Test: Mazda 2 (2003)
En dat is twéé...
Mazda schudt de saaiheid die z'n modellen al enige jaren teistert van zich af. Vorig voorjaar verbaasden de Japanners vriend en vijand met de Mazda6, waarvoor een zonnige toekomst in het verschiet lijkt te liggen. Op de opzienbarende RX8, een imagomaker pur sang, moeten we tot het begin van de zomer wachten, maar in mei al zet Mazda z'n offensief voort met de 2.
De Mazda2 zal de Demio snel doen vergeten. Hoewel de laatste geen volslagen onzichtbaar bestaan leidde, kon 'ie nooit echt potten breken. In 2002 wist Mazda 1.311 Demio's te slijten. De importeur heeft zich ten doel gesteld dit jaar 2.500 Mazda2's te verkopen en volgend jaar - het eerste volledige verkoopjaar – maar liefst 3.600. Deze ambitieuze doelstelling geeft al aan dat Mazda heilig gelooft dat de 2 in zijn segment net zo warm onthaald zal worden als de 6 in de zakelijke klasse. En het moet gezegd: de Mazda2 smoelt goed. Recht van voren valt de relatief dikke neus op. De ver naar beneden doorgetrokken voorbumper met een forse luchtinlaat eist een prominente plaats op in het ontwerp ervan. De fraaie, gespierde lijnen over de motorkap lopen ter hoogte van de voorruit over in de spatschermen, en omarmen aan de voorzijde de vijfpuntige Mazda-grille, die de familieband met de 6 onderstreept.
De achterzijde oogt fris, hoewel niet volledig origineel. De kont van de Mazda2 doet ons denken aan zowel die van de Alfa 146 als die van de 147; komt vooral door de wijze waarop Mazda de achterlichtunits heeft geboetseerd. En profile toont het model dat Mazda twee carrosserievarianten in één auto heeft willen vatten; een hatchback en een mini-MPV. De Mazda2 is er geen raar hoog doosje van geworden. Hij ziet er zeker in een donkere lakkleur zelfs wat gedrongen uit. In combinatie met lichtmetalen wielen (standaard vanaf de Première-versie) presenteert 'ie zich zelfs als een sportief bakkie.
Mouwen opstropen
De instapper heeft een 1,2-litermotor onder de kap. Het motortje wekt 75 pk op en maakt van de Mazda2 uiteraard geen snelheidsmonster. In het geaccidenteerde gebied rond Barcelona beproeven wij de 1.2 en die kan op bergweggetjes niet altijd even goed uit de voeten. Op het vlakke Nederlandse asfalt is de configuratie met de twaalfhonderdmotor echter voldoende. Het is duidelijk voelbaar dat het onderstel meer aankan. Het is afkomstig van Fords Fiesta, en de rijeigenschappen van de Ford kunnen ons zeer bekoren. De Mazda2 lijkt iets minder scherp dan de Fiesta; een tikkie meer onderstuurd, maar alleszins bevredigend. Alleen korte oneffenheden in het wegdek worden nogal nadrukkelijk doorgegeven aan de inzittenden. De besturing is lekker direct en geeft voldoende gevoel over wat er onder de auto gebeurt. Als je plotseling van het gas gaat in een rap genomen bocht, wil de achterkant een stap opzij zetten; de Mazda2 kan dus behoorlijk sportief gereden worden. Daartoe leent de 1,2 zich echter niet direct. Tijd om een 1,4 aan de tand te voelen, derhalve. De veertienhonderd levert vijf pk meer dan z'n minder vermogende broertje. Je ervaart geen wereld van verschil tussen beide, maar de 1,4 hoeft net wat minder z'n mouwen op te stropen om de ruim 1.100 kilogram zware Mazda2 voort te stuwen. Dat het de veertienhonderd allemaal gemakkelijker afgaat, is goed te merken aan de geringere hoeveelheid rumoer vanuit het vooronder.
De top of the line-benzinemotor is de 100 pk sterke 1,6-liter. Met deze krachtbron komt het onderstel het beste tot z'n recht; de Mazda2 komt met de 1,6 helemaal tot leven en laat zich zonder een spoor van aarzeling door curves jagen. Wie met het gaspedaal 'meestuurt', kan veel lol beleven aan Mazda's jongste.
Vanaf juni lepelt Mazda op verzoek een 1,4-liter common rail turbodieselmotor onder de kap. De 1.4 CiTD. De 68 pk leverende zelfontbrander maakt direct na het starten luid en duidelijk z'n aanwezigheid kenbaar. Eenmaal warm en onder belasting ontlast de diesel het gehoor weer. Bij 2.000 toeren ontwikkelt de oliestoker 160 Nm aan koppel en daardoor gaat 'ie gemakkelijk van kiet.
