Lexus LS vs. Mercedes-Benz S-klasse - Vergelijkende Test

Verbeterpunten zijn er echt wel, zo concludeerden we halverwege 2020 aan het slot van de vorige vergelijking tussen een Lexus LS en een Mercedes-Benz S-klasse. Zoals ‘de aandrijflijn die zo nu en dan zenuwachtig is en het touchpad waarmee je de multimedia moet bedienen’. We zullen zeker niet beweren dat Lexus naar aanleiding van onze test aan de slag is gegaan met zijn topmodel, maar het is wel opvallend dat juist deze punten – infotainment en aandrijflijn – stevig zijn aangepakt bij de facelift. Aan de buitenkant is trouwens ook het nodige gewijzigd, al is de LS zo’n zeldzaamheid en blijft de uitstraling dusdanig intact dat dit niet eens meteen opvalt. Lexus monteert een compleet andere voorbumper met strakkere, rechtlijnige luchtinlaten aan weerszijden. Ook de koplampen zijn nieuw, waarbij de uitlopers aan de onderzijde zijn verruild voor strakke kijkers uit één stuk.

Voor het overige blijft het bij details op het gebied van kleurgebruik, maar de LS is ‘en profil’ ook zonder grote wijzigingen nog steeds een imposante verschijning. Smaakgevoelig, zeker, maar duidelijk herkenbaar als Lexus en bovenal duidelijk anders dan de Duitse concurrentie in dit segment. Kijk maar eens naar die lange, in het midden iets naar beneden afzakkende zijruitpartij en de relatief korte kont. De S-klasse is wat meer een traditionele ‘three-box’-sedan, maar oogt tegelijkertijd wel zeer voornaam en is ontegenzeggelijk de opper-Benz. Mercedes houdt ook bij de laatste generatie vast aan de verchroomde grille en het rechtop op de motorkap geplaatste merklogo waarvan vrijwel alle andere modellen afscheid hebben genomen. Los van de bijzonder opulente Maybach-versie kun je bij de S-klasse kiezen uit een ‘korte’ of een lange carrosserievariant. In de praktijk kiest naar verluidt bijna iedere koper voor de Lang, die ook hier ten tonele verschijnt. Met een lengte van bijna 5,30 meter is deze nog wat langer dan de Lexus, die er maar in één lengtemaat is.

DAG EN NACHT

Dat verschil zien we terug in het ruimteaanbod, want in de Mercedes zijn de bagageruimte en de zitruimte op de achterbank duidelijk rianter dan in de Lexus, die ook nog eens een fors accupakket mee moet torsen. Maar alles is relatief, want uiteraard zit je ook in de Lexus als een vorst. De President-versie trakteert achterpassagiers op geventileerde, verwarm de, elektrisch verstelbare massagestoelen en biedt de mogelijk heid om de voorstoel met één druk op de knop bijna ín het dashboard te laten verdwijnen. Wie langer is dan zo’n 1,80 meter komt met de stoel in de ligstand echter wel met de voeten tegen de rug van die passagiersstoel, iets dat in een lange ‘Sonderklasse’ bijna onmogelijk is. Inderdaad: vandaag meten we beenruimte vanaf de schoenzool in plaats van de knie. De LS troeft zijn rivaal in deze vorm echter wel af als het gaat om luxe achterin, maar bij Mercedes is dat altijd op te lossen met een (duur) optie pakket.

Voorin verschillen de auto’s als dag en nacht. De Lexus biedt luxe in traditionele vorm en onderscheidt zich met bijzondere vormgeving, prachtige materialen, veel voorzieningen en een onberispelijke bouwkwaliteit. Doordat de bestuurder behoorlijk wordt ingebouwd en de voorruit relatief dichtbij staat, voelt de über-Japanner vanaf hier kleiner dan hij eigenlijk is. Dat valt extra op na een overstap naar de Mercedes, die zijn formaat met een meer ruimtelijk interieur en een opgeruimd, minimalistisch design juist lijkt te onderstrepen. De Duitser voelt daardoor vanaf het eerste moment als een rustgevende lounge op wielen, waar de Japanner iets normaler overkomt. Natuurlijk biedt ook de ‘Benz’ prachtig leer en een waanzinnig niveau van afwerking, maar het accent ligt hier meer op de technologie.

Mercedes greep de introductie van deze S-klasse aan om het dashboard opnieuw in te delen en dat gaat gepaard met een nieuwe versie van het MBUX-systeem. Het centrum daarvan is een centraal, nagenoeg vierkant touchscreen van maar liefst 12,8 inch. De touchpadbediening tussen de stoelen is verdwenen, al kan de bediening nog wel vanaf het stuur. In principe oogt, voelt en werkt het systeem zoals we dat de laatste jaren van Mercedes gewend zijn en dat is goed nieuws, want dat bevalt prima. Wel zit ook de bediening van de climatecontrol nu helemaal in het scherm, maar doordat die vrijwel altijd zichtbaar is werkt het alsnog fijn. Het instrumentarium is nu 3D. Een gimmick, maar het oogt wel heel speciaal.

