af en toe uitkomen?