Pedalerie
Alle uitvoeringen van de Mazda2 hebben een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel en een dito stuurwiel. Een goede zitpositie is voor vrijwel iedereen bereikbaar. Wij hebben bij het verstellen van het stuurwiel alleen de neiging om 'm iets van ons af te duwen, want het roer priemt een behoorlijk stuk het interieur in. Helaas, axiale verstelling behoort niet tot de mogelijkheden. Na enige gewenning wordt de behoefte om het stuur van je af te duwen echter minder; we krijgen er veel macht over het stuur voor terug. Het is niet voor niets dat professionele coureurs altijd dicht op het stuurwiel zitten, bedenken we ons. Ook fijn: een lange versnellingspook. Net als in de Fiesta, die dat ook heeft, hoeft je hand slechts een kleine afstand af te leggen tussen stuur en pook. En dat komt uiteraard het bedieningsgemak ten goede.
Minder enthousiast zijn we over de pedalerie. Ook die vereist een gewenningsperiode. De pedalen zitten namelijk voor het gevoel te hoog gemonteerd. Daar is nog mee te leven. Vervelender is dat de ruimte naast het koppelingspedaal minimaal is. De wielkast slokt veel plaats op. Overigens is dit een euvel dat de Mazda2 met de Fiesta deelt. Je moet jezelf aanleren om je voet na het koppelen onder het pedaal te parkeren in plaats van ernaast.
De zit achter het stuur – en er naast – verdient een positieve kwalificatie. In bochten hoeven passagiers zich niet schrap te zetten, de wangen van de voorstoelen houden je keurig op je plaats. Uw scribent kan met z'n bescheiden 1,76 meter keurig achter zichzelf zitten, maar ook langere collega's vinden een zeer acceptabele plek op de achterbank. De Mazda2 kent een zogenaamde theaterzit; op de achterbank zit je hoger dan voorin. De relatief hoog geplaatste zitting van de bank zorgt ervoor dat mensen met langere benen de onderste ledematen van voldoende steun verzekerd weten.
Extreem
De instap achterin is vrij smal, Mazda heeft daar wat op gevonden: het achterportier opent onder een hoek van 80 graden en da's vrij extreem. Zo kun je toch comfortabel achterin kruipen. Praktisch nut is in de klasse waarin de Mazda2 gaat opereren van groot belang. Het bagagecompartiment heeft een bruikbare capaciteit van 268 liter. Je kunt de stouwruimte behoorlijk vergroten door de achterbank neer te klappen. De 1,55 meter hoge Mazda2 slikt dan bijvoorbeeld probleemloos een duo mountainbikes. In een handomdraai vouw je bovendien de leuning van de rechtervoorstoel neer, zodat ook langere zaken meekunnen. Op naar de doe het zelf-markt, zouden we bijna zeggen.
Activematic
Wie op jacht is naar een nieuwe auto en in mei z'n keuze laat vallen op de Mazda2, die kan het nog knap lastig krijgen; de dealer biedt de vier motoren in de Mazda2 namelijk aan in combinatie met vijftien uitrustingsvarianten. De instapper is de 1.2 Exclusive, die voor € 13.900 in de prijslijst staat. Je hoeft je niet te schamen als je met het basismodel de showroom verlaat, want deze is al zeer compleet uitgerust. Zaken als vier airbags, ABS, EBD, een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel, een eveneens in hoogte te verstellen stuurwiel en elektrisch bedienbare ramen vóór zijn alle aan boord. De financiële aderlating kan bij de Mazda2 oplopen tot maximaal € 20.000. Daarvoor krijg je de sleutels overhandigd van een 1.4 CiTD Touring Activematic. De laatste toevoeging slaat op de versnellingsbak. De Activematic-transmissie geeft je de keus tussen laten schakelen of zelf doen.
De Mazda6 heeft de aandacht van de zakelijke rijder voor het Japanse merk weer weten te trekken. De Mazda2 zal zich in het compacte segment vrijwel zeker nadrukkelijker manifesteren dan de Demio dat heeft gedaan. De neuzen lijken bij Mazda weer de goede kant op te staan en dat werpt z'n vruchten af. En de frisse wind waait door, want voor het einde van het jaar staat de Mazda3 gepland. Maar nu is het podium eerst voor de Mazda2.