Opvallend genoeg zijn hier juist een paar functies verwijderd, zodat het bijvoorbeeld niet meer mogelijk is om elke digitale ‘klok’ apart in te delen. Dan blijven er echter nog steeds heel veel mogelijkheden over, plus een augmented reality-head-up display dat helaas zowel overdag als ’s nachts nogal hinderlijk in de voorruit kan weerspiegelen. Ook jammer: vrijwel alle knoppen zijn helemaal digitaal. Dat ziet er in de folder gelikt uit, maar is geen vooruitgang als het gaat om bedieningsgemak en de boel wordt snel vies. De Lexus heeft daarvan veel minder last, al heeft ook deze auto inmiddels een touchscreen. Dat is een wezenlijke verbetering voor de LS, die voorheen werd geplaagd door een infotainmentsysteem dat zich louter met een slecht werkend touchpad liet bedienen.

Met de komst van een groter en dichter bij de bestuurder geplaatst aanraakscherm is een heleboel ergernis verleden tijd, al is het infotainmentsysteem zelfs voor een auto in dit segment nog steeds niet al te indrukwekkend. Het werkt prima, maar de voorsprong van de Mercedes zien we hier niet. Nog een minpunt: de bediening van de stoelverwarming en –ventilatie zit in het scherm. Een misser, al moet gezegd dat de mogelijkheid om de boel automatisch inen uit te schakelen de pijn wel verzacht.

OVERDAAD

De Lexus LS is er in Nederland alleen nog als 500h, tegenwoordig. In goede Lexustraditie is dat een volwaardige hybride zonder stekker, maar dan wel in de dikste variant die de Japanners produceren. Het Multi Stage Hybrid-systeem combineert een 3,5-liter V6 met een elektromotor, een planetair tandwielstelsel (cvt) en een viertraps automaat. Er zijn tien ‘versnellingen’, als is de meerderheid daarvan slechts geprogrammeerd voor een natuurlijker acceleratieverloop. Helaas kwam dit tot nu toe niet zo lekker uit de verf en bleek de LS-aandrijflijn gevoelsmatig niet overdadig genoeg voor een auto van dit kaliber. Door een andere afstelling en een grotere taak voor elektromotor en accupakket heeft Lexus daaraan wat gedaan. Het vermogen blijft met 359 pk gelijk, maar inderdaad lijkt de LS nu makkelijker te versnellen. Het motorgeluid blijft meestal op de achtergrond en bij deellast klinkt de V6 mooi krachtig, wat bijdraagt aan het luxegevoel. Alleen als de voet stevig op het gas gaat, steekt het amechtige karakter van voorheen nog de kop op.

BIJNA LICHTVOETIG

Bij Mercedes blijft het tot de komst van de plug-in hybrides bij mild hybridmodellen, benzineversies met een klein elektrohulpje dus. Des te opvallender is dat de S450, die met een geblazen 3.0 V6 tot 367 pk komt, op papier zuiniger is dan de Lexus. Het aanzienlijke gewichtsverschil van 440 kg speelt daarin ongetwijfeld een rol, net als het feit dat de S-klasse in de basis domweg nieuwer is. Bovendien houdt een soepel schakelende negentraps automaat het toerental op de snelweg ongelofelijk laag. De aandrijflijn van de S zit minder ingewikkeld in elkaar dan die van de LS en reageert ook natuurlijker op het gas. De motor – dit is voorlopig de instapversie – biedt een heerlijke overvloed aan vermogen en lijkt eigenlijk nooit echt moeite te hebben met de S, die ondanks zijn forse formaat soms bijna lichtvoetig overkomt. Daarbij wordt de auto ook geholpen door de optionele achterwielbesturing, die de achterwielen tot tien graden laat meesturen en de draaicirkel verkleint tot A-klasseniveau.

Vierwielaandrijving hebben de testauto’s allebei, al is in beide gevallen ook de keuze mogelijk voor een achterwielaangedreven variant. Luchtvering is bij zowel Mercedes als Lexus standaard. Veel veercomfort dus, waarbij Lexus de LS ook op dat punt wat heeft verbeterd. Beide auto’s zijn erg stil en werken oneffenheden buitengewoon fraai weg. De S-klasse gaat daarin echter net wat verder en krijgt nadrukkelijker een ander karakter door de keuze voor een andere rijmodus, al blijft het accent liggen op comfort. Rijhulpsystemen zijn daarin tegenwoordig belangrijk en op dat vlak is de Duitser heer en meester. Op de snelweg kan hij heel veel zelf en valt bovendien op hoe verfijnd snelheidswisselingen worden doorgevoerd. Toch is er wel wat te zeuren, want de rijstrookwisselhulp werkt traag en bij drukker verkeer zelfs vaak helemaal niet. Bovendien komt zoveel assistentie ook hier met een flinke dosis bemoeizucht. De S zeurt bijvoorbeeld onophoudelijk als hij meent dat de bestuurder het instrumentarium niet kan zien, ook als dat niet terecht is. Ook komt geregeld de opdracht de handen aan het stuur te houden, terwijl die daar al lagen. De Lexus houdt zich veel meer op de achtergrond en wekt dus ook geen irritaties op, maar gaat ook niet zó zelfstandig door het verkeer.