MGB LE50 - Mini Remastered - Test

Het is bijna niet te bevatten: voor de kleine MGB die voor ons staat, betaal je omgerekend een bedrag van € 100.500. En wat dacht je van de Mini die er naast staat? Daarvoor mag je ruim € 85.000 aftikken… Is dit een gevalletje Britse humor of zijn de mensen die deze auto’s bouwden flink van het padje? Of zijn deze auto’s wellicht voorzien van 24-karaats gouden onderdelen, of matten van Welsh Corgi-haren? Nee, dat is allemaal niet het geval. Hoe bizar de prijskaartjes ook zijn, ze hebben een reden. Deze auto’s mogen er dan uitzien als een onschuldige MGB Roadster en een klassieke Mini, ze zijn compleet opnieuw gebouwd. Met de hand welteverstaan, met een extreem hoog kwaliteitsniveau. De fabrikanten: Frontline en David Brown Automotive. De MG LE50 Roadster en de Mini Remastered. Het eindresultaat oogt zo overtuigend, dat zelfs de diehard liefhebbers weleens overstag zouden kunnen gaan voor deze nieuwe interpretaties van klassieke recepten.

MINI REMASTERED: MAXIMALE LUXE PER STREKKENDE METER

Hoeveel levens heeft de oer-Mini wel niet? In de jaren 60 was hij helemaal hip, daarna werd het langzamerhand een verouderd model. Vervolgens beleefde het slimme karretje in de jaren 90 een revival en anno 2019 is de compacte Brit (ongetwijfeld mede door zijn hedendaagse opvolger) weer aan het opbloeien. Dat is de enige verklaring die we kunnen bedenken voor het feit dat mensen vandaag de dag bereid zijn om € 85.000 uit te geven aan een oude Mini. Het is nu eenmaal een chique en bijzondere auto die uit zijn voegen barst van het karakter – en dat vind je niet bij veel moderne auto’s, zelfs niet bij de kleintjes. Daarbij heeft de stijlvolle mini-auto een lange en indrukwekkende geschiedenis: al in de swinging sixties reden de trendsetters naar de veredelaars (Radford, Wood & Pickett) om daar hun Mini te laten ombouwen tot Rolls-Royce voor mensen die geen slagschip wilden. Geld speelde daarbij geen rol. En volgens dat motto biedt David Brown de hedendaagse hipsters met geld een alternatief voor de usual suspects als een 911 of SL. “Er is blijkbaar veel behoefte aan een gemoderniseerde, kwalitatief hoogwaardige Mini. De grote vraag heeft ons in ieder geval verrast”, zegt het personeelslid dat ons de sleutels overhandigt.

Het resultaat van 1.300 noeste uren werk in de gloednieuwe fabriek in Silverstone luistert naar de naam Mini Remastered. De basis voor deze vertrouwd ogende nieuweling wordt gevormd door een nieuwe, versterkte carrosserie die is bevrijd van de gebruikelijke ‘vouwen’ in het plaatwerk die bij de reguliere Mini in het oog springen. En de tot op heden niet bijster gelijkmatige carrosserienaden zijn voortaan een stuk smaller en nauwkeuriger. Fraaie details. De speciaal voor deze uitvoering ontwikkelde grille en de lak met zijn diepe glans zorgen voor de gewenste luxueuze uitstraling.

Ook de binnenzijde is door David Brown ‘geremasterd’. Het nieuwe dashboard is voorzien van moderniteiten als een 7-inch display met Bluetooth, een andere aankleding en comfortabele stoelen. Ook is het binnenste uitermate fraai aangekleed met leer en stof, tot de kofferbak aan toe. Uiteraard ontbreekt de airconditioning niet. De overige componenten zijn op de transmissie en de motor na allemaal nieuw. De motor werd echter wel voorzien van een bewerkte cilinderkop en een geprogrammeerde inspuiting. Dat levert circa 10 pk extra op. Het doel was daarbij echter niet om de Mini te voorzien van sportievere prestaties. De rijen loopeigenschappen van de motor stonden bij het kuurtje op de voorgrond. Dat wil niet zeggen dat de Mini nu een softie is, maar er is wel sprake van een bepaalde harmonie.

Het karakter is echter onaangetast gebleven: het minuscule karretje voelt in bochten bijna aan als een tweede huid, hij schiet lichtvoetig door het verkeer en laat zien dat de oer-Mini op het gebied van rijplezier nog altijd zijn gelijke niet kent. Je hebt altijd een glimlach op je gezicht, in dat opzicht hoeft deze opgefriste old timer absoluut niets toe te geven ten opzichte van zijn hedendaagse opvolgers.

