Mazda 2 1.6 Sportive (2003)

Mazda leende van moederbedrijf Ford een Fiesta-bodemplaat. Daarmee zijn de Japanners aan de slag gegaan en zo kwamen zij tot de Mazda2. Een auto die een flinke dosis Mazda6-stijl bevat (alom gewaardeerd vanwege z'n geslaagde voorkomen) en daarmee waarschijnlijk een brede groep kopers zal aanspreken. En de relatie met de Fiesta doet ons deugd, want die auto hebben we hoog zitten als het om rijeigenschappen gaat. Pak de grote lijnen van de oude Demio (neus met een kubus eraan) en leg ze over die van de nieuwe Mazda2 heen en dan zie je dat ze ongeveer dezelfde vorm hebben. En die vijfpuntige grille hoort ook al een tijdje bij het merk, dus erg vernieuwend is 'ie niet. De Mazda2 moet het van de details hebben: donkere koplampen, een afgebroken hoekje onder het achterste zijruitje en die platte, brede achterlichten in één kleur en de half in het dak verzonken dakdragers.
De Mazda2 met 1,6-litermotor is er alleen als volgehangen Sportive. Airco, lichtmetaal en elektrisch bedienbare ruiten achterin – het zit er standaard op. Je krijgt gewoon veel waar voor je geld. Maar er zijn geen spoilers en skirts.Binnenin kunnen we geen enkele associatie maken met de Demio. Die was grauwig en dát kun je niet zeggen van de Mazda2. Die ziet er vanbinnen fris uit en voelt degelijk aan. Mooi ribbeltjes-/stipjeskunststof op het dashboard en een lekker dik stuur. En achter het stuur een paar grote, overduidelijke klokken. De blauwe banen op de stoelen zijn zo 'knal' dat je amper kunt zien dat er ook nog een geinig golfje in is gestikt. Het gele display van de radio is minstens zo hip.

Lelijke wielkast
Het is betrekkelijk eenvoudig om een fijne zitpositie te vinden. De stoel en het stuur zijn in hoogte verstelbaar. Een diepteverstelling van het stuurwiel ontbreekt helaas. De stoelen zitten prima, met genoeg zijdelingse steun en de pook ligt wat hoger dan normaal en bevindt zich daardoor goed binnen handbereik. Een groot minpunt is de wielkast die de bestuurder lelijk in de weg zit. Als je je voet van de koppeling haalt, kun je 'm eigenlijk alleen maar een beetje onder het koppelingspedaal proppen.Gigaveel ruimte heb je niet op de achterbank, maar het is er best een tijdje uit te houden. De kofferbak van de Mazda2 heeft een vrij lage laadvloer en dat is wel gemakkelijk in- en uitladen. De bank laat zich vrij simpel opvouwen: zitting opklappen en leuning naar beneden duwen. De hoofdsteunen kunnen blijven zitten.

Elastisch
De testauto heeft een 1,6-litermotor onder de kap, die 110 pk produceert. Dat lijkt ruim voldoende om je op een redelijke manier voort te bewegen. Zijn topsnelheid ligt op 181 km/h en de sprint van 0 naar 100 kostte ons 10,7 seconden. De Mazda 1.6 laat zich bij de tussensprint van zijn elastische kant zien. Van 80 naar 120 in ruim 10 seconden is een waarde waar menig weggebruiker een puntje aan kan zuigen. De Mazda is daarbij vrij lawaaiig. Hij rijdt vrijwel hetzelfde als de Ford Fiesta. De sterke punten van de Fiesta als schakelen en sturen zijn net zo goed in de Mazda. Het Mazda-onderstel is aan de stevige kant. Voor het gevoel gaat de koets van de Mazda toch íets schuiner dan die van de Fiesta. Dat zou goed kunnen: hij is tenslotte ook bijna tien centimeter hoger dan z'n concernbroeder.