Mercedes-Benz E-klasse

Je zou bijna zeggen dat de ontwerpers van de nieuwe E-klasse enorme bofkonten zijn. Welke ontwikkelingafdeling weet immers precies voor wie hij een nieuwe auto bouwt? Wat die koper wil? Hoe hij heet? En waar hij woont? De Mercedes-designers hoefden de telefoon bij wijze van spreken maar op te pakken om antwoord op al die vragen te krijgen.

Hoezo? Simpel; tachtig procent van de mensen die de nieuwe E-klasse aan zullen schaffen, rijden nu ook al in zo'n grote Mercedes.
Maar ja, elk voordeel heeft zijn nadeel. Zoiets werkt weliswaar uiterst verhelderend als je een auto bouwt, maar levert helaas ook een paar lastig te realiseren doelstellingen op. Bij Mercedes weten ze donders goed dat juist de rijders van de E-klasse tot het meest behoudende koperspubliek behoren dat ze hebben. En dat wil bij het toch al niet overmatig flamboyante Mercedes-publiek wat zeggen...

Schaap met vijf poten
De ontwerpers stonden dus voor de opdracht een soort schaap met vijf poten te tekenen. Je wilt immers ook nieuwe kopers naar de showroom lokken. Daarom moest de nieuwe E iets van de dynamiek van - pakweg - een BMW 5 in zich dragen. Modern van lijn, technisch zeer geavanceerd, maar tegelijkertijd met een typisch Mercedes-karakter. En natuurlijk met een interieur waar de huidige E-klasse-rijders zich meteen in thuis voelen.
Het zal niemand verbazen als we melden dat je dan over vijftigplussers spreekt. En ouder. Een leeftijdscategorie die nou niet bepaald zit te wachten op een dashboard als een flipperkast. En een tweehonderd bladzijden dikke gebruiksaanwijzing voor alle snufjes.
Dat laatste verklaart bijvoorbeeld waarom je in de nieuwe Mercedes E niet de modieuze grote beeldschermen en computer-achtige menubesturing aantreft. Integendeel zelfs. Het is een wondertje van logische bedienbaarheid geworden. Ramen openen? De knopjes zitten bij de zijruiten. Klimaatregeling instellen? De handige draaiknoppen liggen voor het grijpen bovenaan de middenconsole, vlak onder het grote ventilatierooster. Muziek of radio? Centraal op de middenconsole, waar je die vroeger ook altijd aantrof.

Elektronische Evolutie
De nieuwe E-klasse is een auto die je verrast door zijn eenvoud. Zeker als je weet wat daar allemaal aan onzichtbare techniek achter verborgen zit. Na de elektronisch revolutie van de afgelopen jaren moet je hier eigenlijk van een Elektronisch Evolutie spreken. Met hoofdletters E in dit geval.
Want neem maar van ons aan dat de genoemde vijftigplussers toch helemaal op maat worden bediend. Oké, je moet er minstens een dikke 50.000 euro voor aftikken, maar dan rij je ook in een auto waarin de Duitsers alles hebben gestopt wat ze weten en kunnen. Maar daarover zo meteen meer.
Het eerste wat je bij de kennismaking met de nieuwe E opvalt, is zijn verrassend elegante verschijning. Hij is 482 centimeter lang, 182 centimeter breed en brengt nu niet bepaald een bescheiden gewicht op de schaal, maar oogt - om het zo maar eens te zeggen - afgetraind. Gespierd, zonder een gram vet. Vooral de achterkant is aanzienlijk sierlijker dan voorheen.
In het interieur van hetzelfde laken een pak. Dat hij ruim is, zal niemand verbazen. Maar het dashboard is duidelijk wél anders dan verwacht. Nieuwe analoge meters met een 'exclusief horloge-accent', links en rechts daarvan een soort meetbalkjes die de brandstofvoorraad en koelvloeistoftemperatuur aangeven (tamelijk onhandig trouwens), een heel praktisch ingedeelde middenconsole en kloeke ventilatieroosters geven aan dat alles vanaf een blanco stuk tekenpapier opnieuw is ontwikkeld.

Twee miljard
Het resultaat mag er absoluut zijn. Zijn uiterlijk valt bij vrijwel iedereen in de smaak en ook over het interieur hoor je op een paar kleinigheidjes na - zoals lastige bereikbare stoelbediening en de genoemde metertjes in het dashboard - eigenlijk geen onvertogen woord. Strak afgewerkt, chique, zeer functioneel en naar Mercedes-begrippen nog behoorlijk speels ook. Waarbij het 'ventilatie-eiland' en de 'design'-meters nog het meest in het oog springen.
Voor we het vergeten: bij de eerste keer instappen moet je er wél even rekening mee houden dat de voorruitstijl sportief vlak achterover ligt. Wij stootten ons hoofd in elk geval gigantisch. Misschien is het voor de iets minder lenige rijders dus een aardig idee het als extra leverbare pakket met wegschuivende stoel en opklappend stuur te bestellen.
Het zitcomfort is verder puik voor elkaar. Ook achterin, waar de vorm van de stoelen al aangeeft dat je daar liever niet met zijn drietjes moet gaan zitten. Maar verder is het goed toeven. Ook al door de in vier sectoren verdeelde klimaatregeling. Die je dus ook achterin zelf kunt instellen. Zeer vermeldenswaard is de primeur van dynamische 'multicontour'-stoelen. Je weet niet wat je meemaakt. Wanneer je rustig rijdt, neemt zo'n stoel een 'ontspannen' vorm aan, maar duik je sportief een bocht in dan voel je de zijkanten opeens meer op je torso aansluiten. Briljant idee.
Afijn, zo zitten er nog veel meer vondsten in deze auto. Onder andere een als extra leverbaar glazen dak, dat in geparkeerde toestand via zonnecellen meehelpt om het interieur te ventileren. En bijvoorbeeld een veiligheidssysteem waar je wel een boek over kunt schrijven.

