Opel Omega 2.0i-16V Diamond (1998)

Naast deze genoemde zaken kan Opel de Omega nu ook leveren met zij-airbags, Xenon koplampen en een geavanceerd tractiecontrolesysteem. Een 74 kW/100 pk sterke 2.0 liter turbodiesel kwam het motorengamma versterken en de 2.0 liter 16V benzinemotor kreeg trillingdempende balansassen. Het zal duidelijk zijn, zelfs voor doorgewinterde autospotters is het een zware opgave een Omega modeljaar '98 van de voorgaande versie te onderscheiden. We zien nog steeds dezelfde kloeke, stevige en gladde automobiel.
Onze test-Omega was uitgerust met de wat aangepaste 2.0 liter zestienklepper met balansassen. Veranderde daar verder nog iets aan? Nee, de viercilinder levert nog altijd 100 kW/136 pk bij 5600 tpm en ontwikkelt als voorheen 185 newtonmeter koppel. Uiteraard is hij ook nog steeds in de lengterichting ingebouwd, omdat hij de achterwielen aandrijft.

Goede prestaties

De Omega zet goede prestaties neer. Zo bedraagt zijn top 210 km/h en het optrekken van 0 naar 100 kost volgens de officiële cijfers 11 s. Wij klokten hem op 11,4.
Op het onderdeel tussenacceleratie van 80-120 in vier en vijf klokten we de Opel op 12,5 en 16 seconden. De balansassen die nu in de 2.0 liter 16V motor gemonteerd zijn, dienen om trillingen - waaronder geluid - tegen te gaan. Heeft dat ook gevolgen voor het geluidsniveau in het interieur? Wel, onze metingen leerden in ieder geval dat het aantal decibels in het leefgedeelte van de Omega zich op een beschaafd niveau bevindt. Bij 100 constant registreerden we 65,5 dB; bij 120 ging de wijzer naar 69. Opel houdt het voor z'n grootste model op achterwielaandrijving. Vroeger zou dat duidelijke gevolgen voor het weggedrag hebben gehad; een uitbrekende achterkant bij onbesuisd bochtenwerk. Maar het onderstel van moderne wagens met aangedreven achterwielen onderdrukt dergelijke neigingen. Met de Omega kan je dus best hard de bocht in. Hij heeft er geen moeite mee. Alleen als het in korte bochten wat al te snel gaat, waarschuwt de achterwielaandrijving dat de grens in zicht komt. Maar voor het overige ligt de grote Opel solide op de weg. Hij voelt ook solide en stevig aan. Dat begint al met de bekrachtigde besturing, die de chauffeur allerminst te veel werk uit handen neemt. Ook de vering is stevig, vrij stug zelfs. Dat heeft geen negatieve gevolgen voor het comfort, behalve wanneer er echt slecht wegdek onder de wielen door gaat. Bij het schakelen maak je alweer met de stevigheid van de Opel kennis. Het verzetten van de pook verloopt probleemloos, maar vraagt wel wat kracht.
Opel heeft wel wat werk gemaakt van het dashboard en instrumentenpaneel van de
Omega. We zien een fors uitgevallen snelheidsmeter en een dito toerenteller. De overkapping van de instrumenten reikt tot halfweg de middenconsole. Dat is een breed uitgevallen exemplaar met bedieningsknoppen die in ronde groepen zijn samengebracht. Donkere tinten overheersen in het interieur. Voor enige onderbreking zorgt de bekleding van het zitmeubilair, die voor een deel is uitgevoerd met een rustig gehouden motiefje. De zetels vóór zijn van kloek formaat, bieden een stevige zit en geven goede zijdelingse steun. Elektronisch geregelde airco en houtafwerking zijn standaard. Losse spullen kun je kwijt in lange, maar niet zo diepe portiervakken en verder in vakjes in de middenconsole en links onder het stuur. Ook is er opbergruimte in de middenarmsteun.
Achterin kunnen meerijders beschikken over een flinke hoeveelheid beenruimte, en ondanks de aflopende daklijn resteert er genoeg hoofdruimte. De veiligheid wordt gediend met drie in hoogte verstelbare hoofdsteunen en drie rolgordels, waarvan de buitenste twee in hoogte verstelbaar zijn. Een midden-armsteun ontbreekt niet.
De kofferbak van de Omega is ronduit royaal: 530 liter. Moeten er nòg meer spullen mee dan de bak aankan: geen probleem. Want de achterbankleuning is niet in twee, maar zelfs in drie delen omklapbaar. Het gedeelte achter de armleuning en de delen links en rechts daarvan laten zich elk afzonderlijk voorover klappen. Ondanks dat is hij niet bijster geschikt voor het vervoeren van 'grote stukken', want de doorvoerruimte tussen de kofferbak en het interieur is bepaald krap.