Test: MINI Cooper (2002)

Écht opvallen, dat doe je in de MINI. Opgestoken duimen ontvangen, dat doe je in de MINI. Glimlachen toegeworpen krijgen, dat doe je in de MINI. Maar hoe is het eigenlijk om ín die MINI te zitten?

Die beschuldiging van 'klein rothok' die we de originele Mini naar z'n hoofd slingerden, gaat niet op. Want in naam mag 'ie dan nog klein zijn, qua formaat staat het voormalige koekblik z'n mannetje inmiddels wel. Als we het stijlloze (!) portier van de Cooper open trekken en ons laten zakken in de 'sportstoelen' (optie), komen we al snel tot de conclusie dat de zijdelingse steun ervan beneden peil is - wat vooral hinderlijk is in vlot genomen bochten. Verder zitten ze oké en valt de boel prima te verstellen. Ook de langeren onder ons kunnen hun draai vinden achter het stuur van de MINI. Voor onze neus vinden we een van de leukste dashboards van vandaag de dag. De retro-saus is er met blikken tegelijk ingegooid en dat ziet er gewoon top uit. Strak, rond en mooi verdeeld in zwart en lichtgrijs/aluminium. Jammer dat de harde, plastic delen wat goedkoop aandoen. Bovendien valt er hier en daar een kraakje te bespeuren; jammer.

De toerenteller zit op de - in hoogte verstelbare - stuur-kolom, de snelheidsmeter in het midden. Heel mooi en nostalgisch, maar praktisch, nee. Je moet toch even je aandacht van de weg halen om te checken of de snelheid nog onder de bonnengrens ligt. Bovendien staan de getallen op de meter nogal dicht op elkaar, wat het er niet overzichtelijker op maakt. Achter de bolle pookknop vinden we een rij 'metalen' schakelaars, onder andere om de ramen elektrisch mee te bedienen. Ziet er erg stoer uit, een beetje vliegtuig-achtig. Airconditioning is een optie op de Cooper. Airbags zijn standaard voor bestuurder en passagier, evenals zij-luchtzakken. Ook ABS en een rem-assistentiesysteem zijn standaard. Over achterin zitten gesproken: wat dat betreft is er in dik veertig jaar weinig veranderd; dat doe je dus nog steeds niet voor je lol. De instap naar achteren toe is trouwens wel goed voor elkaar omdat zowel de rugleuning als de complete stoel naar voren gaat.

De MINI Cooper wordt aangedreven door een 1.6 van 115 pk. Met slechts 1025 kilo heeft 'ie een gunstige gewicht/pk-verhouding. Voor de sprint naar 100 km/h heeft de Cooper 9,7 s nodig. Van 50 tot 80 km/h in 3 tikken 5,3 tellen weg, van 80 tot 120 in 4 10,6 s. Redelijk vlot, maar zeker niet sensationeel. De MINI reageert gretig en direct op het gas. Wat vergezeld gaat van een lekker sportieve brom. Schakelen gaat prima en trefzeker. Wel zouden de bakverhoudingen naar onze smaak nét wat korter mogen. Met name in vier en in vijf heeft hij er aardig moeite mee om door de toeren te klimmen. Doet 'n beetje af-breuk aan het sportieve karakter. De tijd dat ingenieuze actieve veiligheidsystemen alleen in de dikste automobielen te vinden waren, is vervlogen.

Messcherpe Cooper

Rijden met de MINI is anders. Het stuurgedrag is puur, de handelbaarheid is top. De Cooper ligt als een blok op de weg en stuurt zo scherp als een kart. Een afgezaagde vergelijking, maar wel heel treffend. Denk 'rechts', en hij gáát naar rechts. Met grote precisie en minimale stuurbewegingen, als een verlengstuk van je hersenen. Je voelt exact wat er onder je kont gebeurt. Het mooie is dat het onderstel stevig is, maar zeker niet spijkerhard. Het stuiterbakkie van weleer is wat dat betreft verrassend volwassen geworden. Hoe leuk het aanvallen van een bochtig dijkweggetje op zondagmiddag ook is, je kunt er net zo makkelijk een lange rit over de snelweg mee maken.

Jammer genoeg zijn er twee zaken aan de Cooper die het speelse karakter wat afvlakken. Ten eerste de balans. De kont van de Mini is zeer koersvast en dus nauwelijks tot uitbreken over te halen. Het zijn over het algemeen altijd de voorwielen die het eerst grip verliezen. Daarnaast heeft de motor in relatie tot het onderstel net iets te weinig vermogen. Maar goed, MINI biedt gelukkig ook nog de ruim 160 pk sterke Cooper S.

De MINI heeft nog steeds geen ruimte op de achterbank en in de kofferbak. Minder praktisch dus. Ga je er echter mee rijden, dan verrast hij je door z'n volwassenheid. De Cooper is helemaal van deze tijd. Misschien met minder charme en karakter dan weleer, maar kwalitatief en technisch zit 'ie prima in elkaar. Met dank aan BMW. De grootste plus zit 'm in het hoge fungehalte. Buiten dat 'ie natuurlijk geinig is om te zien, heeft de MINI een snaarstrak stuurkarakter. Heb je geen kinderen, ben je niet ál te praktisch ingesteld óf zoek je een leuke auto voor erbij, luister dan naar je hart en ga voor de Mini Cooper.