Mazda MX-5 1.8 S-VT (2003)

Een beetje cabriofan rijdt al open als het kwik een graad of twaalf aangeeft bij een waterig zonnetje. Je ontgrendelt de kap met hendels en laat hem dan met de hand achter de stoelen verdwijnen. Dat kan bij wijze van spreken als je staat te wachten bij het verkeerslicht. Mazda levert zijn roadster met een afdekzeil dat je over de opgevouwen kap kunt spannen. Maar daar moet je maar net zin in hebben. De MX-5 heeft overigens een glazen achterruit. Ga je de snelweg op, dan is het aan te bevelen een windscherm achter de hoofdsteunen te monteren. Dat rijdt stukken comfortabeler en met de zijruiten omhoog blijft dat tot hoge snelheden het geval. In de MX-5 moet een soort 'plankje' de rol van windscherm vervullen. En daar slaagt het behoorlijk in, want zelfs bij 140 km/h blijft het nog relatief rustig in de Japanner. Op de snelweg zul je in de praktijk vaker dicht rijden dan open. In de MX-5 heerst een prettige rust als het dak gesloten is.

Vers
Een vermogen van 146 pk staat bij een gewicht van iets meer dan 1.000 kilo natuurlijk borg voor flitsende prestaties. Maar door de versheid van dit exemplaar – er staat net 1.000 kilometer op de klok – krijgen we hem niet sneller dan in 9,2 seconden van 0–100 km/h. Dat moet vlotter kunnen als de auto een paar duizend kilometer meer op de teller heeft staan. De Mazda-motor doet het qua geluid rustig aan; er zou wat ons betreft best een ander uitlaatsysteem onder mogen voor een heftigere sound. De Japanse motor draait met plezier door tot de 7.000 toeren. Deze MX-5 Sportive heeft een zesbak, de 1.8 S-VT Touring moet het met vijf versnellingen doen. Maar oh, wat schakelen die Japanse transmissies toch heerlijk, licht en exact, met de juiste dosering wat betreft gevoel. Het onderstel van de Mazda is zacht en daardoor ook geschikt voor het serieuze dagelijkse werk. De roadster stuurt licht. De achterkant van de MX-5, een achterwielaandrijver, komt uiteindelijk weliswaar om, maar op zo'n manier dat je 'm weer gemakkelijk kunt corrigeren. Wie er een beetje bedreven in is, kan er een mooie lange drift van maken. Vast staat dat je veel lol kunt beleven. Je voelt je al gauw één met de auto.

Retrolook
De tellers in retrolook van de MX-5 passen goed bij de rest van het interieur, maar het zwarte dashboard van de Mazda oogt weer bijna saai. Er zijn maar weinig frivoliteiten aanwezig. En aan de hendels rond de stuurkolom zie je dat de auto al lang meeloopt. Voor lange mensen is zo'n compacte roadster erg krap. Gelukkig zit je op voldoende groot meubilair, maar de stoelen zijn zacht en houden je in snel bochtenwerk niet stevig omklemd. Bovendien is het stuur niet voldoende verstelbaar en zit het te laag.

Weinig minpunten
Wie 'n roadster als auto voor alledag wil inzetten, kan best een MX-5 kiezen. Wij hebben maar weinig minpunten aan de auto kunnen ontdekken. Het niet verstelbare stuur is daar een van, en de stoelen bieden te weinig zijdelingse steun. Hij heeft een lekkere zesbak, een fijne wegligging en het rijplezier van de Mazda overtuigt nog steeds.