MGB MET 290 PK: ALLE REMMEN LOS

Hij oogt elegant en onschuldig. Het enige wat feitelijk in het oog springt bij deze gemodificeerde B zijn de Dunlop-wielen die veel gelijkenissen vertonen met die van een race-Jaguar. Verder is dit een heel braaf ogende MGB. Maar gaan we in gesprek met Tim Fenna, hoofd van Frontline Developments, dan komt hij met getallen die een einde maken aan deze eerste indruk. De sprint van 0 naar 100 duurt slechts 4 seconden, de topsnelheid bedraagt maar liefst 256 km/h. Geen wonder ook, want de motor heeft 290 pk te bieden en haalt door tot maximaal 7.600 toeren per minuut. Helemaal geweldig. Maar dit soort cijfers past toch eigenlijk helemaal niet bij een MGB? “Zeker wel”, claimt Fenna. Dan onthult hij een geheim. De auto waar we naar kijken, is weliswaar gebaseerd op een nieuwe MGB-carrosserie, maar de boel is extra stevig aan elkaar gelast en onderhuids bleef niets bij het oude. Het vermogen wordt geleverd door een nieuwe 2,5-liter viercilinder van Mazda die door het team van Fenna onderhanden is genomen.

Hij is gekoppeld aan een gemodificeerde zesbak uit de Mazda MX-5. Bovendien is een nieuw onderstel ontwikkeld met een achteras met vijf draagarmen, die de plaats inneemt van de starre as met bladveren van het origineel, heeft hij van binnenuit geventileerde schijfremmen en een elektrische stuurbekrachtiging waarvan de mate van ondersteuning kan worden aangepast.

De aanpassingen van Frontline blijven echter niet beperkt tot de techniek. Het interieur is bijvoorbeeld voorzien van fraai gestikt leer en nieuwe, in eigen huis gefabriceerde stoelen, een geïntegreerde airconditioning en keuze uit verschillende kapvarianten. Een MGB was nog nooit zo mooi afgewerkt. Bovendien heeft de klant bij Frontline veel keuzemogelijkheden met betrekking tot de details. De kleine spoilerrand zou in het oog kunnen springen, maar die moet er simpelweg op zitten volgens het bedrijf. Tot op heden verlieten 40 exemplaren van de LE50 Roadster en GT de fabriekshallen die ooit toebehoorden aan het Benetton Formule 1-team.

Grappig detail: ze bevinden zich in de buurt van de voormalige thuisbasis van MG in Abingdon. Het resultaat van de behandeling door Frontline is een soort Stealthbommenwerper op wielen. Als de motor wordt gestart, is in één klap duidelijk dat dit niet zomaar een MGB is. Er komt een diep gegrom uit de dikke uitlaatpijpen. Zo klonk een MGB nog nooit, al helemaal niet bij stationair toerental. Je zit iets lager dan normaal in een comfortabele kuipstoel, maar verder lijkt alles bij het oude te zijn gebleven. Dat beeld moet je echter bijstellen zodra je op pad gaat met de opgepepte MG. Dankzij de kort op elkaar aansluitende versnellingen haalt de motor razendsnel door tot de toerentalhemel, wat wordt begeleid door een heftige heavy metal-sound.

Deze auto is niet simpelweg snel, hij voelt waanzinnig aan. Het is minstens zo indrukwekkend hoe de 900 kilo zware roadster met de krachten omgaat: in bochten doet hij neutraal en handzaam aan, er is veel grip voorhanden, hij voelt stijf aan en stuurbevelen worden nauwkeurig uitgevoerd. Zelfs zeer slechte wegen waar het origineel meer overheen hobbelt dan rolt, brengen de Frontine-MG niet van zijn stuk.

De vraag blijft echter hoe hoog het MGB-gehalte bij deze auto nog is. Welnu, allereerst is er natuurlijk dat tijdloos elegante design. Er zijn geen overbodige versieringen, de proporties zijn perfect. En het is ook een echte roadster met een lage voorruit en met een compact formaat dat bochtige provinciale wegen tot een genoegen maakt. ‘Abingdon Edition’ noemt Fenna deze heftigste variant van de Frontline-MG. Het model wordt ook geleverd met wat minder vermogen (een nog altijd zeer bruikbare 215 pk) en een wat vriendelijker prijskaartje van omgerekend € 74.000.