Vergelijkende Test: Mazda CX-60 vs. Jaguar E-Pace

Mazda weet zich als kleine fabrikant al jaren goed staande te houden met mooie producten; het maakt auto’s die op het gebied van rijeigenschappen en afwerking goed weten te scoren. Daarbij is het design de laatste jaren ook goed op orde, hoewel de modellen maar net je smaak moeten zijn. Het merk heeft al met al genoeg zelfvertrouwen om in Europa een stapje hogerop te gaan. De nieuwe CX-60 moet het gaan opnemen tegen onder meer de BMW X3 en de Audi Q5. En dat niet alleen in formaat, maar ook in opzet. De CX-60 is een achterwielaangedreven SUV met de motor in lengterichting, en dat is een configuratie die we niet kennen van Mazda’s andere actuele Europese modellen – op de MX-5, na natuurlijk. Er komt zelfs een uitvoering met een fijne zescilinderlijnmotor, waarmee Mazda opnieuw laat zien dat het niet meegaat in de wereld van downsizing. Vooralsnog moeten we het evenwel doen met de PHEV-uitvoering en dat is meteen ook de eerste plug-in hybride die het merk levert. Belangrijk, want even grote concurrenten als de Volvo XC60, Audi Q5 en BMW X3 zijn er eveneens als plug-in hybride, hoewel er dan heel grote verschillen zijn in motorvermogen en aanschafprijs.

Toch zijn er ook premium SUV’s met een stekker die ruwweg evenveel kosten als de CX-60, alleen shoppen we dan voor een maatje kleiner. Neem bijvoorbeeld de Jaguar E-Pace, waarvan de 300e een PHEV is. Inderdaad, een F-Pace past wat formaat betreft beter bij de Mazda, maar is ook heel veel duurder. Bovendien heeft dat model als 400e PHEV veel meer vermogen. Daarom hebben we een mooie rode Jaguar E-Pace naast een al even mooie rode CX-60 gezet.

STROOM EN VERMOGEN

De systeemvermogens van de auto’s zitten erg dicht bij elkaar, met 309 pk voor de Jaguar en 327 pk voor de Mazda. Ook hebben beide modellen vierwielaandrijving. Onderhuids zijn de zaken verder echt heel verschillend. Zo heeft de Japanner een atmosferische 2,5-liter viercilindermotor van 192 pk, gekoppeld aan een achttraps automaat met daartussen een 136 pk sterke elektromotor. In de Jaguar E-Pace vinden we daarentegen een 1,5-liter driecilinder met turbo van 200 pk, gekoppeld aan een negentraps automaat. De elektromotor vind je vervolgens op de achteras, waardoor je in de praktijk vier aangedreven wielen hebt.

In beide modellen kun je uiteraard een flink stuk elektrisch rijden, maar in de E-Pace gebeurt dat met alleen achterwielaandrijving en in de Mazda nog altijd met vierwiel­aandrijving. De accu van de Mazda is met bruto 17,8 kWh groter dan die in de Jaguar, die 15 kWh heeft. Dit heeft effect op de actieradius; met gunstig weer kwamen wij tot krap 50 kilometer in de Engelsman en krap 60 kilometer in de Japanner. Twee nette waardes, maar in de winter zul je stukken minder ver komen. Laden kan bij allebei de auto’s tot 7,2 kW thuis of aan een publieke paal (al zullen de meeste Nederlandse huizen met een 16-ampère aansluiting niet meer dan 3,7 kW kunnen leveren); alleen de Jaguar kan ook snelladen tot 32 kW, een functie die we maar zelden zien bij plug-in hybrides. Onder meer Mercedes-Benz en Mitsubishi gingen het merk voor. Het lijkt een onnodige optie, maar op lange afstanden voegt hij juist veel toe. Bij een koffiestop of lunchpauze een halfuur laden aan een AC-paal is vrij nutteloos, maar bij een snellader is de accu van je PHEV dan weer vol! In beide auto’s kun je kiezen of je stroom wilt bewaren voor later of dat je meteen elektrisch gaat rijden. Ook kun je naar wens de accu opladen met de benzinemotor. Dat is niet heel rendabel, maar wellicht vind je het fijn om het laatste stuk van je rit door je woonwijk elektrisch te kunnen afleggen.

Het verschil in aandrijflijnen is goed merkbaar. Dat komt vooral doordat de stroomkracht in de Mazda ook door de versnellingsbak gaat, terwijl je in de Jaguar meteen volop elektrische trekkracht hebt op de achterwielen. Hierdoor lijkt het alsof de E-Pace het meeste vermogen heeft. Op de sprint merken we dat ook: de 327 pk van de Mazda komen er niet uit en hij is dan ook fors langzamer dan wat de fabrieks­opgave zegt. De Jaguar is net zo snel als hij voelt. Combineren we benzineen elektrokracht, dan is de Engelsman eveneens stukken fijner. Ja, de driecilinder heeft een kenmerkende roffel, maar het blok heeft wel punch en in combinatie met stroom is de Jag ronduit snel. Als de Mazda-motor toeren maakt, is hij daarentegen lawaaiig, op een minder aangename manier. De grote viercilinder mist bovendien de gretigheid van het kleine turboblok van de E-Pace. Daarbij komt dat het geheel in de Jaguar extreem soepel aanvoelt. Er zijn nooit schokken als de benzinemotor bijspringt of stopt en dat is in de CX-60 helaas wel het geval. Het mag echt wat verfijnder, zeker als je met premiummerken wilt concurreren.

