Test: Nissan Murano 3.5 V6 (2005)

Komt 'ie wel of niet naar Europa? Dat was de vraag, toen we begin dit jaar de Amerikaanse versie van de Nissan Murano reden. Het antwoord kwam niet veel later: ja! En dat is goed nieuws. Want de SUV ziet er bijzonder kek uit. Het is een aandachttrekker eerste klas. Om te benadrukken dat design en dynamiek voorop staan en dat 'ie níet voor offroaden bedoeld is, spreekt Nissan zelf trouwens van een crossover tussen Sports Utility Vehicle en sedan. Dan vragen we ons echter af wat men precies onder SUV verstaat. Een beetje schemerig, maar goed, dat is verder niet belangrijk.

Waar het om gaat, is dat de Murano, waarvan er aan de andere kant van de plas al meer dan 100.000 stuks verkocht zijn, per direct te bestellen is. De glimmende neus, de extravagante achterzijde, de hoge flank, het relatief lage dak; de Murano is het prototype stoere bak. De wagen is op diverse punten geïnspireerd door andere Nissan-modellen. Kijk maar eens naar koplampen en vergelijk ze met de 350Z. Of wat te denken van de achterlichten, die wel iets van de Micra hebben. Hetzelfde geldt voor manier waarop de flanklijn na de achterwielen bijna negentig graden naar beneden draait en vervolgens doorgetrokken wordt in de kont. 't Is allemaal weer eens wat anders dan een X5, XC90 of RX300. Maar ja, je moet wel een beetje durven om met een Nissan op, laten we zeggen, de golfclub aan te komen.

Diverse aanpassingen
Om tegemoet te komen aan de wensen van de Europese weggebruiker én vanwege de andere homologatie-eisen die hier gelden, werd de auto volgens Nissan op meer dan driehonderd punten aangepast. Daar is uiterlijk vrijwel niets van te zien. Meest opvallend is de langwerpige nummerplaatbehuizing aan de achterzijde. In de VS is die meer vierkant. Voor de minieme aërodynamische wijzigingen aan de onderzijde heb je een loep nodig.
Binnenin vinden we een licht aangepast C-cluster, met een gewijzigde lay-out van de knoppen voor de airco, audio, navigatie en boordcomputer. Een gedeelte van de toetsen ligt bijna horizontaal onder het zeven inch kleurenscherm, niet echt handig. Materialen en afwerking zijn van een hoger niveau dan in de auto die we eerder reden. Mooie kunststoffen, leer en echt aluminium; het geeft een hoog kwaliteitsgevoel. De klokken en het stuurwiel lijken op die van de 350Z. Aardig detail is dat, met een knopje aan de zijkant van de zitting, de pedalen 7,5 centimeter naar voor- of achter verschoven kunnen worden. Ondanks het niet in lengte verstelbare stuur kan hierdoor toch een goede, zij het naar onze smaak iets té hoge, zitpositie gevonden worden. Erg handig bij het inparkeren is de achteruitkijkcamera.
Omdat in Europa gemiddeld harder gereden wordt dan in de VS, werd onderhuids het nodige aangepast. De carrosserie is hier en daar verstevigd en het onderstel is sportiever afgesteld, met onder meer andere dempers. Opmerkelijk genoeg is de 3.5 V6, die eveneens uit de Z stamt, iets minder krachtig dan in z'n Amerikaanse tweelingbroer. De 234 pk en 318 Nm zijn respectievelijk 11 en 15 stuks minder.

Soepele CVT
Dat neemt niet weg dat er nog voldoende fut over is om de Murano lekker vlot vooruit te schoppen. Een sprintcijfer geeft Nissan niet op, maar in de Amerikaanse versie bereikten we binnen tien seconden de honderd. Als top geeft de fabriek 200 km/h op. Doordat de zespitter aan een Continu Variabele Transmissie (CVT) gekoppeld is, verloopt de acceleratie uitermate soepel. In essentie bestaat het systeem uit een stalen duwschakelband en twee poelies. Door de omvang van de poelies te variëren, verandert de overbrenging en versnelt of vertraagt de auto traploos. Geef bijvoorbeeld half gas, en het toerental wordt op plusminus 3.500 gehouden terwijl de snelheid geleidelijk en zonder dip stijgt. Bij volgas wordt de motor op 6.200 gezet. 't Is even een vreemde gewaarwording, want je bent gewend dat snelheid hand in hand met het toerental toeneemt. Handmatig 'schakelen' kan ook. Met de versnellingspook, die erg ver naar rechts staat en daardoor slecht bedienbaar is, kun je de poelies op zes punten fixeren. Vooral handig in heuvelachtig terrein, want hiermee kun je beter op de motor afremmen.
Dat deze SUV nauwelijks terreinkwaliteiten heeft, wordt nog eens onderstreept door het feit dat 'ie de bodemplaat deelt met de Amerikaanse Maxima. Een personenauto dus. De eenvoudige vierwielaandrijving stamt van de X-Trail. In principe zit 91% van de aandrijving op de voorwielen, indien nodig gaat maximaal 50% naar de achterwielen. Als het echt ruig wordt, kom je niet ver met dit systeem. Maar op de openbare weg zorgt het voor extra grip en veiligheid. Je moet wel heel gek doen, wil je het geavanceerde ESP (gekoppeld aan het ABS, de tractiecontrole, het 4WD én de CVT) wakker schudden.

Glimlach
Waarschijnlijk heeft iedere zichzelf respecterende SUV fabrikant wel een volledig uit elkaar gesloopte en geanalyseerde X5 liggen. Want dat is in dit segment nog steeds dé maatstaf als het om sturen gaat. Toch is er nog niemand in geslaagd de dynamiek van die dekselse BMW te evenaren. Ook Nissan niet. Ondanks het 'Europese' onderstel heeft de Murano niet de scherpte en het gevoel dat zo kenmerkend is voor de X5. Toch is het allerminst een straf om de Japanner over kronkelende binnenwegen te sleuren. Hij stuurt bijvoorbeeld weer lekkerder dan een Touareg of een RX300.

In absolute zin is 1.870 kilo best zwaar, maar voor een auto met deze afmetingen is de Murano een lichtgewicht te noemen. De stabiliteit is uitstekend en dankzij de redelijke harde demping communiceert het onderstel in eerste instantie prima. Rijd je 'm tot pakweg tachtig procent van zijn kunnen, dan is hij voldoende agiel om met een grote glimlach achter het stuur te zitten. Maar als je verder gaat pushen, neemt de scherpte af. De besturing zou wat ons betreft íets directer mogen. Al krijg je dan waarschijnlijk meer last van de aandrijfkrachten in het stuur. Dat zogenaamde torquesteer is nu nog net acceptabel. De vering is relatief zacht. Richting limiet krijgt vooral de voorkant last van rolneigingen, met een flinke portie onderstuur als gevolg.
Al met al krijg je voor € 58.600 heel veel auto. Met een eigenzinnig, flitsend design, veel ruimte, een lekkere motor en een comfortabele aandrijflijn. Bovendien zit er alles op en aan wat je maar wensen kan. Naast de zaken die reeds voorbij zijn gekomen, noemen we nog even het fantastische 225 Watt sterke Bose audiosysteem, cruise controle, bi-xenon koplampen met sproeiers, 18-inch lichtmetaal, verwarmbare leren stoelen, een elektrisch bedienbaar glazen zonnedak en keyless entry.
Nissan is realistisch genoeg om te beseffen dat de Murano op moet boksen tegen een wel zeer gevestigde orde. Voor Nederland mikt men in 2005 op een afzet van vijfhonderd stuks. Wie durft?