Test: McLaren 540C (2016)
Minder is meer
13 reacties
Video
Helaas kunnen wij deze video niet weergeven, omdat je niet akkoord bent gegaan met de
cookie voorwaarden.
Onze video speler heeft rechten nodig voor de "Social Media".
Wijzig je cookie instellingen
Elke keer als McLaren z'n gamma naar beneden toe afrondt, concluderen we dat er weliswaar snelheid verloren gaat, maar dat het rijplezier vaak net zo groot of nog groter is. Is de zwakste McLaren tot nu toe, de 540C, daarom misschien stiekem ook de leukste supercar die de Engelsen momenteel bouwen?
Formeel genomen mag het dan het instapmodel zijn, maar diep weggestopt in de koolstofvezel cockpit, te midden van een huilende wervelstorm van grip, vermogen en tractie, ervaar je de McLaren 540C als een even indrukwekkende auto als de snellere 570S. Voordat dat besef echter de kans krijgt om volledig in te dalen, dient de volgende bocht zich alweer aan. Fors remmen, insturen en – eerder dan fatsoenlijk is – het gas weer openzetten. Verslavend leuk, maar na een halfuurtje kun je niet anders dan concluderen dat deze variant, net als alle andere modellen van het merk, even ongeschikt is om op de openbare weg 'uit te wringen'. Wat dat betreft is er weinig nieuws onder de zon. Toch presenteert McLaren de 540C als een nieuw model. Misschien kun je hem echter beter beschouwen als een nieuwe modelvariant.
Afgezien van eigenschappen als minder vermogen, standaard stalen remmen en minder kleverige banden, is de 540C zelf min of meer dezelfde auto als de 570S. Zelf spreekt McLaren van een uniek aerodynamisch pakket voor deze minder snelle broeder. Maar hoewel we op de eerste foto's nog een andere diffusor meenden te spotten, is het exemplaar van onze testauto gelijk aan dat van eerdere McLarens uit de Sports Series. Zoals gezegd voelt de nieuweling ook exact zo gewelddadig, sensationeel en capabel aan als zijn sterkere stalgenoot. Merk je dan helemaal geen verschil? Jawel. Waar de 570S bij 4.000 toeren per minuut ineens ervandoor schiet alsof zijn achterzijde explodeert, reageert de 540C iets gematigder. Je merkt nog altijd dat de 3,8-liter V8 met zijn twee turbo's vooral
bedoeld is om toeren te draaien, maar de overgang van bloedsnel naar kruisraket is minder grof en direct.
FADING
De motor jaagt nog steeds met hetzelfde enthousiasme richting toerenbegrenzer, die bij 8.500 omwentelingen ingrijpt. Wie het echt wil, zit in 3,5 seconden op 100 km/h, terwijl zeven tellen later het dubbele daarvan op de teller verschijnt. Pas bij 320 km/h houdt de acceleratie op. Cijfermatig betekent dit dat dat de 540C 0,3 seconden trager naar 100 km/h rijdt dan de 570S. In de praktijk is het enige bespeurbare verschil dat het een fractie langer duurt voordat je in alle hevigheid gaat vrezen voor je rijbewijs. Het hoogtoerige gehuil van de V8, de klappen die de transmissie met dubbele koppeling in z'n meest agressieve stand kan uitdelen: het is allemaal even spectaculair als we gewend zijn.
Zo is het ook met de rest van de 540C, want het onderstel is eigenlijk alleen op papier ondergeschikt aan dat van zijn stalgenoten. Het gemis van keramische remmen is op de openbare weg niet merkbaar. Theoretisch zouden de stalen schijven na verloop van tijd last moeten krijgen van fading, maar zelden is er de gelegenheid om ze zo hard en vaak te gebruiken dat dat een probleem wordt. Idem dito voor de Pirelli P-Zero banden. Geen Corsa's zoals op de 570S, maar die heb je op de weg ook eigenlijk niet nodig. Nog altijd is de hoeveelheid grip en tractie overvloedig. Om aan de grens te kunnen ruiken, moet je beschikken over een groot hart. Of een circuit. Eigenlijk beide. Dat de 540C daardoor niet de meest comfortabele keuze is in een segment waarin ook de Porsche 911 Turbo vist, is eveneens onveranderd.
BLIKVANGER
Hoewel de afstemming van veren en dempers anders is dan in een 570S, is daarvan weinig te merken. Nu scheelt het dat die auto eerder al kon bewijzen dat een messcherpe sportauto ook best een acceptabele hoeveelheid comfort kan bieden, maar de lichtgewicht koolstofvezel basis die met kennis uit de autosport tot stand kwam, laat zich altijd voelen. In dat opzicht is de 540C nog steeds voor 100 procent een McLaren, met alle voor- en nadelen die daarbij horen: hoe harder je gaat, hoe beter de auto in z'n element komt. Daar staat tegenover dat de afwerking en de ergonomie van het interieur niet het niveau hebben van een 911 Turbo of Audi R8 V10. Bovendien was de testauto niet helemaal foutloos. Zo herkende hij zijn sleutel niet altijd, wat gelukkig nooit op een volledige dienstweigering uitmondde.
Toch een smetje op een auto die zonder opties € 215.950 kost. Anderzijds: dat is € 22.550 minder dan een McLaren 570S kost. Dat maakt de keuze tamelijk simpel. Wil je regelmatig het circuit op, spaar dan door voor de sterkere broer met z'n standaard kleverige banden en keramische remmen. Kom je daar weinig, dan zet de 540C de recente lijn door dat goedkoper lang niet altijd minder goed betekent. Sterker nog: dan is dit één van de snelste, spectaculairste en leukste manieren om serieus geld te besparen.
Dit artikel is gratis te downloaden in PDF-formaat. Hiervoor maak je eenmalig een AutoWeek account aan, waarna je onbeperkt uit het AutoWeek archief kunt downloaden.
Lees ook

Praktijkverbruik: zo zuinig is de Toyota RAV4 Hybrid

Test: Smart #1 Brabus - Hoe een kans werd gemist

Praktijkervaring Porsche Taycan: eigenaren over hun elektrische Porsche

Designreview Ford Mustang Mach-E: 'met grotere wielkasten en grotere wielen beter geweest'

Dries Tuinhof heeft voor elke Simca, Talbot of Matra uit collectie een Franse plaatsnaam

Lezersreacties (13) (gesloten)
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.