Test: Mazda 5 (2008)

Als we Mazda mogen geloven, schuilt in elk model een stukje MX-5. De reclamekreet 'Zoom-Zoom', moet erop duiden dat het met het rijplezier wel snor zit. Maar hoe zit dat in het geval van de MPV uit de range, de 5? Kan zo'n gezinsbus überhaupt de stuurman in ons plezieren?

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: ja. Sinds zijn debuut in 2005 hebben we de Mazda 5 leren kennen als een lekker sturende auto, ondanks zijn hoge bouw. Met de facelift die het model nu ondergaat claimen de Japanners dat wegligging en rijgedrag wederom naar een hoger plan zijn getild. Het uiterlijk is wat aangescherpt, de neus oogt wat sportiever door een sterker geprononceerde bumper met een nieuwe vijfhoekige grille. Ook de koplampen zijn nieuw, al moet je drie keer kijken om dat te zien. Aan de achterzijde zien we eveneens andere lichtunits, die bij de topversie GT-M zijn voorzien van LED-technologie. Waarom dat alleen is voorbehouden aan de dure variant ontgaat ons: zoveel zal een partij led'jes toch niet kosten? Al met al kunnen we echter stellen dat de 5 best sportief gelijnd is, al zijn de geleiderails van de schuifdeuren achter een wat minder fraai detail. Maar handig is het wel, twee van die schuifpuien, en de 5 is de enige in zijn segment die ermee is uitgerust. Op krappe parkeerplekjes bewijzen ze absoluut goede diensten. Bovendien zijn ze voortaan elektrisch bedienbaar, tenminste op de Business en GT-M.

Bescheiden

Binnen maken we kennis met wat Mazda 'Karakuri' noemt, oftewel het indelingssysteem van het interieur. Een voorbeeld daarvan is het middelste gedeelte van de achterbank. Uit de zitting van de buitenste zitplaatsen kun je desgewenst een middelste zitplekje tevoorschijn toveren, of een bijzettafeltje. Die middelste zitplek is echter erg krap bemeten en daardoor nauwelijks bruikbaar. Een kind kan er een paar minuten zitten, maar daarmee houdt het wel op. Een volwaardige zevenzitter is de 5 dus feitelijk niet. Op de buitenste zitplekken is het daarentegen prima uit te houden, met meer dan voldoende been- en vooral hoofdruimte. Met 1,90 meter 'achter jezelf' zitten is geen enkel probleem, als de verschuifbare achterbank tenminste in zijn achterste stand staat. Dan wordt het wel erg krap op de uitklapbare stoeltjes helemaal achterin, die standaard zijn vanaf de Touring. Het opklapmechanisme daarvan lijkt verdacht veel op dat in de Opel Zafira, dat hebben de Japanners goed afgekeken. Het werkt prima en dat is maar goed ook, want met de minuscule 112 liter bagageruimte die dan overblijft zul je ze nog wel eens moeten omklappen. Met vijf stoelen is er 426 liter, wat voor MPV-begrippen ook wat bescheiden is.

Lekker sturen

De zit in de 5 is opvallend laag, als je dat wenst tenminste. Met de stoel in de laagste stand heb je het idee in een stationwagon te hebben plaatsgenomen, en dat bedoelen we als compliment. In sommige MPV's zit je nogal op de bok met een vlak staand stuur, maar in de 5 kun je jezelf een comfortabele zitpositie aanmeten. En ook als je gaat rijden stelt de 5 qua dynamiek niet teleur. Op de heerlijk kronkelende Siciliaanse landweggetjes waar we de Mazda beproeven blijk je daadwerkelijk lekker te kunnen sturen met deze MPV. Mazda heeft het onderstel herzien en bijvoorbeeld de ophanging van de achteras onderhanden genomen voor meer stabiliteit. Het resultaat is een midi-MPV die wat rijplezier betreft aan de top staat in zijn segment. Je bent met een hoge en 1,5 ton zware auto op pad, maar in bochten is daar weinig van te merken. De neus duikt gretig de bocht, de besturing voelt direct en stevig aan en hij helt opvallend weinig over. Het is gewoon lekker sturen met de 5. Dat is weliswaar niet de hoofdreden om dit type auto te kopen, maar een huisvader wil ook wel eens vlammen nietwaar? De bediening van de versnellingsbak verdient eveneens een pluim. Het pookje is lekker kort, de versnellingen liggen dicht op elkaar en laten zich eenvoudig inleggen. Bovendien is de hooggeplaatste pook extra naar de bestuurder toe gericht, zodat hij perfect onder handbereik ligt. Wel uitkijken voor je knokkels, want hij staat erg dicht bij de draaiknoppen van de klimaatregeling.

Aanwezig

De techniek van de 5 is behoedzaam onderhanden genomen. Zo zijn alle motoren voortaan iets zuiniger, wordt er een elektronisch gaspedaal toegepast, is er een geïntegreerd dvd-navigatiesysteem met touchscreen leverbaar, kan er gebeld worden met behulp van Bluetooth en heeft het audiosysteem voortaan een mp3-aansluiting. De tweeliter benzinemotor is de enige motor die ingrijpend gewijzigd werd. Hij is voorzien van variabele kleptiming en 146 pk sterk. Net als de tweeliter diesels is hij gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak en daarnaast – ook dat is nieuws – met automaat leverbaar. Met de tweeliter benzinemotor kan de 5 prima uit de voeten, jammer dat de vijftraps automatische transmissie wat traag schakelt. Verder is de Mazda, de inspanningen van de techneuten ten spijt, niet echt een stille auto. De motor houdt zich weliswaar keurig op de achtergrond, maar het windgeruis is behoorlijk aanwezig en met de 17 inchwielen van onze testauto laten ook de banden zich behoorlijk gelden.

Stil

Naast de tweeliter is er ook nog een 1.8-benzinemotor met 115 pk leverbaar, die voor het gevoel niet gek veel onderdoet voor zijn grotere broer. Daarnaast is er keus uit twee diesels, die respectievelijk 110 en 143 pk leveren. We reden met de laatstgenoemde, de 'high power'. Met 360 newtonmeter koppel kun je prima uit de voeten. Bovendien is het een heerlijk stille motor. Bij 120 km/h draait hij dankzij de zesbak krap 2.000 toeren en dan heerst een aangename rust aan boord. Waardoor het eerder gememoreerde windgeruis des te meer opvalt. Een deel ervan lijkt ook veroorzaakt te worden door de grote spiegels, die echter wel voor een prima overzicht zorgen. Voor wie dat niet toereikend is, is er optioneel een achteruitrijdcamera leverbaar, waarbij de beelden op het grote centrale display in de nieuw vormgegeven middenconsole worden weergegeven. In zijn algemeenheid kan het dashboard er prima mee door, maar details als de afdekking van de klokkenwinkel, de vormgeving van het instrumentarium en de omlijsting van de deurgrepen ogen een tikje goedkoop. Verder bieden de voorstoelen wat weinig steun in de onderrug. Maar over het algemeen kunnen we stellen dat Mazda met de 5 een uitstekende keuze in het segment van de midi-MPV's biedt, waarmee je het gezin kunt meenemen en tegelijkertijd ook lekker kunt sturen.