Rijden
Rijdt het ook een beetje? Wat dacht je wat! Natuurlijk voel je best dat de E een vrij zware auto is. Ondanks ruim gebruik van aluminium, onder andere voor motorkap, kofferklep en spatschermen. Maar dat vergeet je snel wanneer je op pad bent. Hij stuurt licht, op het nerveuze af zelfs, volgt op de grote weg keurig zijn spoor en bleek ook op serpentineweggetjes in Spaans berglandschap zijn mannetje te staan.
Voor een auto van dit formaat laat hij zich in een verbluffend tempo om een bocht zetten. Het nieuwe onderstel doet sowieso goed werk en daar wordt nog een berg veiligheids- en wegliggingstechniek aan toegevoegd. Naast uitgebreide regelelektronica kun je als extra (standaard op de E 500) een nieuw Airmatic DC-systeem bestellen, dat luchtvering en schokdempers continu regelt. Met verbluffend resultaat, want de E-klasse blijft er comfortabel mee en gaat toch als het spreekwoordelijke strijkijzer de hoek om. Zonder Airmatic DC helt de koets overigens duidelijk meer over.
Wat ons betreft even wennen is een andere noviteit in de E: SBC Sensotronic Brake Control, een techniek die de remmen bewaakt. Die zijn op zich al zo krachtig dat het lijkt of je een anker uitgooit, maar met dit standaard gemonteerde systeem zijn ze nog enorm scherp ook. De techniek zorgt dat de remblokken als het ware worden aangedrukt wanneer je plotseling gas loslaat. Zodat een tikje op de rem verrassend krachtige resultaten heeft. Bij noodstops schijnt de auto hierdoor zo'n twee tot drie procent eerder stil te staan.

Motorisch gezien
Datzelfde, voorzichtig dynamische, accent vind je in de motoren terug. Het zal niemand verbazen dat de 306 paardenkrachten sterke E 500 V8 er met enorme stappen vandoor gaat. Met zijn vijftrapsautomaat sprint hij in dik zes tellen naar de honderd en zijn top is afgeregeld op 250 kilometer per uur. Maar ja, voor 88.100 euro mag je ook wel wat verwachten. Veel imposanter is het feit dat ook de volumeversies al heel kwiek voor de dag komen. En dan hebben we het niet eens over de uiterst gespierde E 320 V6 of de beresterke E 270 CDI 5-cilinder.
Ook de beide basismotoren laten zich namelijk van hun beste kant zien. Ze kosten allebei net iets meer dan 50 mille en bieden elk op hun eigen manier een interessant pakket. Zo is de 170 pk sterke en technisch nog eens opgewaardeerde E 240 V6 gewoon een heel vlotte en normaal gesproken ook rustig werkende krachtbron. Die alleen wél wat toeren wil maken als je er wat dynamischer tegenaan gaat. Gelukkig schakelt de zesbak uitstekend.
Toch noteren we de E 220 CDI met stip. Je hebt het namelijk over een ingrijpend vernieuwde 2.2-liter CDI met een andere turbo, trillingdempende balansassen, hogere inspuitdrukken en een nieuw type voorinspuiting. En dat merk je goed. De motor is op kruissnelheid zeer ingetogen aan het werk, neemt desgevraagd ook best grote stappen en valt vooral ook positief op door zijn souplesse. Je hebt de standaard zesbak dus niet eens echt nodig, maar aangenaam is die wel, want hij helpt mee om een stoplicht- of inhaalsprint nog vlotter te laten verlopen. Nul naar honderd redt de grote 220 CDI in 10 seconden. Ook zijn top van 216 km/h mag er zeker zijn.

Mooi pakket
Kortom: de nieuwe Mercedes E-klasse is met een basisprijs van 55.200 euro (220 CDI) beslist geen goedkope auto, maar biedt voor dat bedrag een zeer complete, ultramoderne uitrusting en - belangrijker nog - een representatief uiterlijk en uitstekend uitgebalanceerde rij-eigenschappen. Met een voor dit merk niet altijd vanzelfsprekende portie dynamiek zal hij ook best kopers uit andere kampen naar de Mercedes-showroom lokken.
En je hoeft geen helderziende te zijn om te voorspellen dat de huidige E-rijders zich zéker met speels gemak zullen laten overtuigen. Inclusief de eigenaars die hem inzetten voor taxi- of VIP-werk trouwens. Want de nieuwe E-klasse biedt veel zit- en bagageruimte. Geen onbelangrijk detail, want één op de vijf verkochte E's gaat die kant uit.
De E-klasse sedan staat inmiddels bij de dealer, volgend jaar volgt een stationwagen. Dan mogen we ook op wat andere viercilindermotoren rekenen. Onder andere een 200 CDI.