Mercedes-Benz C 240 Sport (1997)

Het ligt voor de hand dat je met het nieuwe V6-model een behoorlijk kostbare automobiel bij de kop hebt. Het prijskaartje van de C 240 begint bij 76 mille. Naar Mercedes- begrippen valt dat trouwens nog mee. Hoewel? Als verwende automobilist ben je er dan nog niet. Zo was de testauto volgehangen met accessoires, zoals "n automatische 5- versnellingsbak met bijbehorende cruise control (zes mille), leren bekleding (nog eens zo"n bedrag) en een Sport-pakket (9.450 gulden). Alles bij elkaar is hij goed voor 38.000 gulden aan extra"s.
Een van de voordelen van de C-klasse is zonder twijfel zijn ingetogen uitstraling. Het is een topmodel, maar toch kun je er bij een relatie "met goed fatsoen" mee komen voorrijden. Als je maar niet over die V6 begint, tenminste. Met een lengte van rond de vier en een halve meter praat je namelijk over een auto met een gangbaar formaat.
Met zijn nieuwe neus, in kleur gespoten bumpers en een in de achterklep geïntegreerde spoiler ziet de C er modern en gedistingeerd uit. Als Sport geven de lichtmetalen velgen en koolstofvezel-achtige strips er een extra accent aan.
Het meest belangwekkende nieuwtje aan de C 240 is zonder twijfel zijn krachtbron: een gloednieuwe V6 van 125 kW/170 pk. De 2,4-litermotor is grotendeels uit lichtmetaal opgetrokken, ademt door drie kleppen per cilinder en krijgt vonkjes van twee bougies per cilinder. Hoogst ongebruikelijk, maar het effect mag er zijn. Hij is enorm soepel, wil als een beer vooruit, doet stil zijn werk en als extra bonus laat de V6 een net brandstofverbruik noteren. Wij reden gemiddeld 1 op 10,1. Voor zo"n dikke zescilinder zeer verdienstelijk. Zeker als je meerekent dat we met een automaat reden.
Deze auto weegt een kleine anderhalve ton. Toch vallen de prestaties zeker niet tegen; hij loopt zeer ruim over de tweehonderd. In de sprint naar honderd dook de C 240 net onder de tien tellen.

Tijgeren

Ook in de inhaalsprint tijgert hij er pittig vandoor. Je hoort de automaat bij volgas even terugschakelen en dan gaat hij er met een diepe grom tegenaan. Er zijn maar weinig auto"s die dat bij kunnen houden. Eén voetbeweging is voldoende.
De Mercedes krijgt een vijftrapsautomaat mee. Die werkelijk zijdezacht schakelt en zich zo verfijnd gedraagt, dat je al die fraaie verhalen over handschakeling meteen mag vergeten. De achterwielaangedreven Mercedes ligt goed, maar voelt een tikje log aan. De auto neigt naar onderstuur. Het sportonderstel levert een heel fijne balans op tussen comfort en stevigheid. Rustig toerend is hij trouwens lekker stil.
Tijd om het interieur eens rustig te bekijken. Van achteren beginnen maar. Daar heeft de C 240 een klassieke kofferbak van 430 liter. Gaat wel. Gek genoeg heeft hij ook een klassiek scharniermechanisme met beugels. Weliswaar weggeborgen achter speciale bekleding, maar toch.
Voorin zit je voortreffelijk en achterin de nieuwe C valt er ook weinig te zeuren. De passagiers hebben de ruimte en als bonus krijgen ze een armsteun, bekerhouders en (van voor uit) neerklapbare hoofdsteunen. Dat laatste verbetert het zicht als er niemand achterin zit.
Vanachter het stuur doet de Mercedes Sport bijzonder volwassen en toch bijna speels aan. Dat laatste vanwege het met leer beklede stuur, de lichte kleur van de meterschalen en de koolstofvezel accentjes. Die enkele ruitenwisser is wel even wennen, maar de zaak is bijzonder fraai afgewerkt en uiterst functioneel. Een handig sleufje in het dashboard en een bergvak in de armsteun bieden ruimte aan - bijvoorbeeld - je telefoon of papieren. Een dashboardkast is er vrijwel niet. De asbak is laag weggewerkt. Heel opvallend is de contactsleutel. Dat is namelijk geen klassieke sleutel, maar een soort optisch systeem. Het bedient de deuren van afstand en je klikt "m het als het ware in het dashboard om te kunnen wegrijden.
Alles bij elkaar is de C 240 een zeer verfijnde en moderne auto. Hij biedt voortreffelijke rijeigenschappen, is lekker ruim en bijzonder comfortabel, maar helaas ook erg duur...