DYNAMISCHE MERKWAARDEN

Zowel Mazda als Jaguar gaat er prat op dat het auto’s bouwt die veel rijplezier bieden en dat is bij de testauto’s ook goed te merken. Zo ligt de Mazda erg strak op de weg en laat hij zich ondanks zijn formaat niet van de wijs brengen als je bochten op hogere snelheid neemt. De dikke stabilisatoren houden de koets vlak en een vorm van torque vectoring op de achterwielen helpt hem krappe bochten door. Voer je het tempo op, dan hoor je de voorbanden braaf gillen, terwijl er verder weinig spannends gebeurt. Gezien de grootte van de SUV hebben we daar ook geen behoefte aan.

Verwacht bij de CX-60 niet de lichtvoetigheid die bijvoorbeeld de CX-30 wel heeft. Daarvoor is het niet alleen te veel auto, maar zijn er ook te veel kilo’s. Als PHEV voelt de CX-60 zo zwaar aan als hij is; met aanremmen duwt hij soms wat door. De besturing is wel top, zoals we van Mazda’s gewend zijn: direct genoeg en niet al te licht.

De Jaguar E-Pace is op zichzelf al een zware auto en als plug-in wordt dat nog erger. Maar hoewel hij krap 200 kilo zwaarder is, voel hij toch lichter aan dan de Mazda. Sterker nog, we zouden hem lichtvoetig willen noemen. De continu aanwezige trekkracht in combinatie met een geweldig onderstel maakt de E-Pace met afstand de meest dynamische auto van dit duo. En het bonkige, oncomfortabele karakter dat dit model ten tijde van zijn lancering kenmerkte, is bij de facelift volledig verdwenen. Het onderstel kreeg een complete make-over en dat is te merken: wat rijdt deze Jaguar fijn, zeg! De lichte, maar directe besturing doet denken aan die van de gefacelifte XE en is echt top, terwijl ten behoeve van het onderstel lessen zijn getrokken van de volledig elektrische I-Pace, die ondanks zijn gewicht ook zo goed rijdt. Je kunt echt hoeken met de E-Pace, die veel meer rijplezier biedt dan we van tevoren hadden gedacht.

Ook vanbinnen is de E-Pace aangepakt. Hij heeft Jaguars nieuwe multimediasysteem met een groot touchscreen en dat werkt goed. De materialen gingen er eveneens op vooruit, wat onder meer te zien is aan de prachtige middenconsole en de geweldige stoelen. Achterin is het krap, hoewel we gezien het formaat van de auto erger hadden verwacht. De kofferbak meet net geen 500 liter, dus ook dat valt mee. De Mazda biedt evengoed 570 liter en gooi je de banken plat, dan is het verschil ineens krap 250 liter. Ook achterin is de Mazda veel ruimer; je kunt er als volwassene goed zitten. Wel is het verschil met de CX-5 kleiner dan verwacht; het is de prijs voor de lange neus en de motor in lengterichting, die de cabine verder naar achteren dringt.

MOOIE COCKPITS

De cockpit van de CX-60 is wel van grote klasse en echt van een nieuw niveau voor Mazda. De materialen zijn top; hier is dat goed te zien aan de dikke middenconsole. Mazda houdt vast aan een grote bedieningsknop in plaats van een touchscreen, een beslissing die zeker onze steun heeft. Het systeem oogt iets minder modern dan dat in de Jag, maar de bediening is super. We zitten in beide auto’s erg prettig, alleen zou het stuur in de Mazda nog iets verder naar je toe moeten kunnen. Pakken we de prijslijst erbij, dan blijkt de Jaguar duurder, hoewel hij op papier een segment lager in de markt staat. De Mazda is met krap 70.000 euro wel aan de prijs voor een auto met dit logo op de neus.

Beide testauto’s rijden we in de dikste uitvoering: R SE voor de E-Pace en Homura voor de Mazda. Los daarvan zitten ze ook nog erg dik in de spullen en hebben ze goede audio, mooi leer en prima actieveveiligheidssystemen. De meerprijs van de Brit wordt wat ons betreft goed gecompenseerd door zijn betere aandrijflijn, fijnere onderstel en nog mooiere interieur. Mazda heeft met de CX-60 een gave nieuwe auto afgeleverd, maar die kan zich niet zomaar mengen met de premiummerken in deze klasse. Naast een Toyota RAV4 of Peugeot 5008 met stekker staan de zaken er wellicht anders voor. Verder zijn we erg nieuws­gierig naar hoe de niet-PHEV-versie met de zescilinder rijdt, omdat minpunten van de geteste auto, zoals gewicht en aandrijflijn, dan mogelijk wegvallen.